نمیدونم چرا اینجوری میریم جام جهانی حال نمیده. باید حتماً بازیهای مقدماتی به اما و اگر بکشه و کشورهای عربی برامون گربه برقصونن و استرس بگیریم سکته ناقص بزنیم و مربی عوض کنیم و بازی آخر بیفته تو یه کشور دیگه و گل عقب بیفتیم و بعد یه معجزه بشه و تو لحظات آخر گل بزنیم و بریم جلو دروازه با چنگ و دندون از گلِ زدمون مراقبت کنیم و بکشیم زیر توپ و داور علیه ما سوت بزنه و وقت اضافی ٨-٧ دقیقهای برامون بگیرن و از کله و دماغ چند تا بازیکن خون بیاد و بعد به زوووووووووور به عنوان آخرین تیم بریم جام جهانی تا حال بده.
یه چیزی شبیه حماسه ملبورن تو استرالیا که خداداد عزیزی گل زد و ویرایِ برزیلی سیگارش رو از رو زمین برداشت بهش پک زد. فدراسیون هم تو بازی با ازبکستان خیلی دوست داشت حماسه ملبورن رو تداعی کنه. حتی خیابانی رو آورده بود، تمام رؤسای فدراسیونها رو آورده بود ولی نشد.
اینجوری یخکی هست حال نمیده ... خدا ورُت بِدَره راحت شیم کیروش!!
امضاء: قُلمراد
