ساعت هفت و نیم شب است. دو روز بیشتر تا پایان نمایشگاه نمانده و جای سوزن انداختن نیست.
زن و مرد، پیر و جوان، بزرگ و کوچک، از قیمت‌ها می‌پرسند و گهگاهی خرید می‌کنند.
فروشنده‌ها با مشتری‌ها بحث می‌کنند، چانه می‌زنند و کارت می‌کشند. برخی از غرفه‌ها شلوغ است و برخی خلوت و کم‌رفت و آمد.
جنس‌هاقیمت‌گذاری شده
رحیم شاهمیری اهل اهواز است و غرفه ادویه‌جات دارد.
استقبال را بسیار خوب می‌داند و می‌گوید: قبل از کرونا یعنی سه چهار سال قبل هم به نی‌ریز آمدیم و استقبال خیلی خوب بود.
در مورد تازه بودن اجناسش می‌گوید: ما جنس‌هایمان را تازه می‌آوریم و همین جا جلوی مشتری آسیاب می‌کنیم و به آن‌ها می‌دهیم.
در این فصل گرما، اگر جنس تازه نباشد، خیلی زود خراب می‌شود. جنس‌ها را هم طبق قیمت‌هایی که اصناف گفتند، قیمت‌گذاری کردیم.
همان اول ادویه‌فروشی به نام آقای پایدار را آوردند و گفتند باید ایشان قیمت‌گذاری کند، و ما طبق قیمتی که ایشان گفته بود، ۱۰ درصد قیمت جنس‌هایمان را پایین‌تر زدیم.
استقبال خوب است، اما خرید نه!
بهروز ملایی لوازم چوبی سنتی دارد و از لنگرود گیلان در این غرفه شرکت کرده است.
اولین بار است به نی‌ریز آمده و می‌گوید: استقبال خوب است، اما خرید نه. اوضاع اقتصادی خراب است و دست و بال مردم خالی.
البته آوازه استقبال مردم از غرفه‌ی قبل از کرونا را از غرفه‌داران زیاد شنیده بودم، اما الان دارید می‌بینید، از هر پنج نفری که به اینجا می‌آید، شاید یک نفر چیزی خریده باشد.
الان من برای ده روز اجاره‌ی این غرفه، هشت میلیون تومان داده‌ام.
جنس هایم را نسبت به مغازه خودم در استان گیلان، ۲۰ تا ۲۵ درصد ارزان‌تر می‌فروشم، این یعنی ده درصد بیشتر از قیمت عمده، اما باز هم آنطور که باید و شاید، فروشی نیست.
البته از اصناف هم آمدند گفتند قیمت‌ها زیاد است که من گفتم این‌ها صنایع دستی است و شما نمی‌دانید چقدر برای این کار‌ها زحمت کشیده شده.
همین الان کاری را که ما قیمت زده‌ایم ۲۲۰ هزار تومان، در بازار می‌دهند ۱۵۰ هزار تومان، اما با این تفاوت که آن جنس چینی است و این دست‌ساز ایرانی.
اجاره خانه در نی‌ریز خیلی گران است!
سعیده ابریشمی دومین بار است از استان بوشهر آمده و سوغات‌های شهر‌های تبریز و قم، یعنی سوهان و معجون و شکلات می‌فروشد.
می‌خندد و می‌گوید: اگر می‌خواستیم سوغات شهر خودمان را بیاوریم باید قلیان و تنباکو می‌آوردیم!
استقبال را خوب می‌داند و می‌گوید: از لحاظ وزنی کم می‌خرند، اما خب به هر حال می‌خرند.
مثلاً می‌گویند ۱۰ هزار تومان بده، ۲۰ هزار تومان بده که بسیار ناچیز می‌شود، اما مردم نی‌ریز اخلاق و رفتار خوبی دارند.
می‌خندد و می‌گوید: معجونی وجود دارد به نام معجون بیرجندی که ماده‌ای مخدر است.
در این دو سال که ما در شهر‌های مختلف کارمان فروش معجون بود، تنها یک نفر از ما سراغ این معجون را گرفت که البته ما هم نداشتیم، اما از وقتی به نی‌ریز آمده‌ایم دست کم روزی ده نفر از ما سراغ این معجون را گرفته‌اند که خب این اصلاً خوب نیست و واقعاً تعجب کردیم.
از اجناسش تعرف می‌کند و می‌گوید: همه جنس‌هایمان برچسب سیب سلامت دارند و حتی بیست درصد زیر قیمت بازار می‌فروشیم.
راستی این را هم بنویسید که اجاره خانه در نی‌ریز خیلی بالاست.
خدایی کرایه بالاشهر تهران هم فکر نمی‌کنم اینطور باشد.
آمده‌ایم خانه اجاره کنیم، گفته‌اند شبی ۹۰۰ هزار تومان.
اتاق‌های مدارس را به ما اجاره داده‌اند شبی ۲۰۰ هزار تومان. مگر چه خبر است؟
راضی هستیم
مهدی قربانی غرفه پاستیل فروشی دارد و برای اولین بار، از شیراز در این نمایشگاه شرکت کرده.
استقبال را عالی می‌خواند و می‌گوید: با وجود اینکه برای این ده شب، حدود نه میلیون تومان، اجاره داده‌ایم، اما فروش‌مان خوب بوده و خدا را شکر راضی هستیم، ضمن اینکه همه اجناس ما سیب سلامت دارند.
۳۵ درصد زیر قیمت بازار
حمید حبیبی غرفه کالای خواب دارد و از تهران، برای اولین بار در این نمایشگاه شرکت کرده.
شناختش را از شهرستان نی‌ریز کم می‌داند.
اجاره دو غرفه‌اش را ۱۴ میلیون تومان عنوان می‌کند و می‌گوید: قیمت اجناس‌مان نسبت به جا‌های دیگر مناسب‌تر و حدود ۳۵ درصد زیر قیمت بازار است.
پشت دست‌مان را داغ کردیم تا دیگر به نی‌ریز نیاییم!
مجید خدادادی از مشهد استقبال مردم را خوب می‌داند، اما می‌گوید: پشت دست‌مان را داغ کرده‌ایم که دیگر به نی‌ریز نیاییم.
او که غرفه پوشاکی دارد ادامه می‌دهد: با وجود اینکه جنس‌ها تولید خودمان است و قیمت‌ها مناسب، اما مردم خیلی چانه می‌زنند و هنوز نرفته‌اند برمی‌گردند تا جنس‌شان را تعویض کنند. اتاق اصناف هم که دیگر جای خود دارد.
اعتراض کرده‌اند که چرا قیمت اجناس‌تان پایین است، مغازه‌داران بازار شاکی می‌شوند! والا ما که تا به حال چنین چیزی ندیده بودیم.
غرفه ۲۵ میلیون تومانی
آرش مرادی چاقوی زنجان می‌فروشد.
اولین بار است به نی‌ریز آمده و پنج غرفه پنج میلیونی کرایه کرده که جمعاً ۲۵ میلیون تومان می‌شود.
استقبال را خوب می‌داند و می‌گوید: قیمت چاقوهایمان ۱۰ تا ۱۵ درصد زیر قیمت بازار است.
نی‌ریز مردم خوش‌رفتاری دارد
حسین زارعی برای اولین بار است از همدان به نی‌ریز آمده و غرفه پوشاک مردانه دارد.
از استقبال مردم زیاد راضی نیست.
می‌گوید: ۱۲۰۰ کیلومتر آمدیم و ۱۱ میلیون تومان کرایه غرفه دادیم، اما آن چنان راضی نیستیم.
شناخت چندانی نداشتیم، اما با تعریف و تمجید‌هایی که بقیه غرفه‌داران کردند، وسوسه شدیم بیایم، اما با این حال واقعاً نی‌ریز مردم خوب و خوش‌رفتاری دارد.
قیمت اجناسش را ۴۰ درصد زیر قیمت بازار می‌داند و می‌گوید: باور کنید شلوار هشتصد هزار تومانی را زده‌ام ۴۶۰ هزار تومان.
جنس‌ها تعریف آنچنانی نداشت
در ادامه گپ و گفتی هم با مردم انجام دادیم.
آسیه، خُرده خریدی کرده.
قیمت جنس‌ها را خوب می‌داند و می‌گوید: با وجود اینکه قیمت‌ها بد نبود، اما جنس‌ها تعریف آنچنانی نداشت و نسبت به سال‌های قبل ضعیف‌تر بود.
به عنوان مثال ظروف پلاستیک اصلاً خوب نبود و پوشاک‌شان هم خیلی بُنجل بود.
مکان نمایشگاه خوب بود
خانم کاظمی خرید آن چنانی نداشته و به جز ترشی و لواشک برای بچه‌ها چیزی نخریده.
وضعیت نمایشگاه را متوسط می‌داند و می‌گوید: قیمت‌ها تفاوت چندانی با بازار نداشت، جنس‌ها هم همین‌طور، با این تفاوت که برخی شهر‌ها صنایع دستی‌شان را آورده بودند که اجناس‌شان در نی‌ریز نبود.
مکانی که برای نمایشگاه انتخاب کرده بودند خوب بود، اما چندان‌تر و تمیز نبود و هیجان چندانی در غرفه وجود نداشت.
چیپس و پفک‌هایشان بوی شربت تقویتی می‌داد!
ابراهیم دمیری زیاد راضی نیست.
می‌گوید: جنس‌های خوبی نداشتند که بشود استفاده کرد.
لباس فروشی‌هایشان اتاق پرو نداشتند و این یک معضل بزرگ بود.
چیپس و پفک‌هایشان را هم که سری پیش گرفتیم و به خانه بردیم، بوی شربت‌های تقویتی می‌دادند.
من فکر می‌کنم تنوع جنس‌ها در مغازه‌های شهر خودمان بیشتر است و حتی از لحاظ قیمت هم تفاوتی چندانی با مغازه‌های شهرستان ندارد.
خیلی بد!
زهرا و طاهره معصومی دو خواهری هستند که به نمایشگاه آمده‌اند.
از وضعیت نمایشگاه که می‌پرسم، زهرا خانم می‌گوید: خیلی بد! قیمت‌ها هم که اصلاً قابل بحث نیست.
من هفته‌ی قبل تبریز بودم قیمت جوز هندی را پرسیدم گفتند کیلویی ۹۰۰ هزار تومان، الان اینجا پرسیده‌ام می‌گویند کیلویی سه میلیون تومان.
حتی قیمت لباس‌های زیر هم ۵۰- ۴۰ هزار تومان بیشتر از قیمت اجناس شیراز بود.
ما یکی دو قلم جنس را پرسیدیم و وضعیت را که این‌گونه دیدیم ترجیح دادیم دیگر نمانیم.
فکر می‌کنم یک طوری وقت تلف کردن است. از نظر کیفیت، قیمت وجنس، غرفه‌های سال‌های قبل بهتر بود.
مسئولان شهرستان باید غرفه دارانی را بیاورند که تولیدات خود را در داخل خانه انجام می‌دهند و قیمت‌هایشان مناسب است نه اجناسی که در شهر خودمان قیمت‌هایشان مناسب‌تر است.
امیدوارم غرفه‌های بیشتری بزنند
لیلا سه تا دیزی سفالی کوچک خریده.
می‌گوید: بقیه جنس‌ها را نپرسیدم، این‌ها هم ارزان بود، دانه‌ای سی هزار تومان. دنبال چیز دیگری نبودم.
امیدوارم غرفه‌های بیشتری بزنند.
غرفه‌های بیشتری بزنیدحتماً می‌آییم
ام‌البنین نوروزی از غرفه و اجناسش راضی است.
می‌گوید: خوب بود. قیمت‌ها هم بد نبود.
لباس باشگاهی خریدیم.
ظروف پلاستیکی.
کیف، شلوارک و... فکر می‌کنم تنوع اجناس اینجا، از تنوع جنس‌های شهر بیشتر بود، خصوصاً در شیرینی‌جات، ترشیجات و خوراکی‌ها، البته وسایل تزئینی کم بود و جای نمایشگاه گل و گیاه هم در نمایشگاه خالی بود.
امیدوارم نمایشگاه‌های بیشتری در فصل‌های مختلف سال بزنند، ما که حتماً می‌آییم.
قیمت ترشیجات گران بود
خانم معظم کاظمی قیمت جنس‌های غرفه را گران‌تر از بازار می‌داند و می‌گوید: پفک هندی را در شیراز می‌گویند کیلویی ۱۸۰ هزار تومان، اینجا می‌دهند ۲۰۰ هزار تومان.
ترشی بادمجان را سه چهار ماه پیش من از کازرون خریدم کیلویی ۴۰ هزار تومان، اینجا می‌گویند کیلویی ۱۷۰ هزار تومان، مگر در این سه چهار ماه چقدر قیمت هویج، سرکه و بادمجان زیاده شده؟ البته تنوع اجناس و برخورد فروشنده‌ها بد نبود.
دست و دلباز بودند و خودشان به مردم می‌گفتند تست کنید.
با تمام این اوصاف ما که اگر نمایشگاهی باز شود، دوباره می‌آییم، دوری می‌زنیم و حداقل دل‌مان باز می‌شود.
جای خالیِ مبل!
رضا کهن هم زیاد از نمایشگاه راضی نیست.
می‌گوید: جنس‌ها بنجل و اکثراً گران‌تر از شهر بود.
لباس‌ها، خوراکی‌ها و ادویه‌جات، تعریف آنچنانی نداشت و اصلاً مرغوب نبود.
با این وجود قیمت لوستر‌ها خوب بود و نسبت به شهر، ۳۰ درصد ارزان‌تر بود.
همچنین جای لوازم خانگی و مبل در نمایشگاه خالی بود.
من فکر می‌کنم اگر بتوانند به طور مستقیم از نمایندگی شرکت‌ها و کارخانه‌ها جنس بیاورند، قیمت اجناس به مراتب کمتر می‌شود.
هرچند که اگر نمایشگاه دیگری هم دایر شود، به خاطر ترس از خانم هم که هست، در آن شرکت می‌کنیم!
نبود کیف، کفش و گرمکن
برای دانش‌آموزان
صدف بهادری دختر خانمی است که با مادرش به نمایشگاه آمده.
قیمت اجناس غرفه را با اجناس بازار زیاد متفاوت نمی‌داند و می‌گوید: قیمت‌ها تفاوت چندانی نداشت و تنوع و کیفیت مثل هر سال نبود.
خوراکی‌ها خیلی گران بود، خصوصاً پاستیل‌ها و پفک‌های هندی. با شروع فصل مدارس باید کیف، کفش، کت و تیشرت می‌آوردند که هیچ‌کدام از آن‌ها در نمایشگاه وجود نداشت، یکی دو تا غرفه‌ی کفش فروشی بود که آن‌ها هم تنوع آنچنانی نداشتند.
من فکر می‌کنم در شهر قیمت‌ها بهتر است.
تخفیف می‌دهند و حداقل بعضی از فروشنده‌ها اجناس‌شان را قسطی می‌فروشند، اما اینجا چندان نظارتی بر روی قیمت‌ها نبود.
این غرفه، پاییزه نیست
در ادامه با رئیس اداره صمت در مورد کم و کیف نمایشگاه گفتگو کردیم.
سهراب قدم‌زن با تأکید بر اینکه این نمایشگاه پاییزه نبوده گفت: قرار بود این نمایشگاه در خردادماه راه‌اندازی شود، اما به دلیل برخی مشکلات انجام نشد و به این تاریخ موکول گردید.
برای همین ملزوماتی مثل کیف، کفش، لوازم التحریر و... کمتر در نمایشگاه دیده می‌شود.
از وی در مورد بالا بودن قیمت‌ها پرسیدیم و او گفت: به جرئت می‌توان گفت که مشکل قیمتی بسیار کم بود و قیمت‌ها مناسب بود.
نظارت‌ها هم مناسب بود مثلاً غرفه‌ای که اقدام به فروش زردچوبه می‌کرد به دلیل بالا بودن قیمت پلمب شد و پس از کاهش ۲۰ درصدی اجازه کار به او داده شد.
نمایشگاه مبلمان و کیف و کفش راه‌اندازی می‌شود.
ولی با بیان اینکه مسئولیت نمایشگاه بر عهده اتاق اصناف است گفت: ما تنها مجوز برپایی آن را می‌دهیم و مابقی امور به اتاق اصناف سپرده شده است؛ اما بنا داریم که نمایشگاه مبلمان و کیف و کفش را راه‌اندازی کنیم.
مردم از بومی‌ها خرید نمی‌کنند
از وی پرسیدیم که چرا با وجود مصوب کردن تخفیف بیشتر برای بومی‌ها، فروشندگان نی‌ریز استقبال نکردند گفت: تجربه نشان داده که برای فروشندگان بومی چندان صرفی ندارد و قاعدتاً باید ۱۰ روز مغازه خود را ببندد و در اینجا حضور داشته باشد.
از سویی مردم هم چندان از بومی‌ها در نمایشگاه خرید نمی‌کنند و بیشتر خرید از کالا‌هایی است که در شهر نی‌ریز کمتر وجود دارد.
اما برای بومی‌ها قیمت کرایه غرفه را نصف اعلام کردیم، اما باز هم استقبال نشد.
همه راضی بودند
رئیس اتاق اصناف با بیان اینکه همه از این نمایشگاه راضی بودند گفت: نظارت روزانه بر روی آن‌ها انجام شده تا قیمت‌ها همانی باشد که به آن‌ها اعلام کرده‌ایم.
۲ مورد هم اختلاف قیمت وجود داشت که به آن‌ها تذکر داده شد.
علی خیرخواه در پاسخ به این سؤال که چرا با توجه به شروع سال تحصیلی غرفه‌های لوازم‌التحریر به صورت چشمگیر در نمایشگاه نبود گفت: قیمت لوازم‌التحریر مشخص است و فروشندگان عنوان می‌کردند توانایی تخفیف ۲۰ تا ۳۰ درصدی را ندارند که البته درست می‌گفتند و با این شرایط عملاً نمی‌توانستند پایین‌تر از قیمت شهر بدهند.
وی در رابطه با عدم استقبال فروشندگان نی‌ریزی از نمایشگاه گفت: به همه رؤسای اتحادیه‌ها نامه زدیم، اما استقبالی نشد.
خیرخواه در ادامه وعده داد تا در آینده‌ای نزدیک نمایشگاه مبلمان در نی‌ریز برگزار شود.
