رسول جعفریان / دکترای تاریخ، پژوهشگر تاریخ اسلام، استاد گروه تاریخ دانشگاه تهران و رئیس کتابخانه تخصصی تاریخ اسلام و ایران پنجشنبه ۱۹ بهمن مصادف است با ۲۷ رجب بعثت نورانی پیامبر گرامی اسلام حضرت محمد (ص).
به همین مناسبت گزیده‌ای از سخنان حجت‌الاسلام دکتر رسول جعفریان در گفتگوی خبرآنلاین با ایشان را تقدیم می‌کنیم.
*****
/ به نظرم ما در سال‌های اخیر، سیره نبوی را بیشتر با اهداف سیاسی نگاه کردیم.
یعنی اهداف سیاسی مقدم بر شناخت درست حقیقت سیره نبوی بود. همین باعث شد که پیام‌های اصلی سیره نبوی را نگرفتیم.
انبیاء در قرآن بیشتر مروج اخلاق و عدالت هستند.
عدالت هم به معنای درست آن.
نه شعاری که هر روز کسی با آن سوار و پیاده شود. سیره نبوی مثل تاریخ انبیاء در قرآن باید وجه نشرتوحید و عبودیت و اخلاق آن مهم باشد.
ما اخلاق را رها کرده و به راه‌های سیاسی برای اصلاح روی آورده‌ایم.
ما به یک پکیج کامل برای اصلاح جامعه نیازمندیم.
اما هنوز بر سر یک طرح جامع برای اصلاح جامعه به نتیجه نرسیده ایم.
/ نسل جدید شناخت درستی از وجه واقعی اسلام که همان عطوفت و مهربانی و روش‌های اخلاقی رسول‌ا... (ص) است ندارد.
پیامبر اساس دعوت را برای تتمیم و تکمیل مکارم و ارزش‌های اخلاقی داشت.
خداوند هم به رسولش گفت که اگر اخلاق نیکو نداشتی مردم از گرد تو پراکنده می‌شدند.
اما باید توجه داشت اخلاق درس دادنی نیست. این طور نیست که کسی در تلویزیون بنشیند درس اخلاق بگوید.
درس اخلاق، عمل است.
عملی که رؤسا و بزرگان از خود نشان می‌دهند.
وقتی آن‌ها دروغ نگفتند.
مردم هم دروغ نخواهند گفت.
وقتی آن‌ها تهمت نزدند مردم هم تهمت نخواهند زد.
وقتی آن‌ها در رعایت حق قاطع بودند مردم هم ارزش حق گرا بودن را درک می‌کنند.
اخلاق در عمل معلوم می‌شود نه در حرف که قدما گفته اند دو صد گفته، چون نیم کردار نیست.
/ مردم در دینداری الگو می‌خواهند.
برای همین خداوند رسول خود را الگو قرار داد و فرمود: و لکم فی رسول‌ا... اسوة حسنة.
اگر این الگو نبود یا بود، اما بد معرفی شد یا خوب هم معرفی شد، اما معرفی کنندگان خود بد عمل کردند همه چیز نقش بر آب می‌شود.
علم و دانایی و معرفت چیز خوبی است، اما دین داری غالب مردم بر اساس الگوست.
شما تا چند سال قبل الگوهاتان محمد و علی بودند.
آن‌ها را نه خوب معرفی کردیم و نه وقتی معرفی کردیم مطابق شیوه آن‌ها درست عمل کردیم.
اما بعدش که کم آوردیم پرده را تغییر دادیم.
/ آنچه مهم است روح سیره نبوی است نه شکل آن.
یادمان باشد که افراط و زیاده روی در دینداری نکنیم.
پیامبر (ص) اهل زندگی کردن بود، اهل رفاقت با مردم بود، اهل عدالت بود، اهل خانواده و خانه داری بود، اهل جنگ و جهاد بود، اهل میهمانی رفتن و دوست داشتن بود.
این طور نبود که پیامبر، فقط پیامبر جهاد و جنگ باشد.
روح دعوت پیامبر (ص)مهم است که داشتن یک زندگی خوب است.
خدا به پیامبرانش دستور داده است که دو چیز را رعایت کنند: کلوا من الطیبات و اعملوا صالحا.
خوردن خوب و انجام عمل صالح. این دو تا اصل و سبب فلاح و رستگاری است.
