هفته پیش با خبر شدیم دکتر مهدی پایدار از همشهریان فرهیخته نی‌ریزی و از چهره‌های ماندگار پزشکی و آموزشی استان و کشور دار فانی را بدرود گفته است.
هفته‌نامه نی‌ریزان فارس آرامش روان آن بهشتی‌روان و شکیبایی بازماندگان محترم را از درگاه پروردگار آرزومند است.
به همین بهانه به گزیده‌ای از زندگینامه ایشان که پیش از این در گفتگو با هفته‌نامه عصر نی‌ریز بیان داشتند، اشاره می‌کنیم.
دکتر مهدی پایدار زاده سال ١٣١١ خورشیدی در نی‌ریز بود.
وی در سال ۱۳۳۷ پزشکی عمومی را در دانشگاه شیراز به پایان رساند و پس از چند سال خدمات پزشکی در ایران، با گذراندن امتحان ورودی پزشکی در آمریکا، برای ادامه تحصیل و تخصص در رشته بیماری‌های زنان و مامایی، در بیمارستان شهر بالتیمور آمریکا وابسته به دانشگاه مریلند پذیرفته شد.
دکتر پایدار پس از پایان دوره تخصصی، خدمات پزشکی خود را در یکی از بیمارستان‌های ایالت کنتاکی آمریکا ادامه داد.
وی در سال ۱۳۴۷ به عنوان استادیار بخش زنان و مامایی دانشگاه شیراز (پهلوی سابق) آن زمان آغاز به کار کرد و در سال ۱۳۵۳ با موافقت دانشگاه و استفاده از فرصت مطالعاتی در یکی از مراکز علمی نیویورک، در رشته پریناتالوژی پذیرفته شد.
او پس از پایان این دوره به دانشگاه شیراز بازگشت و در این رشته مشغول به کار شد. اما این رشته فوق تخصصی تا سال ۱۳۸۴ در ایران به دلایلی ناشناخته ماند تا این که در اسفندماه سال ۱۳۸۴ از وی و دکتر سید علیرضا مرندی وزیر پیشین بهداشت و عضو شورای انقلاب فرهنگی، برای راه‌اندازی این رشته در بیمارستان شریعتی تهران و سپس در سال ۱۳۸۵ در بیمارستان میرزا کوچک خان، از سوی دبیر شورای آموزش پزشکی و تخصصی وزارت بهداشت دعوت به عمل آمد.
پس از بازدید و تأسیس بخش پریناتالوژی در این دو بیمارستان برای اولین بار، با تأسیس آن یکی پس از دیگری در دیگر دانشگاه‌های کشور از جمله دانشگاه علوم پزشکی شیراز موافقت شد و خوشبختانه امروز شاهد گسترش این بخش‌ها و فارغ‌التحصیلان این رشته در کشور هستیم.
اکنون بخش پریناتالوژی (مراقبت‌های دوران بارداری) بیمارستان تخصصی حافظ شیراز به نام دکتر مهدی پایدار بنیانگذار این رشته در ایران نامگذاری شده است.
این رشته یکی از شاخه‌های فوق تخصصی رشته مامایی است که مسئولیت مراقبت‌های دوران بارداری و مسائل مربوط به جنین به ویژه در حاملگی‌های پرخطر را بر عهده دارد و دامنه این مراقبت‌ها فراتر از معاینات معمولی این دوره است.
ایشان پس از سال‌ها خدمات آموزشی و پزشکی که تا آخرین روز‌های زندگی نیز ادامه داشت، در نهایت در واپسین روز‌های اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۳ روی در نقاب خاک کشید.
