کتاب «انضباط شخصی» دنیل والتررو دست گرفتم.
صفحه ۱۴ نوشته بود:
- بیشتر از اینکه از شکست بترسید، از حسرت باید بترسید. داشتن این احساس موقع نگاه کردن به گذشته و گفتن این جمله که «چی میشد اگه..» شما رو بدتر از احساس «تلاش کردن، اما شکست خوردن» عذاب خواهد داد.
صفحه ۲۰ اون نوشته بود:
- اگه اون میزان زمانی رو که تا الان جلوی تلویزیون (و اینستاگرام) نشسته بودیم و نمایش تواناییهای آدمهای دیگه رو تماشا میکردیم، روی خودمون سرمایهگذاری کرده بودیم، تو زندگی خیلی جلوتر بودیم.
صفحه ۳۴ نوشته بود:
- قانون هفتاد درصد میگه؛ وقتی ۷۰% مطمئن شدید که تو کاری موفق میشید، اون کار رو شروع کنید.
اطمینان ۱۰۰% هیچوقت وجود نداره و تا زمانی هم که کاری رو امتحان نکنید، متوجه نمیشید که اون کار درسته یا نه! تنها راهی که میتونید از طریق اون به انضباط برسید عمل مستمره.
صفحه ۴۸ نوشته بود:
- یه قانون دیگه هم داریم به اسم قانون ۴۰ درصدی که میگه؛ وقتی ذهن به بدن میگه که خسته شده، ما فقط به ۴۰ درصد از تواناییهامون رسیدیم.
تو این مرحله، این به عهده شماست که باور کنید هنوز ۶۰ درصد دیگه از توانتون باقی مونده یا نه…واس عبور از آستانه ۴٠ درصد باید درد ذهنی و جسمی را که در اون لحظه تحمل میکنید بپذیرید.
صفحه ۵۱ نوشته بود:
- تکرار کردن، رمز موفقیته.
وقتی که عملی رو بارها و بارها تکرار میکنید، دیگه وقتتون رو صرف کلنجار رفتن سر اینکه انجام دادن یا ندادن اون کار برای موفقیتتون ضروریه تلف نمیکنید.
درست مثل مسواک زدن که واسه انجامش فکر نمیکنید و فقط اجراش میکنید...
صفحه ۵۵ نوشته بود؛ تحقیقات میگن که هرچی بیشتر با چیزی آشنا بشید، چه یک مهارت باشه یا یک موضوع، احتمال اینکه ادعا کنید تو اون زمینه یه فرد متخصص هستید کم میشه. به عبارت دیگه هرچه بیشتر وارد یه کار بشید بیشتر درک میکنید که چیزای زیادی واسه یادگیری در مورد اون وجود داره.
صفحه ۶۷ نوشته بود؛ یه کلاس ورزش میرم، یه برنامه غذایی سالم رو شروع میکنم، پول پسانداز میکنم، سیگار رو میذارم کنار.
لیست اهدافی که آدما تو اول سال جدید واسه خودشون تعیین میکنن بیپایانه، اما چه تعداد از اونها واقعاً محقق میشه؟! …دکتر نورکراس استاد دانشگاه پنسیلوانیا بررسی کرد دید؛ کمتر از ده درصد...
صفحه ۸۹ نوشته بود:
اگه رسیدن به اونچه که تو زندگی میخواید آسونه، به احتمال قوی چیز ارزشمندی نیست.
رسیدن به رؤیاهای بزرگ به زمان نیاز داره.
چیزی به اسم موفقیت یک شبه نداریم.
هر آدم موفقی که میبینید واسه رسیدن به نقطهای که امروز در اون وایستاده، کشمکشی جدی رو تجربه کرده…
صفحه ۹۲ نوشته بود:
- زندگی شبیه یه آموزشگاهه و ما همیشه در حال یادگیری و رشد هستیم.
به بهانه فارغالتحصیل شدن از مدرسه یا دانشگاه، نباید کسب دانش رو کنار گذاشت؛ و دست آخر صفحه ۱۰۹ نوشته بود:
- به خودتون یادآوری کنید که چیزی به اسم «تمام و کمال» وجود نداره.
همه آدمها نقص دارن و این موضوع یک حُسنه، چرا که به اون معنیه که همیشه یه جای پیشرفت وجود داره.