/ اولین فضیلتِ ناچیزی که به فکرمان می‌رسد، یاد دادنِ پس‌انداز به فرزندانمان است.
یک قلک به آن‌ها هدیه می‌کنیم و توضیح می‌دهیم که جمع کردنِ پول، چقدر زیباتر از خرج کردن است.
بنابراین، قلک، اولین اشتباهِ ماست.
در برنامه تربیتی‌مان، یک فضیلتِ ناچیز، برقرار کرده‌ایم.
وقتی که قلک سرانجام شکسته شد و پول خرج شد، بچه‌ها احساسِ تنهایی و غم می‌کنند که دیگر پولی نیست.
تا آنجا که مربوط به تربیتِ بچه‌ها میشود، فکر می‌کنم که نباید به آن‌ها فضیلت‌های ناچیز، بلکه باید فضیلت‌های بزرگ را آموخت.
نه صرفه‌جویی را؛ که سخاوت را و بی‌تفاوتی به پول را.
نه احتیاط را؛ که شهامت و حقیر شمردن خطر را.
نه زیرکی را؛ که صراحت و عشق به واقعیت را.
نه سیاست‌بازی را؛ که عشق به همنوع و فداکاری را.
نظر شما
