
به گفته دهیار روستای قلعهخواجه، طبق قانون درصدی از هزینه جمعآوری، حمل و دفع زبالههای روستا بر عهده دهیاری است و مانند همه روستاهای ایران، بقیه هزینه آن را مردم روستا باید پرداخت کنند.
جلیل خواجهزاده معتقد است برخی از روستاها ممکن است نزدیک معدن، کارخانه یا کارگاهی باشند که به خاطر آلودهکردن محیط، بخشی یا همه هزینه جمعآوری زباله را آن کارخانه یا معدن بر عهده میگیرد.
وی میگوید: در روستای قلعه خواجه حدود ۹۰ خانوار با ۲۸۰ نفر جمعیت زندگی میکنند. حدود ۶ سال است که از تشکیل دهیاری در این روستا میگذرد و در سالهای گذشته، طی رایزنیهایی که ما و بخشدارهای قبل از ما با شهرداری نیریز داشتیم، آنها قبول کرده بودند کار جمعآوری زباله را به صورت رایگان انجام دهند. در حال حاضر، اما شهردار جدید گفته این کار در حیطه اختیارات من نیست. او معتقد است این کار خارج از محدوده شهر خلاف قانون است و اگر در حین آن اتفاقی برای وسیله نقلیه یا افرادی که کار جمعآوری زباله را انجام میدهند بیفتد، مسئولیت دارد. جناب شهردار عنوان کردند ما این کار را به عهده پیمانکار گذاشتهایم و شما باید از طریق ایشان اقدام کنید. در اولین جلسه ما با آقای مؤمنی پیمانکار شهرداری و همچنین آقای دهقان مسئول خدمات شهری، قرار بر این شد تا در قبال جمعآوری زباله در دو روز از روزهای هفته، هر خانواده ماهیانه مبلغ ۱۰۰ هزار تومان بپردازد؛ یعنی ما ماهیانه چیزی حدود ۶ میلیون تومان به آنها بپردازیم. قرارداد بسته شد و آقای مؤمنی حدود ۱۵ روز این کار را برای ما انجام داد. اما پس از آن، ما هر چه در روستا و در مسجد به مردم گوشزد کردیم و حتی با نصب اعلامیه اعلام کردیم که هزینه جمع آوری زباله را بپردازید هیچ کس مبلغی پرداخت نکرد.
در ادامه جلسهای با مسئولان گرفتیم و این مبلغ را از ۱۰۰ هزار تومان به ۵۰ هزار تومان کاهش دادیم. یعنی هر خانواده موظف بود ماهیانه ۵۰ هزار تومان بابت جمعآوری زباله بپردازد؛ اما مردم باز هم حاضر به پرداخت این مبلغ نشدند.
در آبانماه وقتی دیدیم ۳ میلیون تومان به آقای مؤمنی بدهکاریم، از ایشان مهلتی خواستیم و پس از آن، با شرکت تعاونی تلمهتابی که از همه روستاهای نیریز بزرگتر است و ماشین دفع زباله دارد، قراردادی بستیم و بنا شد از هر خانواده همان مبلغ ۵۰ هزار تومان را بگیریم تا کار انجام شود. در حال حاضر تا جمعه ۱۶ آذرماه کار جمعآوری زباله توسط این شرکت انجام شده، اما ترس ما از این است که مردم این پول را هم پرداخت نکنند و در نهایت ما به شرکت تلمهتابی نیز مقروض شویم؛ همان طور که پس از پیگیریهای بسیار ما، در حال حاضر تنها ۴۳ خانوار از این ۹۰ خانوار، هزینه جمعآوری زبالههایشان را پرداخت کردهاند.
خواجهزاده میگوید: مشکل دیگری که وجود دارد این است که برخی مردم روستا، زبالهها را به صورت فله و درون سطل، جلوی منازل میگذارند و زبالههایشان را درون کیسههای پلاستیک زباله نمیریزند. کسانی هم که برای جمعآوری زباله میآیند، تنها زبالههایی را که در پلاستیک است، جمعآوری میکنند.
وی ادامه میدهد: اهالی روستا خودشان را جای ما بگذارند و بگویند در روستایی که نه ساخت و سازی وجود دارد، نه تولیدی، نه احشامی و همه هم مصرفکننده هستند، این مبلغ را ما باید از چه کسی بگیریم؟ نمیدانم در آینده چه خواهد شد، ولی مردم باید به این سطح از آگاهی برسند که ۵۰ هزار تومان در یک ماه برای تمیز ماندن روستا و محلهشان، واقعاً هزینه زیادی نیست.
محمد امین بخشدار مرکزی نیریز هم با بیان این که هزینه جمعآوری بخشی از زبالهها و عوارض جمعآوری پسماند به عهده مردم است، میگوید: در همه روستاها و حتی شهر نیز به همین شکل است. در شهر، عوارضی که مردم پرداخت میکنند بخشی از آن بابت جمعآوری زباله صرف میشود؛ چون شهرداری سازمانی است که بودجه دولتی ندارد. شهرداری از عوارض دریافتی از مردم درآمد کسب میکند. در این مورد نیز دهیار باید مدیریت کند. اگر چه در مواردی من و فرماندار نیز ورود کردهایم؛ ولی در نهایت این دهیار است که باید موضوع را ساماندهی کند.
شاهسونی شهردار نیریز هم ضمن اشاره به این موضوع که روستا در محدوده خدماتی قرار ندارد و جمعآوری زباله جزو وظایف شهرداری نیست، میگوید: با وجود این، در آخرین جلسهای که در مورد زبالههای روستای قلعهخواجه داشتیم، قرار بر این شد که دهیاری تلمهتابی جمعآوری زبالهشان را برعهده بگیرد؛ به طوری که ۵۰ درصد آن را خودشان بپردازند و ۵۰ درصد آن را هم برای این که گرهای از کارشان باز شود، شهرداری نیریز متقبل شود. در حال حاضر وسعت شهر زیاد شده و مساحت آن افزایش پیدا کرده و بالطبع قدرت و وضعیت مالی شهرداری به آن صورت نیست که بتواند چنین کارهایی را پوشش دهد.