چرا اروپایی‌های قرون وسطی در کمد می‌خوابیدند؟

شاید ایده خوابیدن درون یک گنجه چوبی شبیه یک شایعه تاریخی عجیب به نظر برسد، اما برای قرن‌ها از دوران قرون وسطی تا اوایل قرن بیستم، این روش برای بسیاری از اروپایی‌ها بسیار عادی و رایج بود. این تخت‌های چوبی یا «کمدتخت‌ها» فقط یک کنجکاوی تاریخی نبودند؛ آنها عملی، چندمنظوره و به شکل شگفت‌انگیزی راحت بودند.

برای درک اینکه چرا خوابیدن در یک کمدتخت چوبی منطقی بود، باید خودتان را جای فردی در اروپای قرون وسطی بگذارید. خانه‌ها اغلب کوچک بودند، عایق‌کاری ضعیفی داشتند و تنها با یک شومینه مرکزی گرم می‌شدند که به ندرت کل اتاق را گرم می‌کرد. زمستان‌ها طولانی و طاقت‌فرسا بودند. در چنین شرایطی، خوابیدن در یک کمدتخت چوبی نه تنها عجیب نبود، بلکه بسیار عاقلانه به نظر می‌رسید.

این کمدتخت‌ها اقلیم کوچک مخصوص خودشان را ایجاد می‌کردند، گرمای بدن را حفظ می‌کردند و افراد را از جریان‌های هوای سرد محافظت می‌کردند. در اصل، آنها مثل یک پیله شخصی عمل می‌کردند و گرما را جایی که بیشترین نیاز وجود داشت حفظ می‌کردند.
 این کمدتخت‌ها نه تنها گرم بودند، بلکه چندکاره هم بودند. در طول روز، می‌شد آنها را بست یا جمع کرد تا فضای بیشتری در اتاق‌های تنگ ایجاد شود، اما شب‌ها به پناهگاهی گرم و نرم تبدیل می‌شدند. در خانه‌های شلوغ، به‌ویژه جایی که کل خانواده در یک اتاق زندگی می‌کردند، چنین راه‌حل‌های صرفه‌جویانه‌ای ضروری بود.

برخی مدل‌ها حتی کشو‌ها و محفظه‌هایی داشتند که آنها را به ترکیبی از تخت و کمد لباس تبدیل می‌کرد. از بسیاری جهات، اینها نخستین نمونه‌های «مبلمان چندمنظوره» بودند، قرن‌ها پیش از آنکه این واژه به ترندی در طراحی داخلی تبدیل شود.