
«من سه ماه پیش برای یک بیمار نوبت گرفتم؛ حالا او عمرش را داده به شما و هنوز تماس نگرفتهاند.»
این را مجتبی ملایی میگوید؛ یکی از مراجعه کنندگان به کلینیک تخصصی که از ساعت ۷ صبح پشت در منتظر است. به جز او افراد زیادی از زن و مرد و پیر و جوان پشت در کلینیک تخصصی بیمارستان قدیم جمع شدهاند و لحظه به لحظه بر تعدادشان اضافه میشود.
نوبتهای چند ماهه
یک زن که تازه آمده، به مردم پیشنهاد میدهد یا دفترچه در صف بگذارند یا نامنویسی کنند که در نهایت خودش دست به کار میشود و نامنویسی میکند؛ هر چند امید ندارد منشی قبول کند. در این میان، سرو صدا بالا میگیرد و هر کس دوست دارد بگوید من زودتر آمدهام.
ملایی میگوید: «من برای نوبت جراح مغز و اعصاب آمدهام. قبلاً بیمارش بودم و گفته یک ماه دیگر دوباره بیا. البته همان موقع نوبت نگرفتم؛ چون بگیرم هم فایده ندارد. میگویند اسم مینویسیم و خبر میدهیم؛ اما من سه ماه پیش برای یک بیمار نوبت گرفتم؛ حالا او عمرش را داده به شما و آنها هنوز تماس نگرفتهاند و میگویند اسمت در دفتر نیست.»
فاطمه مبارکی و شهره آبادزردشتی نیز برای همین پزشک نوبت میخواهند. مبارکی میگوید: «شماره گرفتهاند و گفتهاند خبرتان میدهیم. به من گفتهاند در نخاع گردنت کیست است؛ اما تا بخواهند خبرم دهند، معلوم نیست چه شود.»
در این میان، اما یک پیرمرد که با خیال راحت آن طرفتر ایستاده، میگوید: «دیروز برای جراح مغز و اعصاب نوبت گرفتم. چون بچههایم کارمند بیمارستان هستند و آشنا بودیم، نوبت دادند؛ وگرنه نوبتها خیلی طول میکشد.»
یک مرد میانسال آن طرفتر روی صندلی نشسته و میگوید برای نوبت متخصص گوش، حلق و بینی آمده است. با خیال راحت ادامه میدهد: «همین امروز نوبتم میشود؛ چرا که نه؟»
از ظاهرش به نظر نمیرسد پارتی داشته باشد و نظرش از روی بی اطلاعی است.
یک خانم، اما میگوید: «دو ماه پیش برای دکتر گوش، حلق و بینی به من نوبت داده بودند. گفتند معلوم نیست کی نوبتتان شود و خودمان تماس میگیریم؛ اما تماس نگرفتند و حالا آمدهام ببینم چه شده؟»
یک مرد که این حرفها را میشنود، با ناراحتی آنجا را ترک میکند و میگوید: «میروم استهبان تا معطل نشوم.»
بالاخره درِ کلینیک باز میشود و مردم به داخل ساختمان هجوم میبرند.
صادق، از کارکنان کلینیک تخصصی است که به مراجعان نوبت میدهد.
او میگوید: «نوبتهای دکتر رضوانی (متخصص جراحی مغز و اعصاب) حداقل دو سه ماهه است؛ چون بر خلاف دیگر پزشکان، در نیریز مطب ندارد. اگر زودتر نوبت بخواهی، بعضی وقتها میرود فسا که نوبتهای روزانه را در مطب میدهد. نوبت متخصص اطفال یک هفتهای است، متخصص داخلی یک الی دو هفته، متخصص چشم هم خیلی شلوغ است. نوبت متخصص اعصاب و روان و جراحی، اما بهروز است.»
وی در عین حال میگوید: «ما چند بار از بیمار مشکلش را سؤال میکنیم و یک تریاژ مختصر میشود تا بتوانیم بر اساس بیماری اولویتبندی کنیم. برخی از آنها از پزشک دیگری نامه دارند یا این که مشکلشان حاد است که اورژانسی محسوب میشوند.»
یکی دیگر از کارکنان کلینیک میگوید: «نوبت متخصص گوش، حلق و بینی حدوداً دو سه ماهه است که اسم مینویسیم و بعد تماس میگیریم. نوبت چشمپزشکی ۶ ماهه است؛ هر چند که دو مطب چشم پزشکی هم داریم.»
اوج شلوغی در نبود مطب
دکتر رضوانی متخصص جراحی مغز و اعصاب است. وی در گفتگو با ما میگوید: «یکی از دلایل شلوغی نوبتها این است که من ۲۰ روز در ماه را در نیریز حضور دارم و ۱۰ روز باقیمانده را، چون عضو هیئت علمی فسا هستم و به آنجا تعهد دادهام، ناچارم در فسا حضور داشته باشم. در این ۱۰ روز، چون جراح اعصاب دیگری در شهرستان نیست، طبیعتاً مردم معطل میشوند و شلوغی ادامه پیدا میکند؛ هر چند صبحهای یکشنبه و سهشنبه و هر روز عصر در درمانگاه حضور دارم. صبحهای شنبه، دوشنبه و چهارشنبه هم اتاق عمل هستم.»
وی اضافه میکند: «معاینه بیماران جراحی مغز و اعصاب جدای از بیماران دیگر است و نیاز است که برای بیمار وقت کافی گذاشته شود. هر بیمار حداقل یک سیتی اسکن و یک امآرآی دارد که باید دقیق بررسی شود. اگر یک نکته کوچک از چشم من بیفتد، ممکن است برای بیمار گران تمام شود. به جز این، امکانات کم درمانگاه هم باعث میشود که زمان بیشتری صرف شود؛ از جمله این که رایانه اینجا سرعت بسیار پایینی دارد و من مجبور شدهام لپتاپ شخصیام را بیاورم تا بتوانم سرعت عمل بیشتری به بررسی امآرآی بیماران بدهم.»
رضوانی با بیان این که مردم نیریز لطف داشتهاند و این اعتماد در شهرستان به او جلب شده و کمتر حاضرند برای معاینات به شهرهای دیگر مراجعه کنند، عنوان میکند: «زمانی پیشنهاد دادم که اجازه دائر کردن مطب را به من بدهند. در این زمینه رایزنی زیادی هم با دانشگاه شد و دکتر آلداود هم تلاش زیادی کرد؛ اما متأسفانه به خاطر تعهد من به فسا موافقت نشد. اگر موافقت میکردند که حداقل مجوز یک مطب ۲۰ روزه به من بدهند، من دلگرمتر میشدم و بیماران هم آزادانهتر مراجعه میکردند.»
نوبتها را اینترنتی میکنیم
فاطمه مهربان، مسئول کلینیک تخصصی بیمارستان شهدای سلامت است.
او با بیان این که اسامی و شماره تلفن بیماران در دفتر نوشته و از دو سه روز قبل با آنها تماس گرفته میشود، میگوید: «روزانه حدود ۲۰ تماس میگیریم. الآن نوبت اینترنتی هم داریم که تعداد کمی به آن اختصاص میدهیم. من معتقدم اگر کامل اینترنتی شود بهتر است و هزینهها را هم در همان خانه پرداخت میکنند. باید کم کم به این سمت حرکت کنیم. هزینه ویزیت ۱۱ هزار و ۳۴۰ تومان است که البته برای روانپزشک هزینه بیشتری گرفته میشود.»
وی اضافه میکند: «دکتر صافنیت متخصص چشم، پیش از این صبح و عصر ۶۰ تا ۷۰ بیمار ویزیت میکرد. اما حالا که مطب راهاندازی کرده، دو شیفت میآید و در هر شیفت بیشتر از ۲۰ بیمار را نمیتواند ویزیت کند. تعداد مراجعهکنندهها زیاد شده و زمان زیادی طول میکشد که نوبتشان شود.»
مهربان در مورد نوبتهای دکتر رضوانی میگوید: «بیمارانی که عمل کردهاند و باید بعد از عمل معاینه شوند، در اولویت ویزیت قرار دارند. دکتر برای هر بیمار حداقل نیم ساعت وقت میگذارد و روند درمان چند جلسه طول میکشد. اگر پزشک آنکال نباشد، میتواند صبح تا ظهر بیماران زیادی ببیند؛ اما مشکل ما این است که پزشکان بیشتر به شکل آنکال هستند و مواردی داشتهایم که به محض حضور پزشک، از بیمارستان با آنها تماس گرفتهاند که بیمار اورژانسی دارید و باید بروند.»
وی اضافه میکند: «اگر بیمارانی باشند که درد زیادی مثل دیسک کمر داشته باشند، بالاخره طوری برنامه میریزیم که زودتر از اینها ویزیت و معاینه شوند. بالاخره ما پرستار هستیم، تریاژ میکنیم و متوجه میشویم که مشکلشان حاد است یا خیر. اگر ببینیم بیمار واقعاً مشکل دارد، نمیگذاریم نوبتش زیاد طول بکشد و با وجود کمبودهایی که داریم، سعی میکنیم در حد توان مردم را راه بیندازیم.»
نوشتنی است در همین رابطه میخواستیم با دکتر محمدهادی اقبال رئیس شبکه بهداشت و درمان شهرستان نیریز هم مصاحبه کنیم که متأسفانه ایشان پاسخگو نبود.
