علیرضا قربانی، از چهره‌های شاخص و خوش‌نام موسیقی سنتی و کلاسیک ایران، در طول دو دهه گذشته توانسته با صدایی عمیق، تکنیک بی‌نظیر و انتخاب‌های هنری هوشمندانه، جایگاهی ویژه در دل مخاطبان هنر فاخر ایرانی پیدا کند. 
علیرضا قربانی، از چهره‌های شاخص و خوش‌نام موسیقی سنتی و کلاسیک ایران، در طول دو دهه گذشته توانسته با صدایی عمیق، تکنیک بی‌نظیر و انتخاب‌های هنری هوشمندانه، جایگاهی ویژه در دل مخاطبان هنر فاخر ایرانی پیدا کند.او نه‌تن‌ها یک خواننده است، بلکه روایتگری است که داستان ایران را در قالب موسیقی بازمی‌گوید.
آغاز مسیر، از کودکی تا ورود به موسیقی حرفه‌ای
علیرضا قربانی در ۱۵ بهمن ۱۳۵۱ در تهران متولد شد. دوران کودکی‌اش در خانواده‌ای فرهنگی و علاقه‌مند به هنر سپری شد. از همان سنین نوجوانی علاقه‌اش به موسیقی آشکار بود، به‌ویژه موسیقی اصیل ایرانی. تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در تهران گذراند و هم‌زمان به یادگیری آواز و ردیف‌های موسیقی ایرانی پرداخت.
او ابتدا تحت آموزش استاد حسین عمومی، نوازنده نی و مدرس آواز، آموزش دید و سپس از محضر اساتیدی، چون مهرداد کاظمی و شهرام ناظری بهره‌مند شد. صدای خوش‌فرم و قابلیت بالای او در اجرای تکنیکی آواز، خیلی زود توجه موزیسین‌های حرفه‌ای را جلب کرد.
اوج‌گیری با ارکستر ملی ایران
علیرضا قربانی با ورود به ارکستر ملی ایران در سال ۱۳۷۷ به رهبری فرهاد فخرالدینی به شهرتی سراسری دست یافت. اجرای قطعات ماندگاری، چون «افسونگر»، «نیلوفرانه»، و «حریق خزان» نه‌تن‌ها نام او را در خانه‌های مردم ایران نشاند، بلکه نسل جدید را با موسیقی سنتی و کلاسیک آشتی داد.
همکاری‌های موفق او با آهنگسازانی، چون همایون خرم، فردین خلعتبری، مهیار علیزاده و سهراب پورناظری، به تولید آثار شاخصی منجر شد که برخی از آنها مرز‌های موسیقی ایرانی را نیز درنوردیدند.
زندگی شخصی هنرمندی در سایه سکوت
قربانی برخلاف بسیاری از چهره‌های شناخته‌شده، همواره ترجیح داده زندگی شخصی‌اش را دور از حاشیه‌ها و رسانه‌ها نگه دارد. او متأهل و دارای دو فرزند است و می‌گوید که «خانواده، پناهگاه آرامش و انگیزه‌ی اصلی‌ام در خلق آثار هنری است». زندگی ساده و خلوت او، در کنار پرهیز از جنجال‌های معمول هنرمندان، تصویری خاص و محترمانه از او در ذهن مخاطبان ساخته است.
نگاهی به آثار و سبک هنری
علیرضا قربانی همواره در انتخاب اشعار، نگاهی ادبی و دغدغه‌مند داشته است. از حافظ و سعدی گرفته تا شاملو و فاضل نظری، شعر‌هایی را برای اجرا برگزیده که بار معنا، عمق فلسفی و ریشه‌های عاطفی داشته‌اند. آلبوم‌هایی، چون «حریق خزان»، «سقف گریه»، «روایت‌شب» و «با من بخوان» از جمله آثار محبوب و موفق او هستند.
در سال‌های اخیر نیز با اجرا‌های بین‌المللی در کشور‌های اروپایی، کانادا و ایالات متحده، توانست موسیقی ایرانی را به مخاطبان جهانی معرفی کند. همکاری‌اش با کیهان کلهر، آهنگساز و نوازنده‌ی برجسته، در پروژه‌هایی، چون «هم‌نوا با بم» نیز بسیار تحسین شد.
حاشیه‌ها و نگاه جامعه
با اینکه قربانی از هنرمندان کم‌حاشیه موسیقی ایران است، اما در مقاطعی، واکنش‌های خاصی به فعالیت‌های او در رسانه‌ها شکل گرفته است. اجرای قطعه‌ی «بی‌قرار» با تنظیم متفاوت و مدرن، با استقبال جوانان و در عین حال با واکنش محافظه‌کاران موسیقی سنتی روبه‌رو شد. برخی او را به عدول از اصالت متهم کردند، اما قربانی در پاسخ گفته بود: «موسیقی، موجودی زنده است؛ اگر حرکت نکند، خواهد مرد.»
همچنین حضور او در برنامه‌های تلویزیونی، همچون دورهمی، باعث شد چهره‌ای انسانی‌تر و صمیمی‌تر از این هنرمند برای عموم مردم نمایان شود؛ هنرمندی که پشت سکوت و متانتش، روحی پر از احساس و تعهد به هنر نهفته است.
مروری بر آلبوم‌های برجسته علیرضا قربانی
علیرضا قربانی در طول فعالیت هنری خود، آلبوم‌های متعددی منتشر کرده که هر یک گوشه‌ای از توانایی و نگاه هنری او را به نمایش گذاشته‌اند. در ادامه، نگاهی داریم به مهم‌ترین آثار منتشرشده از این خواننده پرآوازه:
فصل باران (با آهنگسازی پیمان یزدانیان): تلفیقی دلنشین از شعر معاصر و موسیقی کلاسیک ایرانی، با حال‌وهوای شاعرانه و فضایی ملایم.
سودایی: یکی از آلبوم‌های اولیه‌اش که زمینه‌ساز شهرتش شد.
حریق خزان (آهنگساز: مهیار علیزاده): اثری پراحساس و فاخر با اشعاری از هوشنگ ابتهاج، یکی از موفق‌ترین همکاری‌های موسیقی دهه‌ی اخیر.
با من بخوان (همکاری با حسام ناصری): تجربه‌ای مدرن و متفاوت، با تلفیق موسیقی الکترونیک و سنتی که به‌ویژه در میان نسل جوان با استقبال فراوان روبه‌رو شد.
سقف گریه: آلبومی که نگاه نوگرایانه‌ی قربانی به موسیقی سنتی را به‌خوبی منعکس می‌کند.
روایت شب: مجموعه‌ای از آثار تلویزیونی و سینمایی با صدای او، که خاطراتی نوستالژیک برای بسیاری از مخاطبان دارد.
اشتیاق (با کیهان کلهر): پروژه‌ای مشترک که در آن تلفیق ساز و آواز به‌گونه‌ای متفاوت ارائه شده است.
آثار او گواهی هستند بر اینکه چگونه می‌توان میان اصالت و نوگرایی، تعادلی لطیف و ماندگار ایجاد کرد.
