کلیدهای قفل دریاچه

هفته پیش در فضای مجازی از مردم پرسیدیم که برای رفع مشکلات دریاچه مصنوعی نی‌ریز چه پیشنهاداتی دارید تا باری دیگر این دریاچه گشایش یابد و دیگر شاهد حوادث تلخی که منجر به تعطیلی آن شد نباشیم.  

همانطور که می‌دانید، دریاچه مصنوعی نی‌ریز به همت فولاد غدیر و شهرداری نی‌ریز از تابستان سال پیش گشایش یافت و از همان ابتدا با استقبال عجیب مردم روبرو شد. هرچند مشکلات آن هم هویدا بود.

دریاچه و امکانات پیرامونی آن هنوز کامل نبود و از طرفی برخی ناهنجاری‌ها و مشکلات نیز از سوی مردم گزارش می‌شد.

تا این که در سوم اردیبهشت امسال یعنی حدود ۹ ماه پس از افتتاح، در یک شبِ شلوغ، چند جوان با نگهبانان دریاچه درگیر شدند که منجر به چاقوخوردگی نگهبانان شد.

پیرو این اتفاق دادستان دستور به تعطیلی موقت داد تا ایرادات رفع شود. اکنون ۱ ماه از تعطیلی دریاچه به عنوان مهمترین مکان تفریحی مردم می‌گذرد. با نگاهی به نظرات مردم و گفته‌های دادستان و مسئولان فولاد، که گزارش آن را در صفحه ۴ همین شماره می‌خوانید، چند نکته قابل ذکر است:

- ساخت دریاچه که ایده آن از زمان شهرداری مهندس ملاحسینی مطرح شد، برای شهری مثل نی‌ریز که از کمترین امکانات تفریحی برخوردار است بسیار حیاتی بود. در این زمینه باید از مهندس مصطفی‌پور و مجموعه فولاد و همچنین شهرداران گذشته و حال و مجموعه شهرداری تقدیر کرد.

- چنین مکان تفریحی که با استقبال زیاد و حضور جمعیت همراه است، باید زیرساخت‌هایی داشته باشد که مردم نیز به آن اشاره کرده‌اند. از جمله: 
کنترل و نظارت بر جمعیت

که با حضور محسوس پلیس و نیروی انتظامی و دوربین‌های نظارتی امکان‌پذیر است. البته باید به‌جد  از امنیتی کردن محیط تفریح مردم و بگیر و ببند‌های بی‌مورد خودداری شود. شنیدیم که دغدغه دادستان محترم هم بر این است که فضا امنیتی نشود.

پیش‌بینی ترافیک پیرامونی

فضا‌های پیش‌بینی شده کنونی پاسخگوی جمعیت نیست و خطر تصادف بالاست.

تابلو‌های هشداردهنده و هدایت‌کننده

در این زمینه تابلو‌های پیرامون دریاچه بسیار کم است.

وجود سرگرمی برای جمعیت

امکانات اطراف دریاچه هنوز کامل نشده. نصب فواره و راه‌اندازی قایق‌سواری، رقص نور، موسیقی زنده، و وسایل بازی مدرن می‌تواند جمعیت را سرگرم کند و نشاط بیافریند.

اقدامات ایمنی، اورژانسی و پزشکی

برای مواقع ضروری می‌تواند نجات‌بخش جان یک انسان شود.

فروشگاه‌های ضروری

غرفه‌های فروش تغذیه و تنقلات، هم نیاز مردم را رفع می‌کند و هم اشتغال‌زایی دارد.

چند نکته:

۱- فضای دریاچه اگرچه بزرگ به نظر می‌رسد، اما پاسخگوی این همه جمعیت نیست. این نشان می‌دهد که نی‌ریز چقدر کمبود امکانات تفریحی دارد.  

همین درهم‌تنیدگیِ جمعیت و تراکم بالا، آسیب‌های زیادی در پی دارد و برای مردم و بویژه خانواده‌ها ایجاد نارضایتی می‌کند.

اگر امکان داشته باشد باید زمین‌های اطراف دریاچه بویژه در بخش جنوب شرقی بهسازی شود تا خانواده‌ها بتوانند در فضایی بازتر و گسترده‌تر اقامت کنند. البته این کار باید با هماهنگی مسکن و شهرسازی و شهرداری انجام شود و موانع قانونی مرتفع شود.

پیشنهاد دیگر برای گسترش فضای اطراف دریاچه، بهسازی فضای خوب پارک آزادی و پیوستن آن به دریاچه است. مثلاً می‌شود آب را از دریاچه به سمت پارک آزادی پمپاژ کرد و در طرف دیگر دوباره به دریاچه ریخت تا فضایی بانشاط برای خانواده‌ها ایجاد شود و تشویق شوند که در پارک بنشینند. در حال حاضر اطراف دریاچه حصار‌های نفوذناپذیر وجود دارد.

۲- این که برخی شهروندان پیشنهاد کرده‌اند دریاچه فقط مخصوص خانواده‌ها باشد، نوعی انحصار است. مگر دختران و پسران مجرد حق استفاده از مکان تفریحی را ندارند؟ آنها کجا بروند؟ چه گناهی دارند؟ آنها هم حق شهروندی دارند.

۳- این که در پی آن اتفاق تلخ، دادستان دستور به تعطیلی داد، بجا بود ولی نباید تعطیلی یک مکان تفریحی اینقدر به درازا می‌کشید. باید در این مواقع مسئولان به‌فوریت موانع را رفع می‌کردند تا مردم به جرم ناکرده جریمه نشوند. البته شنیده‌ایم که دو مدیر بومیِ جوانِ فولاد نی‌ریز جناب آقایان راحت و گرگین وعده پیگیری و رفع زودهنگام موانع را داده‌اند. امید که با تدبیر و هم‌اندیشی، خبر‌های خوب برای مردم منتشر کنیم.

چنین باد