ونزوئلا از کشور‌های آمریکای لاتین است که بزرگترین منابع نفت را در اختیار دارد. بیش از ۱۰۰ سال پیش نفت در این کشور کشف شد. این کشور که حدود ۲۹ میلیون جمعیت دارد، عضو سازمان اوپک و پنجمین صادر کننده نفت و هشتمین صادر کننده گاز جهان است. سال‌ها مستعمره اسپانیا بود و در ۱۹۱۱ مستقل شد، اما دچار تلاطم‌های سیاسی مختلف گردید.
از زمان استقلال به بعد کودتا‌ها و بحران‌های سیاسی را طی کرده که نتایج منفی زیادی بر اقتصاد این کشور ثروتمند از لحاظ منابع غنی نفت و گاز و طلا داشته است. رکود اقتصاد ونزوئلا از زمانی شروع شد
که ازدرآمد نفتی استفاده درست و کارشناسی شده‌ای نشد و حاکمان رویکرد پوپولیستی و عوام فریبانه در پیش گرفتند مانند دادن یارانه‌های مستقیم و غیرمستقیم زیاد به مردم که با کاهش قیمت نفت در دوره‌های گوناگون موجب رکود شدید اقتصادی و نارضایتی مردم گردید. این بحران‌ها که مردم را خسته کرده بود موجب شد «هوگو چاوز» کمونیست در سال ۱۹۹۸ با حمایت مردم به ریاست جمهوری برسد، اما از آنجا که او اعتقاد به اقتصاد غیر دولتی و آزاد نداشت بخش عمده‌ای از اقتصاد از جمله صنایع سنگین را ملی (دولتی) اعلام کرد. با آمریکا سر ستیز برداشت و با ادبیاتی سخیف آمریکا ستیزی را ادامه داد. تحریم‌ها توسط آمریکا و اروپا علیه ونزوئلا شروع شد و اقتصاد آن روز به روز بد و بدتر گردید. تورم شتابان بالا رفت به طوری که در سال ۲۰۱۷ به ۱۰۰۰ درصد و در سال ۲۰۱۸ به ۱۳۰۰۰ درصد رسید. پول ملی سقوط و فقر بیداد کرد.
«دهه‌ها حکمرانی ضعیف، کشوری را که زمانی یکی از مرفه‌ترین کشور‌های آمریکای لاتین بود به سمت ویرانی اقتصادی و سیاسی سوق داد... دچار فروپاشی اقتصادی شد، تولید به طور قابل توجهی کاهش یافت و تورم افسار گسیخته به کمبود کالا‌های اساسی مانند غذا و دارو منجر شد. در همین حال، سوء مدیریت دولت و تحریم‌های آمریکا به کاهش شدید تولید نفت و کاهش چشمگیر سرمایه گذاری در این بخش منجر شد. وابستگی شدید ونزوئلا به درآمد‌های نفتی یکی از دلایل اصلی بحران اقتصادی در این کشور محسوب می‌شود.
بین سال‌های ۲۰۱۲ تا ۲۰۱۹، اقتصاد ونزوئلا تقریبا ۸۰ درصد کوچکتر شد و بیش از ۹۰ درصد مردم کشور وارد فقر مطلق شدند. تورم در این بازه زمانی تا دو میلیون درصد رسید و بیش از ۱۴ صفر از پول ملی حذف شد. بدهی‌های خارجی تنها طی چند سال به بیش از ۱۵۰ میلیارد دلار رسید و درآمد این کشور نفت خیز در بازه زمانی اعلام شده کاهش بیش از ۹۰ درصدی را تجربه کرد. در نتیجه، یکی از غنی‌ترین کشور‌ها از نظر منابع نفتی، به یکی از فقیرترین کشور‌های جهان تبدیل شد.» (عصر ایران، تاریخ انتشار- ۱۴۰۳/۵/۱)
با مرگ چاوز در سال ۲۰۱۳ نیکولاس مادورو رئیس جمهور شد. انتخابات او با اعتراض گسترده مردم روبرو گردید، اما با حمایت روس‌ها ماندگار شد. مواضع مشترک ضد آمریکایی ونزوئلا و ایران این دو کشور را به هم نزدیک کرد به طوری که موجب سرمایه‌گذاری‌هایی توسط ایران در ونزوئلا گردید، اما در دو سال اخیر فروپاشی اقتصادی ونزوئلا که آسیب‌های اجتماعی فراوانی را به دنبال داشته موجب شده رئیس جمهور این کشور به آمریکا نزدیک شود و روابط اقتصادی را با شرکتهای بزرگ آمریکایی از سر بگیرد. «از اصلاح روابط بین المللی و کاهش تحریم‌ها تا بهره گیری از مشاوران خارجی و کنترل‌های مالی. پس از یک دوره ابرتورم که نزدیک به دو میلیون درصد در سال برآورد می‌شود، کاراکاس با پایبندی به راهبرد ضد تورمی خود از طریق ترکیب محدودیت‌های شدید پولی و مالی و همچنین فراهم کردن بستر جریان آزاد دلار آمریکا در کاهش نرخ تورم این کشور موفق بوده است. همچنین کاهش تحریم‌های آمریکا و سرمایه گذاری مشترک شرکت نفت ونزوئلا با شرکتهای بزرگ نفتی بین المللی به رهبری شرکت شورون آمریکا، افزایش فروش دلاری ونزوئلا و بهبود شرایط در این کشور را به همراه داشته است.» (همان)
هرچند کشور ما در آن شرایط قرارندارد، اما با تورم لجام گسیخته روبرست. برای مهار گرانی و بالا بردن میزان تولید ناخالص ملی نیازمند ارتباط با همسایگان، کشور‌های منطقه و نظام جهانی برپایه حفظ منافع ملی هستیم. به ویژه آنکه سالهاست اقتصاد جهانی شده و همه کشور‌ها به هم نیازمندند. آمریکا و چین هم بی نیاز ازکشور‌های درحال توسعه نیستند.
شاد و سالم و موفق باشید
