
این مراسم، یکشنبه ۱۴ بهمن به همت انجمن میراث ماندگار بختگان و با حضور جمعی از مسئولان شهرستان و استان، در حالی در روستای حاجیآباد برگزار شد که قرار بود در بستر تالاب بختگان برگزار شود؛ اما به دلیل نامساعد بودن وضعیت جوی، به حسینیه این روستا منتقل شد.
در این مراسم، معاون مدیرکل محیط زیست استان گفت: بختگان، دومین دریاچه وسیع کشور بعد از دریاچه ارومیه و اولین در فلات مرکزی ایران است که اهمیت ویژهای دارد. این دریاچه در سال ۴۷ به عنوان منطقه حفاظتشده و در سال ۷۴ به پارک ملی تبدیل شد.
نهاوندی افزود: تصمیمهای عجولانه و بیمنطق و احداث سدهای بالادستی، باعث خشک شدن دریاچه شد. کشورهای دیگر سدها را برای مدیریت آب ساختند؛ اما در ایران به پاییندست توجهی نشد. در طی سالهای گذشته بیتدبیریهای زیادی انجام شده، اما سازمان محیط زیست پیگیریهای زیادی داشته است.
تقیخانی، دبیر تشکلهای زیستمحیطی استان نیز اظهار داشت: اگر حقابه تالاب بختگان تأمین میشد، مشکلی نداشتیم. ۵ فرماندار شهرستانهای حاشیه بختگان نتواستند حقابه این دریاچه را از منابع آب تأمین کنند. در تمام جلساتی که طی دو سال گذشته درباره این دریاچه برگزار کردم، فرمانداران آن طور که باید دفاع نکردند. اگر حقابه داده شود، میتوانیم به احیاء تالاب امید داشته باشیم و این کار شدنی است.
خسروانی، فرماندار نیریز در پاسخ به سؤال یکی از اهالی درباره اقدامات انجامشده برای احیاء بختگان گفت: این موضوع از دست یک مسئول برنمیآید. من از روز اول پیگیر این موضوع بودهام و برایم مهم است. هرچه در حیطه وظایفم بوده، انتقال دادهام. هیچگاه در مورد کارهایی که انجام دادهام گزارش نمیدهم و خط قرمز من مردم هستند، نه مسئولان بالا دست و دیدگاههای مختلف سیاسی. دو یا سه جلسه خاص برای این موضوع داشتیم و استاندار جدید نیز روی این مسئله تأکید دارد.
در ادامه، محمدجواد رنجبر دبیر انجمن میراث ماندگار بختگان یادآور شد که در ۱۳ بهمن ماه سال ۱۳۴۹، کنوانسیون رامسر با حضور نمایندگانی از کشورهای دارنده تالابها و به دعوت دکتر فیروز، رئیس وقت سازمان محیط زیست در شهر رامسر امضا شد. این کنوانسیون بر دو اصل تأکید داشت: نخست، معرفی تالابهای مهم به کنوانسیون، و دوم، تلاش برای حفظ این تالابها. در آن زمان، تالاب ارزشمند بختگان به همراه ۲۴ تالاب دیگر به فهرست کنوانسیون پیوست.
با این حال، اکنون ۶ تالاب ایران، از جمله تالاب بختگان، در لیست مونترو قرار دارند. این لیست شامل تالابهایی است که به دلیل از دست دادن ارزش اکولوژیک یا سوء مدیریت در وضعیت بحرانی قرار گرفتهاند. رنجبر اظهار داشت: «هیچ جنگی در تاریخ به این تالاب صدمهای نزده، اما مدیریت ناکارآمد منابع آب، این وضعیت را برای بختگان رقم زده است.»
وی به تعهدات گذشته نیز اشاره کرد و گفت: «طبق قرارداد سال ۱۳۵۱، قرار بود دو متر مکعب آب در ثانیه بهطور دائمی به سمت تالاب جریان یابد؛ اما این امر تحقق نیافت. همچنین، بر پایه نامه معاون وزیر نیرو، در شرایط مختلف باید مقدار مشخصی از آب رهاسازی میشد تا تالاب زنده بماند؛ اما این تعهدات نیز عملی نشد.»
رنجبر با تأکید بر این که آیندگان به دلایل خسارات وارد شده به این منابع طبیعی از ما تقدیر نخواهند کرد، نسبت به مخاطرات آینده این تالاب هشدار داد.