کار نشد ندارد!
شعار نیست این حرف... و شاید باید صحت این جمله را در حرفهای کسانی جستجو کرد که برای رسیدن به هدفشان نهایت تلاششان را به کار میگیرند... سختی میبینند، از تفریحشان میگذرند، بیخوابی میکشند و حتی گاهی مانند بقیه افراد هزار و یک فکر منفی به ذهنشان خطور میکند. اما مهم این است که ناامید نمیشوند و در نهایت نتیجه تلاششان را میبینند.
مطمئناً رتبههای برتر کنکور از همین دستهاند. گپ و گفتی با بچههای رتبههای برتر کنکور امسال ترتیب دادیم که خواندن آن خالی از لطف نیست...
درسخواندن گروهی
آرش عباسی رتبه ۱۵۶ منطقه سه رشته ریاضی را کسب کرده و در رشته مهندسی برق دانشگاه شیراز پذیرفته شده است.
میگوید: «از سال دهم میخواندم و همین که از دهم شروع به خواندن کردم، کمک بزرگی برای قبولیام شد. البته شش هفت ماهی از شروع متوسطه دوممان گذشته بود که کرونا آمد و مدارس مجازی شد. ارتباطمان با دوستانمان قطع شد و همین باعث شد نتوانیم به صورت گروهی بخوانیم. ولی سعی میکردیم تا آنجا که میشود، به صورت تلفنی مشکلاتمان را رفع کنیم. البته در این بین استرس و سردرگمی هم خیلی زیاد بود. یک وقتهایی که استرس به سراغمان میآمد، از درسخواندنمان کم میکردیم و باز شروع میکردیم به خواندن. من فکر میکنم کسانی که پشت کنکور هستند، اگر مدرسه میروند، با دوستانشان کار کنند که این در درسخواندن خیلی کمکشان میکند. چون بیشتر مواقع، با هم درسخواندن یک چیزهایی را برای آدم روشن میکندکه با چندین ساعت درسخواندن به تنهایی، نمیشود جواب آن را یافت.»
در مورد آینده شغلیاش میگوید: «کار ما که مهندسی است؛ اما خب هیچ چیز مشخص نیست! ما توکل میکنیم به خدا. البته من فکر میکنم اگر انسان بتواند در کنار درسخواندن یک کار فنی هم انجام بدهد، خیلی خوب میشود و در آینده شغلی او تأثیر زیادی خواهد داشت، همان طور که من بعد از کنکور کار برنامهنویسی را شروع کردم و این خیلی کمکم کرد.»
علم پایانی ندارد
احمدرضا دمیری رتبه ۵۸۰ رشته ریاضی را آورده و در رشتهی مکانیک دانشگاه اصفهان پذیرفته شده است.
میگوید: «برای درسخواندن بیشتر با تست کار میکردم و از همان سال دهم سعی میکردم به سمت تست بروم و کنکوری کار کنم و با شرکت کردن در آزمونها، برای خودم به گونهای کنکورسازی کنم. چون برای موفقیت در کنکور، خوب تستزدن خیلی مهم است. یک وقتهایی افکار منفی هم به ذهنمان راه مییافت که در این مواقع بیشتر استراحت میکردیم و کارهایی را انجام میدادیم که آرامش بیشتری به ما بدهد. به طور مثال به برنامه و اهداف آیندهامان فکر میکردیم که اینها خیلی تأثیر داشت.»
پیام احمدرضا دبیری به پشت کنکوریها این است: «از شکست نترسید. تلاش کنید تا جواب بگیرید. به خود استرس وارد نکنید و مدام به این فکر نکنید که اگر در کنکور قبول نشدید چه اتفاقی خواهد افتاد. این باعث میشود بیشتر خود را ببازید و عقب بیفتید.»
در مورد این که در رشته تحصیلیاش تا چه مقطعی ادامه میدهد، میگوید: «علم چیزی است که پایانی ندارد. ما سعی میکنیم تا جایی که میتوانیم ادامه دهیم و موفقیت کسب کنیم. امیدواریم موفق شویم.»
دمیری آینده شغلی خود را این گونه میبیند: «البته که مشکلاتی برای آینده شغلی ما وجود دارد؛ اما من فکر میکنم آینده شغلی ما در کنار درسخواندنمان، بستگی به مهارتمان در این رشته دارد. بستگی به این دارد که ما چطور بتوانیم خودمان را در این رشته نشان بدهیم. مسلماً اگر مهارت کسب کنیم و خودمان را خوب نشان بدهیم، برای پیدا کردن شغل موردنظرمان هم مشکلی نداریم. کسانی فکر میکنند یادگیری مهارت در کنار درسخواندن امکانپذیر نیست؛ ولی خب من فکر میکنم هر چند سخت باشد، اما قابلاجرا است. همان گونه که الان در دانشگاه ما، من بچههایی را از شهرهای دیگر میبینم که حتی در زمان درسخواندن برای کنکور، در طول روز دو ساعت وقت میگذاشتند و در مغازه یا هر جای دیگری کار عملی انجام میدادند. البته فضای خود دانشگاه و خصوصاً دانشگاههای بزرگ هم به گونهای است که اگر بخواهی میتوانی مهارت کسب کنی و صرفاً فضای آن، فضای درسخواندن نیست. همچنین میتوانی در این زمینه از تجربه افراد و خصوصاً دانشجویان سالهای بالاتر استفاده کنی.»
علم و مهارت به موازات هم...
محمدمهدی احمدزاده با کسب رتبه ۴۷۹ ریاضی، توانسته در رشته مهندسی کامپیوتر دانشگاه صنعتی شیراز پذیرفته شود.
او برای درسخواندن کتابخانه را به خانه ترجیح داده و میگوید: «جو خانهامان کمی شلوغ بود و به خاطر همین در دو سه ماه آخر مانده به کنکور، روزی ۵ تا ۶ ساعت به کتابخانه میرفتم و آنجا درس میخواندم. البته قبل از آن هم درسها را در خانه مرور میکردم. میخواندم و در کنار آن تست میزدم.»
در مورد مواقعی که احساس ناامیدی به او دست میداده میگوید: «مسلماً پیش میآمد؛ اما زیاد نه. سال قبل در کنکور تجربی شرکت کرده بودم. از این رو خودم را باور داشتم و میدانستم نتیجه بدی نمیگیرم. ولی خب باز سعی میکردم به نحوی افکار منفی را کنترل کنم. در این مواقع بیشتر تست میزدم و بیشر درس میخواندم. البته امسال کنکور دو مرحلهای شده و به نظر من این مسئله، شرایط را کمی سختتر میکند. اما به هرحال کنکوریهای امسال باید تلاش کنند و بدانند که اگر کنکور دو مرحلهای و شرایط آن سختتر شده، این سختی شامل همه میشود و همه از این بابت یکسان هستند و اگر تلاشکنند، قطعاً نتیجه میگیرند.»
در مورد این که در رشتهاش تا چه مقطعی ادامه میدهد، میگوید: «به آن فکر نکردهام. بستگی به شرایط آینده دارد. لیسانس را میگیرم و اگر موقعیتش بود، تا فوقلیسانس ادامه میدهم. البته در رشته ما صد درصد آیندهی شغلیامان تضمین نیست. الان در این برهه زمانی اکثر رشتههای ریاضی اشباع شده، اما با این وجود رشتههایی مانند برق، کامپیوتر و مکانیک نسبت به دیگر رشتهها فرصتهای شغلی بیشتری دارند. منتها من فکر میکنم صرفاً درس و دانشگاه نمیتواند آینده شغلی کسی را خصوصاً در این رشته تضمین کند. درسخواندن خیلی خوب است؛ ولی باید در کنار آن دانش عملی و مهارت نیز کسب کرد تا بتوان در آینده به راحتی صاحب شغل شد. باید این دو را به طور موازی کنار هم پیش برد؛ هم دانش تئوری و هم دانش عملی، که اگر کسی بخواهد و اراده کند، قطعاً میشود.»
کنکور یک مسیر صاف و هموار نیست
حسین رضازاده در رشته انسانی رتبه ۱۵۰ منطقه سه و ۷۲۲ کشوری را کسب کرده و در رشته راهنمای مشاوره فرهنگیان دانشگاه اصفهان پذیرفته شده است.
آنطور که میگوید، روش خاصی برای درسخواندن نداشته است. دهم و یازدهم جزء سالهایی بوده که رضازاده اهمیت زیادی به درسخواندن نمیداده، اما از تابستان سال یازدهم روزی ۴ تا ۵ ساعت و از عید نوروز هم حدوداً روزی ۸ ساعت درس میخوانده است.
میگوید: «بر اساس برنامه راهبردی آزمونها پیش میرفتم. برای این کار، دو هفتهای یکبار در آزمونها به ما برنامه میدادند که من طبق همان پیش میرفتم و این برنامهها در این سه سال متفاوت بود. البته، چون رشته انسانی بیشتر مفهومی است، بیشتر میخواندم تا این که تست بزنم. ولی خب با این حال درسها فرق میکرد و بعضی دروس مانند ریاضی و علوم و فنون نیاز به تستزنی بیشتری داشت. البته گاهی هم در این مسیر ناامید میشدم که در این مواقع سعی میکردم از محیط درسخواندن کمی فاصله بگیرم. یک روز به خودم استراحت میدادم و با دوستانم بیرون میرفتم که این خود تأثیر زیادی داشت.»
پیام حسین رضازاده به کسانی که میخواهند در آینده امتحان کنکور بدهند این است: «کنکور واقعاً یک مسیر صاف و هموار نیست و مانند هر چیز دیگر پستی و بلندی دارد. بعضیها ممکن است در یک درس خوب و در درس دیگر بد باشند. مهم این است که سختکوش باشند و تلاششان را ادامه دهند. خیلیها هستند که یک روز بسیار درس میخوانند و یک روز نه، که این باعث دلزدگی از درس میشود. اگر آهسته و پیوسته و مداوم پیش بروند، مطمئناً موفق میشوند.»
او که تصمیم دارد تا مقطع دکتری در رشتهاش ادامه تحصیل دهد، میگوید: «دوست دارم تا مقطع دکتری ادامه دهم؛ چون فکر میکنم در حال حاضر کمتر از داشتن مدرک کارشناسی ارشد، برای کار بیرون اثرگذار نیست. هرچند آینده شغلی ما تا حدودی تضمین است و بعد از گرفتن لیسانس به استخدام آموزش و پرورش درمیآییم و هرچند مهارت خاصی برای کارمان نیاز نیست، اما میتوانیم در کنار درسخواندن مشاورههای تحصیلی و دیگر مشاورهها را انجام دهیم که من هم بنا دارم در سالهای آینده این کار را انجام دهم.»
فکر کردن به هدف بزرگ
فاطمه زارعی رتبه ۹۷۱ منطقه سه در رشته علوم انسانی را کسب کرده و در دانشگاه فرهنگیان سلمان فارسی شیراز در رشته آموزش ابتدایی پذیرفته شده است. البته در کنار آن توانسته در کنکور زبان انگلیسی هم رتبه ۱۵۰۰ را کسب کند.
او که سعی میکرده درسها را بیشتر به صورت مفهومی بخواند، میگوید: «روزی ۹ ساعت درس میخواندم و در کنار آن تست هم میزدم. البته در دوران مدرسه هم درسهایم خوب بود؛ به طوری که معدل کل سه سالم ۱۹:۸۲ شد. گاهی در طول درس خواندن با چالشهای زیادی روبرو بودیم که یکی از آنها ناامیدی بود. سال دهم و یازدهم خیلی استرس داشتم. در این مواقع به خدا توکل میکردم، هر شب قرآن میخواندم، به هدف بزرگی که داشتم فکر میکردم و استرس را از خودم دور میکردم.»
توصیه فاطمه به پشتکنکوریها این است: «هیچوقت ناامید نشوید. مسلماً در هر مسیری چالش و مشکلات هست که باید با آن مبارزه کرد.»
او که موفقیتش را مدیون لطف خدا، حمایتهای پدر و مادر و کادر مدرسه میداند، میگوید: «به عربی خیلی علاقه داشتم. در کنکور، عربی را ۸۵ درصد زده بودم و دوست داشتم دبیر عربی شوم. اما امسال، چون نیریز سهمیه دبیری نمیخواست، آموزش ابتدایی را انتخاب کردم و روز به روز هم به این رشته بیشتر علاقهمند میشوم. فکر میکنم اگر بتوانم در این رشته تا مقطع ارشد و دکتری پیش بروم، معلم موفقتری خواهم بود. هر چند ما بعد از لیسانس به طور رسمی به استخدام آموزش و پرورش درمیآییم.»
ادامه دارد