هر دو هنرمند هستند و استاد دانشگاه.
در زندگی زناشویی مشکل خاصی با هم ندارند، اما در روابط کاری چرا! گاهی کار هم را قبول ندارند و شاکی می‌شوند و...
«محمدصادق صیادپور» و «حدیثه اسدی» زوج جوانی هستند که گوشه‌ای از دغدغه‌اشان هنر شهرستان است...
محمدصادق صیادپور ۳۵ ساله است و متولد محله بازار نی‌ریز.
ابتدایی را در مدرسه فاطمه طباطبایی، راهنمایی را در مدرسه مصطفی‌خمینی، دبیرستان را در مدرسه امام خمینی، کارشناسی را در دانشگاه پیام‌نور نی‌ریز در رشته حسابداری و کارشناسی ارشد این رشته را در دانشگاه آزاد واحد بین‌الملل قشم گذراند.
در حال حاضر به چه کاری مشغولید؟
مدرس دانشگاه هستم و در رشته حسابداری و هنر تدریس می‌کنم.
از چه زمانی به هنر علاقه‌مند شدید؟
پدرم زنده‌یاد «محمود صیادپور» اولین کسی بود که باعث شد به هنر علاقه‌مند شوم.
مشبک و معرق را می‌دانست و از همان بچگی مرا با اره و چوب آشنا کرد، به طوری که در همان هفت سالگی تابلو‌های منبت و مشبک را کار می‌کردم و هر سال در جشنواره‌های مختلف مدرسه شرکت کرده و مقام می‌آوردم، آن هم مقام‌های اول کشوری.
در چه رشته‌های هنری تخصص دارید؟
انواع رشته‌های کار با چوب مانند مشبک، منبت، معرق، ظریف‌کاری چوب و همچنین برش فلز، مشبک فلز، جواهرسازی و...
در مورد آموزشگاه حوض آبی و فعالیت‌هایی که در آنجا انجام می‌دهید بگویید.
آموزشگاه در خانه صنایع دستی نی‌ریز، جنب سرای جاوید واقع شده. حوض آبی زیر نظر صنایع‌دستی و میراث فرهنگی است.
در طول تابستان کلاً آموزش داریم و استقبال نونهالان و نوجوانان خوب است. هر چند، تعداد شان زیاد نیست، اما شور و شوق زیادشان به ما انگیزه می‌دهد.
آموزش‌هایمان هم در ارتباط با چوب، فلز، نقاشی، طراحی، رنگ و روغن، سفال‌گری و جواهرسازی است.
آیا تابه حال نمایشگاهی دایر کرده‌اید؟
نمایشگاه شخصی که زیاد بوده، نمایشگاه‌های بین‌المللی هم در شهر‌هایی مانند مشهد، مازندران، شیراز، بجنورد و... بوده که در آن شرکت داشته‌ایم و استقبال هم خدا را شکر خوب بوده.
چه مقام‌هایی در این زمینه کسب کرده‌اید؟
- مقام اول دانش‌آموزی در سال ۸۵
- مقام سوم جشنواره جلوه‌های رضوی در هنر‌های سنتی در سال ۸۷
- مقام اول جشنواره گلواژه توحید در سال ۸۸ شیراز
- مقام اول جشنواره در انتظار صبح در سال ۸۹ در تهران
- مقاوم سوم جشنواره هنر و ادبیات دینی در سال ۹۳ در تبریز و...
- شرکت در بیش از ۱۰ نمایشگاه بین‌المللی و...
- کسب درجه هنری از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی
- ساخت تابلو مشبک زیارت عاشورا به خط نسخ استاد میرزا احمد نی‌ریزی و اهدا آن به موزه آستان قدس رضوی «این اثر اکنون در موزه در معرض دید بازدیدکنندگان و زائران قرار گرفته است.»
- ساخت ظریف‌ترین مشبک جهان با نام ترنج در سال ۱۳۹۵ و ثبت جهانی آن.
آیا هنر از لحاظ مالی، می‌تواند هنرمند را تأمین کند؟
به هیچ وجه.
توصیه می‌کنم کسانی که می‌خواهند به هدف مالی به سمت هنر بروند، کلاً این کار رانکنند.
آموزشگاهی که ما دائر کرده‌ایم، صرفاً به خاطر کسانی است که می‌بینیم به هنر علاقه دارند و دوست نداریم استعدادشان هدر برود.
خدا را شکر پشیمان هم نیستیم، در این مدت شاگردانی تربیت کردیم که الان برای خود مربی، و در سطوح ملی مطرح هستند، به طوری که گاهی در سایر جشنواره‌ها با هم رقایت داریم و اگر من اول شوم، آن‌ها دوم و سوم می‌شوند که این برایم بسیار لذتبخش است.
چه انتظاری از مسئولان دارید؟
انتظاری ندارم.
آنقدر داد زدیم و به گوش کسی نرفت که دیگر انتظاری نداریم. البته تقصیری هم ندارند، مسئولان دلسوزی داریم، اما می‌گویند بودجه نیست و در حقیقت وسع‌شان هم بیشتر از این نیست.
جا دارد تشکر کنم از آقایان هادی رئیس میراث فرهنگی و قطرانی رئیس اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی که در حد کارگاه و نمایشگاه، همیشه پشتوانه ما بوده‌اند.
صحبت پایانی؟
هنر، آرامش روح است.
مردم به سمت هنر بیایند تا خودشان را از لحاظ روحی تأمین کنند. متأسفانه درد ملت ما پول است و کسی به آرامش خود اهمیت نمی‌دهد.
الان ما جوانی‌امان را می‌گذاریم تا پول به دست بیاوریم، غافل از اینکه در دوران پیری، همین پول را خرج می‌کنیم تا آرامش بیابیم و بیماری روحی‌امان را درمان کنیم.
جا دارد تشکر کنم از همسرم که همیشه پشتوانه من و حتی در بسیاری از کار‌های هنری استاد من هستند.
***
در ادامه گپی کوتاه نیز با همسرشان داشتیم.
حدیثه اسدی ۲۹ ساله است و کارشناس صنایع دستی.
مدرس هنر در مدارس ابتدایی و دانشگاه.
چه شد که به سمت هنر کشیده شدید؟
در دبیرستان ریاضی می‌خواندم و درسم خوب بود، اما در کنار آن به هنر خیلی علاقه داشتم. تا پیش‌دانشگاهی ریاضی می‌خواندم و در کنار آن، تاریخ هنر را هم می‌خواندم، اما در زمان کنکور خودم را متقاعد کردم که در کنکور هنر شرکت کنم و با رتبه ۴۱ در دانشگاه الزهرا تهران قبول شدم.
پشمان نیستید که این رشته را انتخاب کردید؟
به هیچ‌وجه. واقعاً راضی‌ام از این که این رشته را انتخاب کردم و در کنار آن چیزی به من تحمیل نشد.
آن روز که با پدرم به آموزش و پرورش رفتم تا مدرک پیش‌دانشگاهی ام را بگیرم خیلی‌ها نصیحتم کردند که ریاضی را ادامه دهم و گفتند در هنر چیزی نیست، اما من دوست داشتم به سمت علاقه ام بروم و الان هم پشیمان نیستم.
در این مورد از پدر و مادرم هم بسیار سپاسگزارم که مشوقم در این راه بودند.
توصیه‌اتان به پدر و مادر‌ها در مورد انتخاب‌رشته فرزندان‌شان چیست؟
بچه‌هایشان را اجبار نکنند. اجازه بدهند آن‌ها به دنبال علاقه‌ا‌شان بروند، تا نتیجه‌ا‌ش را ببینند.
در چه رشته‌های هنری فعالید؟
طراحی، نقاشی، رنگ و روغن، جواهرسازی، صحافی و جلدسازی که برخی از این‌ها را در دانشگاه و برخی را در کارگاه تدریس می‌کنم.
زندگی با یک فرد هنرمند چگونه است؟
من شاگرد مشبک چوب آقای صیادپور بودم.
یک جا‌هایی بود که در هنر خسته می‌شدم، اما ایشان با تشویق‌هایشان مرا به جلو هل می‌داد و بسیار راهنمایی‌ام می‌کرد.
زندگی با فرد هنرمند خوب است.
همدیگر را درک می‌کنیم و نقص‌ها را به هم گوشزد می‌کنیم، اما خب گاهی هم اختلاف‌نظر پیش می‌آید.
به طور مثال در مشبک فلز، برش با ایشان است و جوش با من، که گاهی حرف‌مان می‌شود و پشت‌بند آن دعواست!
توقع شما از مسئولان؟
وام‌هایی که به هنرمندان می‌دهند، مسیر رسیدن به آن را آسان‌تر و هموارتر کنند و کمی همکاری‌اشان در این زمینه بیشتر باشد.
صحبت پایانی
زندگی زیباست، اما شکل ندارد، کار هنر شکل دادن به زندگی است.
تشکر می‌کنم از همسر عزیزم که همیشه پشتوانه و استاد من بوده و همچنین پدر و مادر عزیزم که همیشه حامی من بودند.
