عمو که رفت بی‌بی گفت:
- فقط کار که درن بی‌بی رِ ماخان. یکی نیس بگه مِخی با زنُت بیری شیراز، خو بَچَتم ببر، میه من بچه نیگه‌دار شما هَسَم؟
- حالا عیب نداره بی‌بی، چیزی نشده که. ندیدین مگه؟ عمو گفت احتمالاً تا آخر شب برمی‌گردیم...
بی‌بی کنترل را داد دستم و رو به کامی که از در و دیوار بالا می‌رفت گفت:
- بچه بیا بیشین تا‌ای گلابی برت یَی برنامه‌ی کودکی بذره...
- من گوشی ماخاااااام...
- گوشی؟ گوشی کجا بوده؟
- گوشی ماخااااااام.
بی‌بی نگاهش آمد سمت من...
- گلابی گوشیته بده دسُش...
- وا! چرا من بدم بی‌بی؟
- نپه عمت بده؟ بری چه بری یَی ذره‌ی گوشی ایطو ندیدبدید بازی درمییَری دختر؟ بده دسُش خو...
چیزی نگفتم و گوشی را گرفتم سمت کامی...
- بیا، بگیر کامی...
- من گوشی گلابه نیخوام، خیلی قراضه و درب و داغونه!
هنوز چیزی نگفته بودم که بی‌بی نطقش باز شد...
- وا، چشه بچه؟ بیگیر اقدادا اطوال در نیار!
- نیخوام،ای نیشه بازی روش نصب کنی. گوشی شما رِ ماخام...
- وووی چه گیری کردمه. پوشو بیشی نقاشی بکَش...
- گووووشییییی...
بی‌بی گوشی‌اش را گرفت سمت کامی...
- اَلو بیگیری به حق علی! بیا بُسون. نیم ساعت دیه ازُت میسونمه!
کامی گوشی بی‌بی را گرفت و صفحه‌اش را باز کرد...
به بی‌بی نگاهی انداخت...
-ای گلا و قلبا و شکلکا رِ بری کی فرسیدی؟
بی بی گوشی را از دست کامی کشید.
- تا جون تو درشه... میه نگفتی ماخام با خودُش بازی کنم؟ اگه مِخی فضولی کنی تا ندم دسُت!
-باشه، بازی می‌کنم فقط...
نیم ساعتی که گذشت بی‌بی به کامی نگاهی انداخت...
- کامی گوشی منه بده...
- نیدم، ماخام بازی کنم...
- مِخی بازی کنی پوشو برو تو کوچه...
- کوچه؟ ایوَخته ظُهر گرما کی میره تو کوچه؟
- پوشو یَی برنامه‌ی نیگا کن.
- گوشی ماخام.
- پوشو با گلابی بازی کن!
- میه گلاب همسن و سال منه؟ گوشی ماخام!
- زنگ بزنم فری بیا اینجا با هم بازی کنین؟
- نوچ... گوشی ماخااااامممم...
-ای خدا بزنه تو سرُت که گوشی نَخی بچه... خو گوشی منه بده!
نگاهی انداختم به بی‌بی...
- بی‌بی ولش کنین، الان که به هیچ صراطی مستقیم نیس، بذارین یکی دو ساعت گوشی دسِش باشه. چی میشه مگه؟
- عهههه؟ ایطوریه؟
- بله بی‌بی جون، چیزی نمیشه که...
- نپه اگه ایطوریه گوشیته بده دس من بینم!
- جاااااااان؟
- میگم گوشیته بده دسِ منننن!
-، ولی آخه بی‌بی؟
- من گوشی ماخاااااااممممم!
