امین پدیسار زاده روستای تمشولی و پرستار بیمارستان نیریز است.
او از کودکی ذهن خلاقی داشت و در دوران دبیرستان، عضو بنیاد ملی نخبگان شیراز بود؛ ولی به دلیل مشکلات، آن مرکز را رها کرد.
او دو سال در اورژانس ۱۱۵ شیراز مشغول به کار بود و سپس در بیمارستان سوختگی و سوانح امیرالمومنین شیراز استخدام شد.
طولی نکشید که برای ادامه کار به بیمارستان نیریز آمد و هماکنون در این بیمارستان خدمت میکند.
باخبر شدیم که ایده و طرح کمربند برانکارد او در جشنواره بینالمللی ابداعات و اختراعات امارات مدال نقره را از آن خود کرده است.
پدیسار میگوید: «ما همیشه برای بستن بیماران مشکل داشتیم و زمانبر بودن آن هم مانع بزرگی برای انتقال به موقع آنها بود.
بیماران زیادی را میدیدم که از روی برانکارد به روی زمین سقوط میکردند؛ لذا ایده ساخت کمربند مدرن برانکارد به ذهنم آمد.
باید کمربندی میساختم که پرستار و تکنسین آمبولانس بتواند در کمترین زمان ممکن بیمار یا مصدوم را روی برانکارد فیکس کند.
شروع ساخت کمربند آغاز شد و برای تهیه و ساخت هر قطعه آن به جاهای مختلف از جمله تراشکاری و... میرفتم.
چون به صورت انفرادی تصمیم به این کار گرفتم، گاهی ساعتها در مورد چگونگی کار کردن هر قسمت فکر میکردم.
کمربند را درون یک جعبه کوچک به اندازه ۱۰ در ۱۰ سانتیمتر و به اندازه کف دست طراحی کردم.
این جعبه ۶ خروجی دارد و باید بیمار و یا مصدوم را از ۶ الی ۸ جهت بر روی برانکارد در کمتر از ۱۰ ثانیه فیکس کند و مانع از افتادن او شود.
کمربند را بعد از چندماه آزمایش و خطا، با یک توجیه استاندارد خوب ساختم.»
وی اضافه میکند: «این کمربند هیچ نمونه خارجی و داخلی ندارد و برای اولین بار ساخته شده و مرحله تست موفقیتآمیزی داشته است.
همچنین رضایت کامل پرستاران را جلب کرده و اعلام کردهاند که به آن نیاز ضروری دارند.»
چند مورد از ویژگیهای این کمربند:
- سبک بودن و قابل جابهجایی بودن
- قابلیت جمع شدن کمربندها به داخل جعبه
- ثابت نگه داشتن بیمار و مصدوم از ۶ الی ۸ جهت
- جدید و نوآورانه بودن
- فیکس کردن بیمار در کمتر از ۱۰ ثانیه و تنها با یک پرستار
- قابلیت تنظیم کردن اندازه کمربندها به اندازه جثه و قد بیمار
- ثابت نگه داشتن شانههای بیمار و جلوگیری از برخاستن بیمار و مصدوم (که عامل اصلی سقوط بیماران مضطرب است)
- مناسب برای مصدومانی که از سطوح شیبدار به پایین آورده میشوند.
وی با بیان این که برای استفاده از کمربندهای فعلی در بیمارستانها و آمبولانسها باید از چندین تکه کمربند استفاده و هر قسمت بیمار را جداگانه روی برانکارد فیکس کرد، میگوید: «این کار زمان زیادی لازم دارد که به همین دلیل گاهی در موارد فوری کمربند بسته نمیشود.»
این پرستار با بیان این که کمربند مدرن برانکارد یا «امین بلت» یک نوآوری منحصر به فرد در زمینه امداد و مراقبت پزشکی است، عنوان میکند: «هدف من به تولید انبوه رساندن این کمربند و ارسال آن به سراسر بیمارستانها و آمبولانسهای دنیا است.
باید از کسانی که دارای ایده و طرح هستند حمایت جدی شود و زمینه آن را برایش فراهم کنند تا با تفکری که در ذهن دارند، راحتی را برای بشر به ارمغان آورند.
من حدود ۲۰ ایده دارم که جای هر کدام در بخشهای مختلف زندگی خالی است.»
داستان شرکت در جشنواره بینالمللی اختراعات
پدیسار در مورد نحوه شرکت در جشنواره بینالمللی اختراعات دبی میگوید: «وقتی شنیدم جشنواره بینالمللی اختراعات دبی برگزار میشود، ایمیل درخواست شرکت در آن را دادم. یک پزشک در تهران مسئول و نماینده این جشنواره در ایران بود.
من را معرفی کردند و پاسخ دادند طرح اولیه را به جشنواره بفرستیم تا اگر موافقت شد، گواهینامه شرکت بدهند.
در ادامه طرحم را پذیرفتند و گفتند میتوانی در فستیوال شرکت کنی؛ هر چند ۶۰ میلیون تومان هزینه حق ثبتنام، بلیط هواپیما، هتل و ... شد که به طور شخصی پرداخت کردم.»
وی اضافه میکند: «۷ دسامبر پرواز داشتم. آنجا برایم غرفه و بنر و بروشور و کارت ویزیت طراحی کرده بودند.
البته پیش از آن هم سایتی به نشانی aminparisar.ir به دو زبان فارسی و لاتین طراحی کرده بودم.
آنجا از ۳۵ کشور که بیشترشان تیم بودند حضور داشتند؛ ولی من به شکل انفرادی شرکت کرده بودم. هر داوری که از طرحی خوشش میآمد، مدال طلای کشورش را به آن مخترع میداد و من مدال طلای افتخار کشور رومانی را از دست رئیس دانشگاه گرفتم.
همچنین مدال نقره جشنواره را دریافت کردم.»
این مخترع در مورد استقبال سرمایهگذاران از اختراعش بیان میکند: «سرمایهگذاران به این جشنواره آمدند و دنبال طرح کاربردی میگشتند.
این طرح کاربردی و جایش در همه بیمارستانهای دنیا خالی است.
به همین دلیل شخصی به نام آقای مارک که رئیس نخبگان انگلیس و رئیس کتابخانه لندن و سرمایهگذار بود، به من گفت که یک کارخانه پلاستیکسازی دارد و میتواند با تغییراتی در برخی دستگاهها، این کمربند را تولید انبوه کند.
او ایمیل و شماره تماسش را به من داد.
همچنین رئیس دانشگاه دانشبنیان البرز و نماینده شرکت گلگهر به عنوان سرمایهگذار حضور داشتند که پیشنهاداتی دادند؛ هر چند من دوست دارم در منطقه خودم و با حمایت و سرمایهگذاری شرکتهای صنعتی مثل فولاد غدیر و فاتح صنعت، به هدفم برسم.»
وی به برخی نیازهای دیگرش به عنوان مخترع اشاره میکند:
- نیاز به داشتن یک مکان تا بتوان فضای کار را مستقر کرد.
- معرفی به کارگاههای فنی و حرفهای جهت استفاده از امکانات.
- درخواست یک حکم یا نمایندگی در امور نخبگان، جهت شناسایی نخبگان منطقه.
- نیاز به سرمایه اولیه برای راهاندازی کارگاه تولید این طرح و طرحهای مبتکرانه و کاربردی دیگر؛ و در پایان میگوید: «من حاضرم به علاقهمندان و کسانی که دارای ایده و طرح هستند، به عنوان استاد راهنما و مشاور آموزش دهم و کمک کنم تا ایده آنها تبدیل به محصول و ثبت شود.»