بدغذایی در کودکان

تماشای کودکی که ظرف غذایش را کنار می‌زند، آسان نیست. همه والدین می‌خواهند کودکان خردسال آنها غذاهای مقوی بخورند. آنها وقتی احساس می‌کنند فرزندشان تغذیه مناسبی ندارد، نگران می‌شوند.
به خاطر داشته باشید که تغییرات روز به روز یا ماه به ماه در اشتهای کودک کاملاً طبیعی است. به علاوه برخی کودکان همیشه در مورد غذا سخت گیر هستند. 
با این حال تا زمانی که الگوی رشد کودک مناسب است، می‌توانید در مورد عادت روزانه غذا خوردن او راحت باشید و تلاش کنید در فواصل زمانی معین شده توسط پزشک، منحنی رشد کودک بررسی شود.
همانقدر که بی توجه بودن نسبت به آنچه کودک می‌خورد یا نمی‌‌خورد عاقلانه نیست، فشار آوردن به کودک هم نادرست است، زیرا به تدریج به جنگ و جدل  کشانده می شود. 
بکوشید‌ میزان غذای مصرفی کودک را برای دو هفته اندازه‌گیری کنید. این غذا شامل وعده‌های اصلی و میان‌وعده‌هاست. مدت زمان خوردن غذا را نیز در نظر بگیرید. بررسی کنید آیا دستور غذایی متعادلی داشته یا خیر.  در مورد تغذیه‌ی خوب مطالعه کنید و توصیه‌های پزشک را در این مورد جویا شوید. 
• مصرف خوراکیها را بین وعده‌های غذا محدود کنید .
اگر در مورد بی‌اشتهایی کودکتان در هنگام صرف غذا نگران هستید، احتمالاً بین وعده‌ها برای رفع گرسنگی کودک، خوراکیهای خاصی به او داده‌اید. حتی خوراکی‌های سالمی نظیر گردو، میوه، هویج، کشمش و... چون منبع اصلی کالری‌اند، باعث سیری کاذب و کاهش اشتهای کودک می‌شود. توصیه می‌شود ٢ تا ٣ ساعت قبل از وعده‌های اصلی به کودک  میان‌وعده داده نشود. از مصرف نوشابه‌های شیرین و پرکالری هم اجتناب کنید. 
•  زمان صرف غذا را نشاط‌آور کنید.
وعده‌های غذایی یک رخداد خانوادگی خاص هستند نه میدان جنگ.   کودک سخت‌گیر و بد غذای خود را در آماده کردن غذا شرکت دهید. بگذارید در خرید از فروشگاه، چیدن میز و پختن غذا به شما کمک کند تا غذا برایش جذاب‌تر باشد. در هنگام غذاخوردن  از تماشای تلویزیون،‌ جر و بحث و گفتگوی تنش‌زا بپرهیزید. 
•  انتخابها را محدود کنید.
از کودک نپرسید که آیا سبزی می‌خواهد یا نه. به جای آن از او بپرسید: اسفناج می‌خواهد یا کدو! فرصت‌ کمتری برای «‌نه» گفتن به او بدهید. یک برنامه غذایی معین را دنبال کنید تا کودک در زمان غذاخوردن احساس گرسنگی کند. یعنی وعده‌های اصلی غذا هر روز سر ساعت معین باشد.
•  به غذاها تنوع و جاذبه بدهید.
غذا در ظرفهای رنگی ریخته شود. هم کودکان و هم بزرگسالان غذاهایی را دوست دارند که جذاب و اشتها‌آور باشند. بشقاب کودک را زیاد پر نکنید و  غذاها را با تزئینهایی که نظر کودک را جلب کند در ظرف غذا بکشید. به رنگ، ظاهر و مخلوط طعمها نیز فکر کنید. برای مثال پس از خوردن پرتقال، شیر  مزه خوبی نمی دهد. 
•  توجه نکنید.
در بیشتر اوقات مقاومت کودک در برابر غذا خوردن، با فشار و توجه والدین نسبت به غذا نخوردن او تشدید می‌شود. غذای کمکی به کودک بدهید و در مورد آنچه می‌خورد یا نمی‌خورد نظر ندهید. اگر غذایش را تمام کرد از او نپرسید که آیا باز هم می‌خواهد یا خیر. اگر بیشتر می‌خواهد، بدون هر گونه توضیحی به او بدهید. باید مطمئن باشید که قبل از غذای اصلی، کودک گرسنه باشد. اگر کودکتان میل به غذا ندارد، تنها به خاطر راضی‌کردن او غذای متفاوتی آماده نکنید. او در وعده غذایی بعدی در چند ساعت آینده فرصت دیگری برای غذاخوردن خواهد داشت.
• خوب غذاخوردن را در کودک تقویت کنید و به او پاداش دهید.
اگر نادیده گرفتن اثری نداشت و می‌خواهید كه كودكتان از غذایی خاص بیشتر بخورد، روشهای زیر را به كار ببندید: 
از قانون «نه، متشکرم» استفاده کنید. با وضع این قانون که هرکس سر میز، در پاسخ مادر که غذایی به او تعارف می‌کند کلمه «نه، متشکرم» را به زبان آورد، باید مقدار کمی از آن غذا را بچشد، حتی اگر بداند آن غذا را دوست ندارد و یا بخصوص هنگامی که تا به‌حال آن را نچشیده باشد.
 این مقدار می‌تواند به کوچکی یک دانه ذرت باشد. با این روش، کودک غذای بیشتری را تجربه می‌کند و در می‌یابد که به برخی از آنها علاقه‌مند است. وقتی کودک به این قانون عمل کرد، او را تحسین کنید و پاداشی در نظر بگیرید. 
• فشار نیاورید؛ ولی محکم رفتار کنید. کودکی که غذا را امتحان نکند، پاداش دریافت نخواهد کرد، حتی اگر آن غذا یا دسر، برای دومین بار به او پیشنهاد شده باشد.
والدین باید صبور باشند و پس از تمام شدن وقت غذای اصلی، بشقاب کودک نیز  با سایر بشقابها برداشته شود. بدین‌ترتیب  هم کودک یاد می‌گیرد که زمان صرف غذا محدود است و هم  باعث می‌شود در وعده غذایی بعد به اندازه کافی گرسنه باشد و غذا بخورد.