نوراله حسن‌پور:
بسکتبال ورزشی ریشه‌دار در نیریز است. آن زمان یک حلقه بود و یک محوطه و بچه‌هایی که توپ را برمی‌داشتند و به سمت حلقه شوت می‌کردند. تا زمانی که استادیوم جای خود را به کوچه‌ها داد. زمین باز استادیوم با کف آسفالت، مکان خوبی برای تمرین بسکتبال و دیگر رشته‌ها بود... آسفالتی که اکثر اوقات لباس بچه‌های را پاره می‌کرد و به بدن آنها آسیب می‌زد...
محمدصادق رجبی، فاطمه زردشتی نی‌ریزی، نی‌ریزان فارس:
اینها را نوراله حسن‌پور 63 ساله می‌گوید. از همان کلاس ششم هفتم بسکتبال را شروع کرده و خانوادگی اهل بسکتبال هستند.
گفتگوی ما را با وی می‌خوانید:
- چه شد بسکتبالیست شدید؟
تازه تربیت‌بدنی در نیریز احداث شده بود که آقای میرسپاسی به سِمت رئیس تربیت‌بدنی منصوب شد. ایشان بسکتبال را به طور حرفهای بازی می‌کرد و گاهی آموزش می‌داد و ما برای تماشا به دیدن بازی‌های ایشان می‌رفتیم. در واقع اولین کسی که بسکتبال را به طور حرفهای در نیریز شروع کرد ایشان بود. بعدها در دبیرستان احمد نی‌ریزی آقای حسن حقیقی که لیسانس ورزش داشت، بسکتبال و سایر رشته‌ها را با ما کار می‌کرد. تا قبل از ایشان ورزش نیریز در مدارس زیاد جدی گرفته نمی‌شد و معلم‌ها زیاد اهمیت نمی‌دادند. یک توپ می‌دادند دست بچه‌ها و هرکس برای خودش بازی می‌کرد. با آمدن آقای حقیقی، بین مدارس مسابقه برگزار شد و ورزش نیریز رنگ و بوی جدیدی گرفت که من هم عضو ثابت بسکتبال در تیم مدرسه بودم.
- همبازی‌های شما در مدرسه چه کسانی بودند؟
محمد مروی، حسین صحراگرد، هادی افروز، حامد و حجت خیراتی و مسعود فرهادپور
- آیا به مسابقات استانی هم راه یافتید؟
به خاطر شرایط خانواده در آن سال‌ها نتوانستم به مسابقات استان بروم و به بازی‌های شهرستان اکتفا کردم اما با حمایت من، برادرهایم محمدرضا، رسول و رحیم که در رشته‌ی بسکتبال فعالیت داشتند، به تیم‌های استان راه یافتند و همیشه از بازیکنان اصلی استان بودند.
- چند فرزند دارید؟ آیا آنها هم اهل ورزش و بسکتبال هستند؟
سه پسر و یک دختر دارم که هر سه پسرم بسکتبال بازی می‌کنند و امین حرفه‌ای‌تر از همه این رشته را دنبال می‌کند و اکنون در لیگ کشور توپ می زند.
- بهترین بسکتبالیست‌های نیریز از نظر شما؟
وحید آزادی و پسرم امین که هر دو در لیگ برتر بازی کردند.
- از دوره ریاست‌تان در هیئت بسکتبال بگویید. در آن سال‌ها چه مقام‌هایی کسب کردید؟
تاریخ دقیق آن را به خاطر ندارم اما تا جایی که به یاد دارم در زمان ریاست آقای فیض‌آبادی بود که به عنوان رئیس هیئت بسکتبال انتخاب شدم. در آن دوره در بیشتر رده‌ها مانند مینی‌بسکتبال، نوجوانان، جوانان و حتی بزرگسال مقام اول استان را کسب کردیم و بسکتبال رشد خیلی خوبی داشت.
- به نظر شما پتانسیل جوانان نیریز در ورزش و بسکتبال چگونه است؟
جوانان نی‌ریزی پتانسیل خوبی در ورزش و بسکتبال دارند. چون بسکتبال یکی از ورزش‌های ریشه‌دار نیریز است و تیم نیریز همان زمان قدیم هم به همراه تیم جهرم همیشه در استان حرف اول را می‌زد. در حال حاضر نیز این تیم با ریاست آقای مختاری در اداره ورزش و جوانان، ریاست آقای حسن مروی به عنوان رئیس هیئت و همچنین آقای حسین کوچک‌زاده به عنوان دبیر می‌تواند حرفهای زیادی برای گفتن داشته باشد.
- بهترین خاطره‌اتان در این سال‌ها؟
در زمان ریاستم در هیئت بسکتبال، تیم بزرگسالان نیریز از بین 14 تیم در استان اول شد که در هفته‌نامه تیتر زدید «بسکتبال نیریز بر سکوی استان فارس ایستاد» که این برایم خیلی شیرین بود.
- پیشنهادتان برای رشد بسکتبال نیریز چیست؟
مسئولین از ورزش و بسکتبال حمایت کنند. نیریز با توجه به دارا بودن کارخانه‌ها باید ورزشکاران را مورد حمایت قرار دهد. متأسفانه الان پول نیست. الان اگر یک زیرگروه بخواهد به مسابقات ده روزه برود، نزدیک به پنجاه تا شصت میلیون تومان هزینه‌اش می‌شود. ما در زمان خودمان تا جایی که می‌توانستیم حمایت می‌کردیم. از کرایه اتوبوس گرفته تا غذا، هرچه از دستمان برمی‌آمد کوتاهی نمی‌کردیم. در حال حاضر هم ورزش نیریز به حمایت نیاز دارد که این همکاری مسئولین و بزرگان شهر را می‌طلبد.
- توصیه‌اتان به جوانان چیست؟
جوانان نه تنها به سمت بسکتبال بلکه به سمت هر رشته‌ای دوست دارند بروند. من پس از گذشت 63 سال از زندگی‌ام الان می‌بینم هیچ ثروت و دارویی بهتر از ورزش نیست. ورزشکار اهل کلک و دروغ نیست. کسی که ورزش می‌کند به سمت اعتیاد کشیده نمی‌شود. به راه خلاف نمی‌رود. از همان قدیم هم گفته‌اند عقل سالم در بدن سالم.
نظر شما
