یک فنجان شعر
بوسیدمش ولی فقط از دورهای دور
می خواهمش شکسته و پَربسته و صبور
دیوانه‌ام برای دو چشمی که ساحر است
سرگشته‌ام برای همان قله‌ی غرور
چون ماهی‌ام که در تب و تابم به دور از آب
در ساحلش غریبم و افتاده‌ام به تور
چون ماه کاملی که جنونم به دست اوست
با هر طلوع می‌بَردم تا به جشن نور
لبخند او دلیل و بهانه‌ست تا که باز
راهی شوم به خاطر او تا به شعر و شور...
پاییز باشکوه و قشنگِ پُر از غم است
وقتی که از بهارِ دلم می‌کند عبور
نظر شما
