پل‌های بدون حفاظ در جاده‌های نی‌ریز و به‌ویژه مسیر نی‌ریز - سیرجان، بلای جان رانندگان شده و همیشه به عنوان خطری بالقوه در کمین است. 
همین هفته گذشته بود که پل سیل‌بند انتهای خیابان امام خمینی بعد از تالار کسرا دوباره حادثه‌ساز شد و سقوط خودرو پراید در آن، راننده زن ۳۲ ساله آن را قطع نخاع کرد. حادثه‌ای که به گفته سرهنگ اقبالیان رئیس پلیس راه نی‌ریز، اداره راهداری و حمل و نقل جاده‌ای در آن ۵۰ درصد مقصر شناخته شده و باید پاسخگو باشد.
این پل در حالی بدون حفاظ است که به نظر می‌رسد حدود ۸ متر از کف رودخانه زیر آن ارتفاع داشته باشد.
پیشتر از این نیز حوادث مشابهی در همین مکان باعث تلفات جانی شده بود.
اقبالیان با بیان این که این پل نیاز به حفاظ دارد، می‌گوید: «باید قبل از پل جان‌پناه و خاکریز احداث کنند و در طول پل، نیوجرسی یا گاردریل بگذارند تا اگر کسی از مسیر مستقیم خارج شد، داخل پل نیفتد.
در این زمینه مکاتباتی هم انجام داده‌ایم. نه تنها این پل، بلکه هیچ کدام از پل‌های محور ما به سمت سیرجان به ویژه بعد از قطرویه حفاظ ندارد. در این مسیر، پل بزرگتر از پل سیل‌بند داریم که رها شده و حتی لبه ندارد.»
وی اضافه می‌کند: «ما به مسئولان مربوطه ابلاغ کردیم و هشدار دادیم که اینجا نقطه حادثه‌خیزی است.
در نتیجه وظیفه قانونی خودمان را انجام و سهم تقصیر می‌دهیم.»
علیرضا میرزایی معاون فرماندار و دبیر شورای ترافیک نی‌ریز می‌گوید مسئله نداشتن حفاظ پل سیل‌بند را حتماً در جلسه آینده شورای ترافیک مطرح و بازدید میدانی انجام می‌شود.
رئیس اداره راهداری و حمل و نقل جاده‌ای، اما می‌گوید مشکل اصلی، کمبود بودجه است.
محسن رحیمی بیان می‌کند: «در اصل باید هنگام احداث جاده، مسائل ایمنی از جمله حفاظ پل در قرارداد پیمانکار با راه و شهرسازی گنجانده شود.
اما متأسفانه به دلایل مختلفی که پروژه طول می‌کشد و همچنین کمبود اعتبار، از برخی مسائل مثل همین حفاظ‌ها صرف نظر می‌کنند.»
وی اضافه می‌کند: «البته برخی موارد مثل لاین دوم گردنه لای‌رز را ما هنوز تحویل نگرفته‌ایم؛ چون نقص زیادی داشت و آن‌ها را مجبور کرده‌ایم که برطرف و ایمن‌سازی کنند.
اما قبلاً به اجبار، یا به دلیل کمبود اعتبار و یا به شکل دستوری، برخی کار‌ها را انجام داده‌اند؛ حال ما مانده‌ایم و پل‌هایی که حفاظ ندارند.
راهداری هم بودجه محدودی دارد و هزینه‌ای برای این کار در نظر گرفته نشده است. هزینه‌های نگهداری آن قدر زیاد است که به روکش آسفالت هم نمی‌رسد.
از طرفی برخی بودجه‌ها شهرستانی است که باید در کمیته برنامه‌ریزی شهرستان برایش پول گذاشته شود تا ما به عنوان نقاط حادثه‌خیز تعریف و برطرف کنیم.
اما بودجه‌های شهرستان هم محدود است و نمی‌شود با آن کار زیادی انجام داد.»
