محمود راست می‌گفت تحریم‌ها کاغذ پاره است

گفت: چته تو فکری؟

گفتم: چند روزه دارم به این فکر می‌کنم که ما چقدر به این محمود احمدی‌نژاد بیچاره بد کردیم. 

گفت: ما بد کردیم؟ مثلاً چه بدی؟ 

گفتم: حرفهایی که می‌زد

جدی نمی‌گرفتیم. مسخره می‌کردیم. می‌خندیدیم. 

حالا فهمیدم اون بابا یه جورایی راست می‌گفت.

گفت: منظورت رو نمی‌فهمم. چیو 

راست می‌گفت. مثلاً می‌گفت قطعنامه‌ها کاغذ پاره است.

گفتم: دقیقاً منظورم همین جمله هست.

گفت: یعنی میگی محمود درست می‌گفت؟ این قطعنامه‌ها هیچی نیست؟ 

گفتم: آره یه جورایی منظورم همینه.

گفت: بابا این که همش میگن تحریم تحریم پس چیه؟ من چند روزه افسردگی گرفتم. نمی‌دونم می‌خواد چی بشه. اونوقت تو عذاب وجدان احمدی‌نژاد گرفتی؟

گفتم: همین چند روز پیش یه اقتصاددان خارج‌نشین داشت تو تلویزیون می‌گفت تحریم‌های مکانیسم ماشه اثر چندانی روی اقتصاد ایران نداره. 

گفت: خب. چطوری؟

گفتم: اون بنده خدا عقیده داشت چون اقتصاد ایران با دنیا قطع رابطه کرده و صادرات و واردات زیادی نداره، شده یه اقتصاد خیلی کوچیک. به همین خاطر دیگه عملاً نمی‌تونه از این بدبخت‌تر بشه.

گفت: خب!

گفتم: هیچی دیگه، الان رسیدیم به همون حرف احمدی‌نژاد.

گفت: من که نمی‌فهمم.

گفتم: بابا! وقتی تحریم‌های جدید اثری نداره، تبدیل شده به کاغذپاره دیگه. 

گفت: حالا دارم یه چیزایی حالیم میشه. یعنی دیگه رسیدیم به آخرش و اونا نمی‌تونن ما رو بترسونن. درسته؟ 

گفتم: آره دیگه. محمود منظورش همین بود. می‌گفت اینقدر تحریم کنن که دیگه ما چیزی برای از دست دادن نداشته باشیم. الان دقیقاً تو همین نقطه ایستادیم.

گفت: حالا دارم می‌فهمم.

گفتم: البته هرچی نفهمی بهتره.