چرا تاریخ بخوانیم؟

برخی اوقات تصور می‌کنیم گذشته هر چه بوده، بوده و تمام شده و رفته است. به آن نباید فکر کرد. باید فکر حال و آینده باشیم، چون عمل ما در حال حاضر است که اگر درست انجام شود می‌تواند در سرنوشت خودمان و جامعه‌مان اثر داشته باشد.

اینگونه به تاریخ نگریستن موجب می‌شود از تجارب گذشتگان استفاده نکنیم، اشتباهات احتمالی را که در طول تاریخ، نسل‌های قبل و نخبگان قبل، مرتکب شده‌اند مجدداً تکرار کنیم؛ به همین خاطر است که می‌گویند: «جامعه‌ای که از مطالعه تاریخ غفلت کند شاید تاریخ را بارها تکرار کند. یعنی همان راه‌های اشتباه رفته را باز بپیماید و عمرهای زیاد دیگری را در حال و آینده تباه کند.

فراز و فرود تاریخ سراسر درس است. تاریخ صرفاً وقایع حکومت‌ها و پادشاهان و اداره کنندگان جامع نیست، بلکه علاوه بر آن شامل فرهنگ و شیوه زندگی گذشتگان، سنتها ، رسوم، آداب گذشتگان، شیوه کسب معاش و اقتصادِ سالها و سدهای قبل و ...  هم می‌گردد. تاریخ مملو از وقایع تلخ و شیرینی است که هر کدام درسی است برای حال. «برناردشاو» نویسنده ایرلندی جمله عمیق و پر محتوایی دارد. می‌گوید رفتار کنونی ما ریشه در گذشته دارد و جوانه‌ای است برای آینده.

 البته در مطالعه تاریخ باید مواظب باشیم که دچار غرور نشویم، اگر گذشته‌ی پر افتخاری داریم، به آن مباهات کنیم اما ببینیم علت افتخارات و موفقیت‌های گذشته چه بوده...  تلاش کنیم تا  افتخارات بسیار بزرگتری بیافرینیم و برای آیندگان به ارث گذاریم. نکند مطالعه تاریخ موجب شود دچار مبالغه و گزافه‌گویی شویم و بگوییم همان کافی است و درخود فرو رویم و منفعل گردیم. اگرناکامی‌هایی بوده خود را نبازیم و تصور کنیم چون گذشتگان ما موفق نبوده‌اند پس ما هم نمی‌توانیم موفق باشیم. باید بررسی کنیم که علت ناکامی‌های گذشتگان چه بوده؟ چه اشتباهاتی مرتکب شده‌اند؟ آنگاه سعی کنیم ما مرتکب آن اشتباهات و خطاها نشویم. به هر حال تاریخ هر کشور گنجینه‌ای است غنی که می‌تواند چراغ راه حال و آینده باشد. امید است بتوانیم از این گنجینه به خوبی و با  فراست  استفاده کنیم. انشاا...

 شاد و سالم و موفق باشید