زهرا آذرنیوش، نقاشی است که بر بومها و دیوارهای شهر قلم میکشد؛ نه فقط یک نقاش، بلکه هنرمندی که با پتینهکاری، میکروسمنت و تکنیکهای خاص، روح تازهای به سطوح سرد و بیجان میبخشد. هر روز با ارادهای قوی و شور و شوقی خاص، لباس کار میپوشد، آستینها را بالا میزند و با دقت و وسواس کار خود را آغاز میکند. برای او مهم نیست کار چقدر زمان میبرد، همیشه هدفش ارائه کاری دقیق، بهموقع و زیباست. نظم و برنامهریزی برای او اولویت دارد و با تعهد و وجدان کاری پیش میرود. به باور او، زن بودن مانعی برای انجام کارهای به اصطلاح «مردانه» نیست و در هر شرایطی، حتی در ارتفاع، با دل و جان کار میکند و میگوید: «در ارتفاع اوج میگیرم.»
متولد ۱۳۷۷ و زاده روستای چاهسوارآغا از شهرستان بختگان است؛ زهرا از کودکی به نقاشی علاقهمند بود. او از دوران کودکی هرگز به شغلهای مرسوم فکر نمیکرد و همواره میگفت که میخواهد نقاش شود. او میگوید: «هنر از مادرم به من منتقل شد؛ او هر کاری را با عشق و دقت انجام میداد، از خیاطی و گلسازی تا شیرینیپزی. من هم از همان زمان عاشق هنر شدم.» زهرا تحصیلات خود را در رشته هنر و سپس در دوره کارشناسی گرافیک ادامه داد و از ۱۴ سالگی بهصورت رایگان برای مساجد و اماکن عمومی کار میکرد. او در سال ۱۳۹۲ به نیریز آمد و فعالیت حرفهای خود را با نقاشی دیواری در یک کافه آغاز کرد.
آذرنیوش تمام تکنیکهای نقاشی را بهصورت تجربی یاد گرفته و هیچ دوره خاصی برای دیوارنگاری نگذرانده است. زهرا با اشاره به علاقه خود به یادگیری میگوید: «دلم نمیخواست تنها به نقاشی روی کاغذ بسنده کنم. همیشه میخواستم دیوارهای شهر را روح ببخشم و به همین دلیل از کارهای کوچک شروع کردم و به اینجا رسیدم.»
زهرا علاوه بر دیوارنگاری، به آموزش شطرنج نیز میپردازد و از علاقهاش به بچهها میگوید: «شطرنج را به خاطر بچهها دوست دارم، اما دیوارنگاری را به خاطر خودم. وقتی میبینم شاگردانم در مسابقات شطرنج موفق میشوند، انرژی بیشتری میگیرم. اما اگر بخواهم بین نقاشی و شطرنج یکی را انتخاب کنم، نقاشی را انتخاب میکنم.»
او با مدیریت کامل کارهایش، از طراحی تا اجرای نهایی، خود به تنهایی مسئولیت پروژهها را بر عهده میگیرد. زهرا مراحل کار را اینگونه توضیح میدهد: «ابتدا طرح را روی دیوار میکشیم، که معمولاً ایدهها از خود ماست یا گاهی مشتری پیشنهاد میدهد. مرحله بعدی اجرای طرح است که دقت بیشتری میطلبد و در نهایت، خروجی نهایی باید با ظرافت کامل به نمایش درآید.» او تجربههای متفاوتی از پروژههای کوچک یکروزه تا کارهایی که ماهها به طول انجامیده دارد، مثل پروژه دیوارنگاری بیمارستان سلامت و امامزادگان حسن و حسین.
زهرا معتقد است که کار زن و مرد ندارد و زنان نیز میتوانند در این حوزهها موفق باشند. او با عشق و علاقه کار میکند و میگوید: «پتینه و میکروسمنت از کارهای پرطرفدار من است. بسیاری از طرحها در ارتفاع انجام میشود، ولی من از ارتفاع نمیترسم. ذهنم در حین کار اوج میگیرد و ذهنم آزاد میشود.»
فعالیتهای زهرا تنها به نیریز محدود نمانده و تاکنون پروژههایی در شهرهای شیراز و کرمان نیز انجام داده است. او به اهمیت فضای مجازی در تبلیغات اشاره میکند و میگوید: «خیلی از شهرهای دیگر کارهایم را از طریق اینستاگرام دیدند و سفارش دادند.»
در طول این مسیر، زهرا تنها نبوده و اکنون با تیمی از هنرمندان و علاقهمندان به کار ادامه میدهد. او از دو سال پیش خواهرش و دیگر متقاضیان را به تیمش اضافه کرده و به آنها آموزش داده است. او میگوید: «کار ما سختیهای خودش را دارد، اما عشق به کار باعث میشود که از این سختیها لذت ببریم.»
زهرا آرزو دارد روزی این هنر را به زنان بیشتری آموزش دهد و فرصتهای شغلی برای آنها ایجاد کند. او میگوید: «دوست دارم به همه زنان بگویم که اگر به کاری علاقه دارید، به دنبالش بروید و برای هدفتان بجنگید. هیچوقت به توانایی خودتان شک نکنید و با ایمان به خود، مطمئن باشید که موفق خواهید شد.»
خاطرات شیرین زیادی دارد، اما یکی از خاطراتی که همیشه در ذهنش میماند، لحظاتی است که افراد رهگذر با شگفتی به کارهایش نگاه میکنند و از او درخواست کار یا آموزش میدهند. این لحظات برای او نمادی از امید و ایجاد انگیزه برای دیگران است.
