اخیراً قرآن سوزی توسط یک عراقی در کشور سوئد مسئله ساز شد و واکنش ملت‌ها و دولت‌های اسلامی را در پی داشت. موارد مشابهی در سال‌های قبل نیز رخ داد. در گذشته هم فرد یا افرادی دست به سوزاندن قرآن یا دیگر کتاب‌های آسمانی زدند. این‌ها با استناد به مفهوم لیبرالیسم (آزادی‌خواهی) و دموکراسی کار خود را توجیه می‌کنند. این توجیه با بنیاد آزادی‌های عمومی از جمله آزادی دین مغایر است.
آزادی دین در مکاتبی همچون لیبرالیسم به معنای نفی سایر ادیان نیست، به معنی اهانت و توهین به پیروان سایر ادیان و کتاب‌های آسمانی نیست، بلکه به این معناست که هر کس آزاد است هر دینی را بپذیرد، بر معرفت و شریعت آن پای‌بند و معتقد باشد و کسی مزاحم او نشود. این آزادی هیچ مجوزی برای توهین و اهانت به سایر معتقدان و پیروان ادیان نمی‌دهد به خصوص اینکه کتاب‌های آسمانی از جمله قرآن مقدسند و مورد قبول میلیارد‌ها انسان روی کره خاکی هستند.
نفرت پراکنی ناشی از قرآن سوزی هیچ جایگاهی در مکاتب لیبرالیسم (آزادی‌خواهی) و دموکراسی ندارد بلکه درست ضد اصول این مکاتب است.
جای سؤال جدی از دولت‌های مدعی دموکراسی است که چرا اجازه چنین امور خلاف قانون و مغایر با اصول مکاتبی که آن‌ها مدعی آنند، می‌دهند! قرآن سوزی به هیچ وجه توجیه دموکراتیک ندارد بلکه درست ضد آزادی عقیده و اندیشه است. شهروندان یک جامعه دموکراتیک و آزاد حق دارند هرگونه اعتقاد و اندیشه دینی، اجتماعی، فرهنگی، سیاسی و اقتصادی داشته باشند؛ اما حق اهانت به صاحبان سایر عقاید را ندارند و قرآن سوزی اهانتی بسیار بزرگ به مسلمانان است و هیچ توجیهی ندارد؛ لذا مرتکبان چنین اعمالی باید تحت پیگرد شدید قانونی قرار گیرند.
شاد و سالم و موفق باشید
