از دیدگاه استاد حسن عمید
نواب:
نُواب (به ضم نون و تشدید واو) جمع نائب و نَوّاب (به فتح نون و تشدید واو) لقبی است که در هندوستان به امرا داده می‌شود ، و در فارسی جزء القاب شاهزادگان است «نواب والا». بعضی به جای جمع نائب نیز نَواب (به فتح نون) می‌گویند که غلط است.
نهایت:
نهایت به معنی غایت و آخر چیزی به کسر نون است(نِهایت). اغلب به فتح نون تلفظ می‌کنند (نَهایت) که غلط است.
برگرفته از:
عمید، حسن (بی‌تا) غلطهای فاحش فرهنگهای فارسی به علاوه غلطهای مشهور و متداول، تهران: انتشارات کتابخانه گوتنبرگ، ص 132.
نظر شما
