سرم توی گوشی بود که صدای بازشدن در کوچه آمد.
- گلااااااااااب ... گلاااااااب...
هنوز درست و حسابی جلوی بی‌بی سبز نشده بودم که غرغرش شروع شد...
- اَ پوی ای گوشی دونِی داغی تکون نخوریه! من نیفمم تو ای گوشیو چه خَوَله که تو دس اَ سرُش ورنیدری... خَوَرُت بیا اینا رِ اَ دسُم، بیگیر دسُم خُرد شد...
چیزی نگفتم و نگاهم رفت سمت وسایلی که بی‌بی توی دستش بود.
- چه خبره بی‌بی جون؟ چرا اینقد چیزمیز خریدین؟
- تا جونِ تو درشه. میه تو اَز بس سرُت تو گوشیه حواسُت اَ حرفِی که من می‌زنم هه؟ کر بودی نشنُفتی دیشو گفتم یَی فکر و خیالِی تو سرُمه؟
- چرا! شنیدم بی‌بی، ولی نگفتین که چه فکر و خیالایی هس که! حالا میخواین چکار کنین مگه؟
بی‌بی بادی توی خودش انداخت...
- بزرگتری گفتن، کوچوکتری گفتن، گفتم روز عید فطری، همِی همسایا رِ شام دَوَت کنم خونه. چیطوره؟ ها؟
- چی بگم بی‌بی؟ خیلی فکر خوبیه ولی خب یه کم دردسر نداره؟ اونم شام؟
- نه ننه! دردسر کجا بود؟ خداکنه تا باشه اَ ای دردسرا باشه...
- باشه بی‌بی جون، حالا میخواین کیا رو بگین؟
- کلثوم، سوری، صنم، ننه بوای اصغر، مش یوسُف، مش قربون، اکبر شاطر، ننه بوای جاسم.
- مش موسی چی؟ اونو نمیگی بی‌بی؟
- ووووی روم سیا، دختر میه میشه اَ او نگی، اینجو همسِیِی یَی در و دیواله! تازه دوسه تِی بچشم اومدن اینجا گفتم دیه یَی دفی اَ اونام بگم بیان بینن بی‌بی چه دسپُختی دره...
- چی بگم بی‌بی؟ فقط تعدادشون زیاد نیس؟ یه کم سخت نیس؟
- وووی سخت کجا بود دختر؟ میه مِخی آپولو هوا کنی؟ چار کیلو برنجه پخته میشه دیه...
- باشه بی‌بی... باشه...
- فقط گلابی...
- هوم؟
- هوم و مرضضض، ای چه وضِ جوا دادنه؟
- جانم بی‌بی؟ ببخشید... بفرمایین.
- ماخام سنگ تموم بذریمه، شنفتی چی چی گفتم؟ حلوا و جِلِه و سالات فصلم درس کنیم.
- ای بابا بی‌بی چه خبره، سخت میشه اینطوری که...
بی‌بی ابروهایش رفت توی هم...
- میشه خو میشه... هی که گفتم...
- چی بگم والا بی‌بی؟ باشه...
- راسی یَی چی دیه.
- جانم بی‌بی؟
- بری همسَیا هیچی نیگی حالا، ماخام روز عید یَی دفوی سولپیلیزوشون کنم...
- چشم بی‌بی جون، چشم...
****
از نماز عید برگشته و تقریباً به همه همسایه‌ها خبر داده بودیم بجز مش موسی...
- بی‌بی دوباره دستش را گذاشت روی زنگ درِ خانه مش موسی و کلید را فشرد...
نگاهش را چرخاند روی من.
- وا! خاک عالم. ینی بری چه مش موسی جواب نیده؟ سرو صدِی بچاشم خو نیا! ینی بری چه دره واز نیکنن.
- بیا بریم بی‌بی، حالا بعد میایم خبر میدیم دیگه.
همانطور مشغول چک و چانه زدن با بی‌بی بودم که صنم خانم از راه رسید.
بی‌بی رو به صنم گفت:
- ماخام بگم شویی مش موسام بیا خونه خو درِ واز نیکنن، ملوم نی چیطو شده.
صنم نگاهش کرد...
- طوری نشده بی‌بی. دیروز با بچه‌هاش جم کرد برا چن روز تعطیلی رف روستا...
بی‌بی وا رفت...
- رف روستا؟
- ها!
ینی نِیّا؟
- میان بی‌بی ولی یه چن روز دیگه...
بی‌بی اخم‌هایش رفت توی هم...
- ماخام نیا! اینجو نبویه یَی خَوَلی می‌داد؟
رو کردم به بی‌بی...
- بی‌بی جون می‌بینی که نیستن. بریم خونه هزار تا کار داریم برا شب...
بی‌بی اخم‌هایش عمیق‌تر شد...
- کدوم کار؟ کدوم شام؟ کدوم مِمونی؟ تو ای بی‌پولی و بی‌جونی کی میتونه مِمون داری کنه؟ زنگ بزن همسایا بوگو بی‌بی حالُش خوش نی مِمونی کَمسله!
