بختگان بخت برگشته

بوده ای مشهور و نامی در جهان، ای بختگان
مثـل یـک دریـاچـه در باغ جـنان، ای بختگان

گرکسی خواهد بگوید جــایگاه تـــو کجاست
نام «نی‌ریز» و تـو باشد در بیان  ای بختگان

یاد دارم در کنارت خفته بود از هر طرف
آن شقایق های وحشی، ارغوان، ای بختگان

آب زیبا و نمک دار تو اِکسیر وجود
چون طلا سازد مس جسم و روان، ای بختگان

تو برین انگشتر «نی‌ریز» هستی چون نگین
در طبیعت دلبری و دلستان، ای بختگان

در دلت چندین جزیره صانعش پروردگار
بوده اسکان مهاجر مرغکان ، ای بختگان

لک لک و مرغابی و غاز سفیدو هوبره
درکنار ساحلت گردش کنان ، ای بختگان

کاش می‌شد سرنوشتت را زِ نو از سر نوشت
تا مبرّا گردی از ظلم زمان ، ای بختگان

گرچه باشد خشکسالی یک دلیل خشکیت
صد دلیل دیگرم باشد عیان، ای بختگان

سد سیوند و تمام  چاه های بی جواز
خصم تو از تو گرفتن جسم و جان ، ای بختگان

آب کر را بهر کشت و کار گندم جو برنج
قطع بنمودن ز تو، خُردو کلان ، ای بختگان

من نمک دان نشکنم زیرا نمک گیرتوام
آه تو حتماً بگیرد بی گمان ، ای بختگان

همچنان هامون،ارومیه کر و زاینده رود
بی بهاران ،گشته ای دائم خزان ، ای بختگان

حالیا بهر نباتات و بشر ها ریز گرد
آفتی گردیده  ما را شد زیان  ، ای بختگان

گوسفندان  دست  قسمت دست تقدیر و قضا
گرگها همدست  سگها و شبان ، ای بختگان

حرف خود را می‌زنم بی ترس و اغراق ودروغ
گربُرد سبزینه سر تیغ زبان، ای بختگان   

زنده می‌گردی دو باره مثل ایام قدیم
می‌شوی  شادی هر پیرو جوان  ، ای بختگان

چون اهورا ،  گفته و پندار و کردار نکو
خصلت و کیشم،شده ورد لسان ، ای بختگان

این «مبرّا» با چکامه حرف خود ابراز کرد
عشق و مهرت در دلش باشد بدان، ای بختگان