مش غلومضه باشی، دیدیش بوگو یاد بیبیم بخیر!!!
سینی مسی قدیمی بیبی را ورانداز کردم و گفتم:
- چه قشنگه این سینیه بیبی. مال چه زمانیه؟
- ای مال جهیزیه ننهم خدابیامرز بوده ننه...
- جدی؟
- هاااااا!
مِن و مِنی کردم...
- خیلی باحاله بیبی. میشه برای یادگاری بدینش به من؟
ابروهایش را کشید توی هم...
- ووووی ننه، قول ای سینیو رِ به عمه شهینُت دادم... تو دلُت میکشه یی چی دیه وردار...
گلابپاش بیبی را گرفتم توی دستم...
- اینم قشنگه بیبی. فک کنم اینم قدیمیه...
- ها ننه، ایَم مال جهیز خودُم بوده!
- اینو چی بیبی؟ اینو میشه وردارم؟
- نه ننه، ایَم قول عمه مهینُت دادم. تو یی چی دیه وردار...
- گلدان بلوری قرمز بیبی را برداشتم....
- اینو چی بیبی؟ اینو بهم میدین؟
- ننه حضرت عباسی هی چن روز پیش مَلی دختر عمه شهینُت گفت بیبی ایه بده من، گفتم باشه ننه، مُردم تو ورُش دار...
- اون چراغ گردسوز قدیمیه سرِ طاقچه بیبی. اونو چی؟ میشه اونو وردارم؟
- وووی ننه او خو مال خدابیامرز آغاته، اگه عاموت بیا بینه سرجاش نیس، غوغا میکنه. تو یَی چی دیه وردار ننه...
- یه قالیچه دستباف کوچیک دارین بیبی، تو گنجهاس....
- خوووو....
- اون چی؟ اونو میشه یادگاری وردارم؟
- وووی ننه، من اونه اَ بُوامم نیدم چه برسه اَ تو! تو یی چی دیه وردار!
- یه پارچه ترمه قدیمی هس، سفره عید رو میچینین توش. اونو چی؟ اونو میدین؟
- اونه مِخی بری پس مرگ من؟ نه ننه، یی چی دیه وردار...
کمی فکر کرد...
- اصن ویسا یی چی خودُم بدمُت ننه! زیرپیراهنی چروکش را داد دستم...
- بیا ننه! شانس اوردی، ماخاسَم بکنمُش دسگیره، دیه قسمت تو شد...
ای اَ همه چی بیتره! تازه بو منم میده! دروغ میگم؟
خیره نگاهش کردم که گفت:
- فقط مش غلومضه باشی، وختی دیدیش بوگو یاد بیبیم بخیر!!!
