پای درس حکیم دکتر غلامحسین ابراهیمی دینانی / در روز عید قربان حجاج باید یک حیوانی را ذبح کنند، گوشت قربانی را باید بین مردم و فقرا تقسیم کنند، حالا چه حاجی و چه غیرحاجی. این شریعت است و درست است و خوب هم هست، اما ما می‌توانیم از اینجا یک مطلب دیگری را کشف کنیم، فقط گوسفند‌ها و شتر‌ها را ذبح می‌کنیم یا شتر نفس و گاو نفس و قوچ نفس را هم باید قربانی کرد؟ فقط حیوان بیروی را قربانی کنیم یا حیوان نفس را هم قربانی کنیم؟
/ حالا حیوان در چراگاه است یا حیوان در ما هم هست؟ نفس، حیوانیت دارد، حیوانیت نفس چقدر است؟ انسان اگر روی دنده حیوانیت بیفتد حیوانیتش از حیوانیت شتر و گاو بیشتر است. لگد اسب بیشتر خطرناک است یا لگد انسان شرور؟ نفس شرور، جهانی را به آتش می‌کشد.
/ نفس انسان هم باید ذبح شود. یک گوسفند را یک بار ذبح می‌کنند، اما اگر یک آدمی که جلوی نفس حیوانی خود را گرفت و جلوی خواهش‌های نفسانی خودش را گرفت و اسیر خواهش‌ها و شهوات نفسانی نشد و آن را ذبح کرد، آیا آن نفس دوباره سردر نمی‌آورد؟ ما هر لحظه باید در حال قربانی کردن باشیم، هوس‌های بی جا، شهوات بیهوده، امور بی معنی، اموری که جز زیان و ضرر چیزی ندارد، اموری را که به عالم معنی راه ندارد باید قربانی کنیم.
/ باید مرتب چاقوی قربانی و سربریدن را در دست داشته باشیم و سر هوس‌های نفسانی بیهوده را ببُریم. ما باید از پیام خدا و رسول اطاعت کنیم. پیام خدا و رسول را عقل رحمانی به ما می‌رساند، پس ما باید همواره از عقل پیروی کنیم که عقل رحمانی به ما می‌گوید که چه چیز را قربانی کنیم و چه چیز را قربانی نکنیم.
/ ما باید تقرب به خداوند پیدا کنیم، قربانی یعنی قرب به حق تعالی، یعنی نفس را سربریدن، پس برای نزدیک شدن به خداوند باید شهوات را سربرید.
/ قرب که نزدیک‌تر شدن است پایانی ندارد، پس تا ابد برو و نزدیک و نزدیک‌تر شو، حتی آن وقتی که به جز خدا را نمی‌بینی. شما با هر نماز نفس را قربانی می‌کنی، قربانی یک بار نیست، هر لحظه قربانی است، قربانی گاو نفس که محلش وجود انسان است، کشتارگاه شهوات نفسانی وجود ماست. باید تیری در دستمان باشد که حیوان شهوات را که هر لحظه سردرمی آورد سر ببُریم، این قربانگاه نفس است.
