سال‌هاست که من
کنار پنجره را اختیار کرده‌ام
وبه یاد آخرین بوسه
قهوه تلخ دلتنگی را نوش می‌کنم
نگار چشمانت را
با غزل‌های غم‌انگیز عاشقانه
می‌سوزانم
وخیالم را به زیبایی رخسارت
گره می‌زنم
لهجه شیرازی‌ات در گوشم
با تار دل ساز تنهایی می‌نوازد
وباشراب ناب
بهانه مستی شعرهایم می‌شود
این پنجره تصویر تو را
در خود ذخیره کرده است
تا با تمام داشته‌هایم
نبودن تو را به رخم بکشد
نظر شما
