بی‌بی کارت را داد دستم و گفت:
-ها ننه، مال الان خو نیس ای نرذ ِ من! اَ هو سی چل سال پیش که قبل ماه رمضون بود و بوات یَی دفه افتید تو چاه و سالم اُردَنُش در، نرذ کردم هر سال قبل ما رمضون، یَی دیگِ رشتی بار بذرم...
- به‌به... به‌به بی‌بی... چه نذر خوبی. رشته‌های شمام خدایی خوردن داره‌ها، ایشالا که قبول باشه بی‌بی.
- خُبه خُبه دیه حالا نیخوا هندونه زیر بغلُم بذری، برو زودتری چیاشه بُسون بیا که صب زود مِخیم بار بذریم.
****
از در که آمدم تو بی‌بی سرش را آورد بالا و نگاهم کرد.
- نپه کو چیا؟؟؟
نگاهش کردم و دو کیلو لوبیا را گذاشتم جلویش...
اخم‌هایش را کشید توی هم...
خبر مرگُت رفتی رفتی، هی رِ اِسدی اومدی؟
کارت را دادم دستش...
- چقد تو کارت‌تون بود بی‌بی؟
-نیفمم، گمونم یَی شیشصد هفصد تومنی بود.
- اولاً که پونصد و بیس تومن بیشتر نبود بی‌بی، بعدم من با این پونصد تومن فقط تونستم دو کیلو لوبیا بگیرم، اینم دو کیلو لوبیا، خدمت شما.
- وووووی روم سیا، وووی تف تو روم! میه لوبیا کیلو چنه؟
- دویس و چل تومن بی‌بی؟
- چن؟ دویس و چل تومن؟ به ریااااال؟
- نه بی‌بی جان، مگه زمان قدیمه که به ریال باشه؟ دویس و چل هزار تومن بی‌بی...
- یا پیر مرااااد... ینی دیه نشد نخود و عدس و رشته و پیاز بسونی؟
- نه بی‌بی جان، تازه سبزی و کشکم اضافش کن. بعدم همون دو کیلو لوبیام برا دیگی که شما میخواین بار بذارین کمه! مگه هر سال تو دیگِ تو انباری آش نمی‌پختین؟ مگه همه محل رو آش نمی‌دادین؟
- ووووی ننه روم سیا، اگه باخام اوطو دیگی بار بذرم خو باور کن هف هش میلیون بیشتر بشه. نیشه؟ اَ کجا برم بییَرم؟ خدا میونه ندرم...
- ینی نمی‌خواین نذرتونو ادا کنین بی‌بی؟
- ماخام خو ننه، ولی باخامم نیتونم، میونی ننه، اصلاً نرذُم گردن اونِی که ایطو همه چی رِ گیرون کردن و خونِ مردمه کردن توشیشه! خودشون جواب خدا رِ بدن! والا!
