هفته پیش در یکی از مدارس متوسطه اول دخترانه نیریز (راهنمایی سابق)، اتفاقی افتاد که هرچند شاید کماهمیت جلوه کند، اما جنبهای مهم از کمبودهای نظام آموزشی ما را نشان میدهد.
قرار بوده یک نفر به عنوان مدرس میهمان، درباره حجاب با دانشآموزان سخن بگوید.
همزمان کلاسی که ورزش داشتهاند برای این کار انتخاب میشود. بچهها در اوج هیجان بازی و ورزش در فضای بیرون، فراخوانده و به کلاس برگردانده میشوند و مدرس محترم هم از فواید حجاب میگوید و آسیبهای اجتماعی را برمیشمرد.
بنده فکر میکنم اگر کسی بخواهد دانشآموزان را از حجاب متنفر کند، بهترین کارِ ممکن انجام شده باشد.
یکی از دانشآموزان میگفت: ما بعد از چند سال تعطیلی کلاسهای حضوری به دلیل کرونا، حالا پس از مدتها یک زنگ ورزش داشتیم و درست در اوج هیجان والیبال، به ما گفتند برگردید کلاس. بعد هم یکی آمد و درباره حجاب گفت.
اگر از من میپرسیدند، میگفتم اگر میخواهید این کار را کنید، یک زنگ را که بچهها امتحانِ سخت دارند، یا درسی دارند که از آن خوششان نمیآید (مثل زبان یا ریاضی)، تعطیل کنید و در حد نیم ساعت بگذارید خود بچهها درباره حجاب حرف بزنند.
یک بار در جایی شاهد بودم یکی از دوستان که همیشه و در هر حالی نماز را اول وقت به جا میآورد، نشسته و دارد با فرزندش بازی میکند. در حالی که اذان را گفته بودند و از وقت نماز گذشته بود.
دلیل را که پرسیدم گفت: همین که وضو گرفتم، پسرم از من خواست بازی کنیم. اگر نماز میخواندم، و او را معطل نگه میداشتم، او نسبت به نماز تنفر پیدا میکرد. قرار شد اول با او بازی کنم و هر وقت خودش گفت، من نماز بخوانم.
این هفته قرارگاه فرهنگی حضرت فاطمه زهرا(که درود خدا بر او باد)، همایش نقش مدیران مدارس در پیشگیری از آسیبهای اجتماعی با محوریت ترویج فرهنگ حجاب و مقابله با آسیب فضای مجازی را برگزار کرد که خبر آن در صفحه 4 آمده. در این همایش به نکات مهم و دردآوری اشاره شده است. بیحجابی، رابطه با جنس مخالف، و ناهنجاریهای فضای مجازی در حال رشد است و روز به روز بیشتر ریشه میدواند.
این که این همه آسیب به دست و پای دانشآموزان، والدین و جامعه پیچیده عوامل زیادی دارد. ولی یکی از عوامل مهم آن، همین آموزشهای نادرست و با بدسلیقگی توسط آموزش و پرورش، رسانهها، و سازمانهای فرهنگی است.
پیشنهاد میکنم ابتدا این گزارش را بخوانیم و سپس چند صفحه آنطرفتر گزارش نکوداشت استاد غلامرضا آراستهراد را در صفحه 9 مطالعه کنیم. به مقدار زیادی عیبکار دستمان میآید.
بدرود
