- هیچ دعائی بالاترازاین نیست که خدا ما را از خودش دور نکند و هیچ دردی هم بالاترازدرد هجران نیست.
- انسانها معمولاً ما را تشویق میکنند که به بهای از دست دادن کنجکاوی، احتیاط را برگزینیم و به قیمت از دست دادن ماجراجویی، به امنیت متوسل شویم، از مجهولات بپرهیزیم و پا به وادی ناشناختهها نگذاریم.
ولی به این حقیقت توجه کنیم که زندگی که در آن لذت کشف کردن نباشد، حتماً طعمی امتحان شده دارد و تکراریست.
بروید و عالمهای ناشناخته را در وادی علم، هنر و موسیقی کشف کنید و لذت ببرید.
- خیلی خوب است که انسان زیباییها و خوبیها راستایش کند و خوبیهای مردم را بیان کند.
آنوقت اگر این ستایش برای خود حق باشد برمیگردد به حق ولی اگر این ستایش را برای این کرد که به یک چیز پست و کوچکی برسد آنوقت این ستایش مانع میشود بین انسان و حق و نشانه دلبستگی به این دنیا است.
- ما موجودات خاکی نیستیم که به بهشت میرویم.
ما موجودات بهشتی هستیم که از خاک سر بر آوردهایم.
- عالم بیرون ادامه وجود ماست.
ما یک مکانی در وجودمان هست که آن را در بیرون ایجاد میکنیم.
ما باید معماری درونمان زیبا باشد تا معماری بیرونمان هم زیبا شود.
معماری ما به دلیل اینکه توازن در آن نیست ما را کج خلق میکند.
هر چیزی آدم را یاد مشابهتهای خودش میاندازد و شبیه خودش میکند.
اگر ما دائماً چشممان به هرچیز نازیبایی بیفتد، به تدریج ذوق زیبایی از ما میرود بعد هم خلقمان تنگ میشود.
- در زندگی مهم این نیست که به ایدهآل زندگیتان برسید.
بلکه مهم این است که در مسیر رسیدن به ایدهآل زندگیتان حرکت کنید.
- اگر میگویند ذکر بگویید، منظور این نیست که یک تسبیح دستمان بگیریم و بگوییم: یا الله، یا رحمان، یا رحیم و ... اسم ببریم! اینها ذکر نیست.
ذکر این است که او در کل زندگی ما حضور داشته باشد.
اگر یک اسم خدا جمیل است، پس باید در معماریمان باشد، توی رفتارهایمان باشد، توی لباسمان باشد.
توی ظاهر و باطنمان باید باشد، در صحبت کردنمان باید باشد. کو جمیل؟! که تو میگویی من ذاکرم! هر کس ذاکر نباشد به اسماء الله، زندگیش سخت میشود، معیشتش تنگ میشود.
- وفاداری آدمها را زمان ثابت میکند نه زبان!
- انسان بودن زیاد سخت نیست، کافیست مهربانی کنی. زبانت که نیش نداشته باشد و کسی را نرنجاند، همین انسانیت است!
- نمک را نمکفروش میفروشد، نان را نانوا.
اما شخصیت انسان را کسی نمیفروشد.
بلکه شخصیت را هرکس برای خودش میسازد و درست ساختنش با ارزشتر از هر چیزی است.
ارزش دادن به شخصیتهای عالی، یعنی ارزش دادن به انسانیت.
- وقتی برای دیگران لقمه بزرگتر از دهانشان باشی آنها چارهای ندارند جز این که خردت کنند تا برایشان اندازه شوی.
پس مراقبت معاشرتهایت باش.
