از تمرین در گوراب تا نایب‌قهرمانی استان

کبدی ورزشی که کمتر خبری از آن شنیده می‌شود ۶ سال پیش در نی‌ریز راه‌اندازی شد و اکنون با وجود کمترین امکانات و به دور از هیاهو به مسیر خود ادامه می‌دهد.

پای صحبت بازیکنان و مربی این تیم نشستیم که در زیر می‌خوانید.
*****
کبدی بیشتر به درد کسانی می‌خورد که سرعت عمل بالایی دارند.

فرحناز عابدی ۲۱ ساله نزدیک به شش سال است که کبدی کار می‌کند. در تیم پست خاصی ندارد و همه نقشی ایفا می‌کند، اما ترجیح می‌دهد بیشتر مهاجم باشد.

او که از طریق مدرسه و توسط خانم رهنما با کبدی آشنا شده، می‌گوید:خانم رهنما از مربیانی بودند که برای استعدادیابی به مدرسه‌ها سر می‌زدند و در آنجا مرا انتخاب کردند. از این نظر ورزش کبدی را انتخاب کردم که ورزشی بسیار هیجان‌انگیز است. به چابکی زیادی نیاز دارد و بیشتر به درد کسانی می‌خورد که سرعت عمل بالایی دارند.

حقیقتاً ما امکانات زیادی نداریم و حمایتی آنچنانی از ما نمی‌شود. به طور مثال دو سال پیش و زمانی که ما در استان مقام دوم را به دست آوردیم حتی یک بنر برای ما نزدند. از ما استقبالی نشد و کسی به ما یک تبریک خشک و خالی هم نگفت. ما اغلب برای تمریناتمان به فسا می‌رفتیم و با تیم فسا بازی می‌کردیم و در این بین به جا‌های دیدنی فسا هم سر می‌زدیم که خیلی خوش می‌گذشت. من حتی در تیم منتخب کشوری هم شرکت داشتم، اما خب به خاطر مصدومیت نتوانستم ادامه بدهم و در تیم حضور داشته باشم. البته جا دارد در اینجا از حمایت خانواده‌ام نیز تشکر کنم.

اگر حمایت باشد، ما می‌توانیم مقام‌های زیادی در استان و حتی کشور کسب کنیم.

مهدیه طهماسبی ۲۰ ساله، چهار پنج سال است کبدی کار می‌کند و از طریق خانم ابراهیمی با این ورزش آشنا شده. عامل اصلی انتخاب این رشته ورزشی را هیجان بالای آن و برخورد و اخلاق خوب مربی تیم خانم ابراهیمی می‌داند و می‌گوید: من در تیم، در پست شماره یک سمت راست می‌ایستم و گاهی نیز در نقش مهاجم حاضر می‌شوم. قبلاً ورزش‌های والیبال و جودو نیز کار می‌کردم ولی در حال حاضر فقط کبدی کار می‌کنم.

امکانات این ورزش را متوسط می‌داند و می‌گوید: مسئولین باید بیشتر حامی ورزشکاران باشند. اگر حمایت باشد، ما می‌توانیم مقام‌های زیادی در استان و حتی کشور کسب کنیم، همانطور که در مسابقات استانی که یکی دو سال پیش در شیراز برگزار شد، توانستیم مقام دوم را کسب کنیم.

کبدی را برای گروهی بودن و جذاب بودن انتخاب کردم.

فاطمه ساجدی ۲۰ ساله نیز حدود یک سال و نیم است که ورزش کبدی را کار می‌کند. مانند دیگر بازیکنان از طریق خانم ابراهیمی با این ورزش آشنا شده است و در تیم، پست شماره ۲ را بازی می‌کند.

گروهی بودن و جذاب بودن این رشته ورزشی را باعث انتخاب آن می‌داند. از حمایت خانواده‌اش راضی است و می‌گوید دوست دارم حتماً آن را ادامه دهم.

وقتی مقام استانی آوردیم از ما استقبال نشد.

مهدیه حکایتی ۲۰ ساله است و حدود پنج شش سال است که کبدی کار می‌کند.
‌
می‌گوید: خانم ابراهیمی از اقوام‌مان بود و ما را به تیم دعوت کرد و از این طریق با کبدی آشنا شدیم. کبدی، ورزش هیجان‌انگیزی است که در آن رقابت حرف اول را می‌زند. تحرک زیادی دارد و به همین دلیل خسته کننده نیست. جو اینجا بسیار صمیمانه است و این خیلی خوب است. من در تیم بیشتر پست مدافع را دارم.

اداره ورزش و جوانان از تیم کبدی و ورزشکاران آن حمایت چندانی نمی‌کند و باید حمایت بیشتر شود. البته من در کنار ورزش کبدی، بدنسازی هم کار می‌کنم و از حق نگذریم خانواده‌ام همیشه حامی من بوده‌اند.

تمرین و بازی‌کردن با بچه‌های شیراز، فسا و استهبان برای ما همیشه بهترین خاطره بوده است. خصوصاً نائب‌قهرمانی در استان فارس که برایمان خیلی شیرین بود، اما وقتی از ما استقبالی نشد، واقعاً ذوقمان کور شد.

فقط خانواده‌هایمان از ما حمایت می‌کنند

فاطمه حکایتی ۱۷ ساله از دیگر بازیکنان تیم کبدی است. پنج شش سال است که در این رشته فعالیت دارد. به گفته‌ی او در استعدادیابی مدرسه و توسط خانم ابراهیمی، به این رشته جذب شد و علاوه بر خودش، چند تا از دوستانش را به سمت این رشته کشاند. حکایتی از بازیکنانی است که سال ۴۰۳ به تیم منتخب استان دعوت شد، اما به دلیل مصدومیت، نتوانست به مسابقات راه پیدا کند.
‌
می‌گوید: این رشته را خیلی دوست دارم و تنها کبدی را دنبال می‌کنم. امکانات این ورزش بد نیست ولی همانطور که دوستانم گفتند حمایت چندانی از این رشته نمی‌شود. من در تیم، پست مهاجم را به عهده دارم و اگر حمایت کنند مطمئنم می‌توانیم به تیم استانی و کشوری راه پیدا کنیم.

البته خانواده واقعاً در این زمینه از من حمایت کرده‌اند، خصوصاً زمانی که فهمیدند من به عنوان بازیکن منتخب استان به تیم راه یافته‌ام بسیار خوشحال شده و تشویقم کردند.
*****
زهرا ابراهیمی رئیس هیئت کبدی شهرستان نی‌ریز و همچنین مربی تیم کبدی است. کسی که در نی‌ریز جودو کار می‌کرد و مدتی بعد با تشویق و اصرار برخی از دوستان ترغیب شدکبدی را یاد گرفته و در این زمینه فعالیت کند.‌
می‌گوید: مربی خاصی در شهرستان نداشتیم. من پس از اینکه بازی‌های کبدی را تماشا کردم، دیدم بازی‌ها خیلی جذاب هستند. از این نظر ادامه دادم و سال ۹۸ مدرک مربیگری و داوری ام را گرفتم و استارت ورزش کبدی بانوان در نی‌ریز زده شد.  

ما اوایل سالنی برای تمرین نداشتیم و در زمین چمن و حتی در گوراب‌ها تمرین می‌کردیم، اما با این وجود توانستیم در سال ۱۴۰۲ نائب‌قهرمانی استان را کسب کنیم.

آن زمان من هر هفته با هزینه خودم سر بچه‌ها را سر تمرینات استان می‌بردم تا تمرین کنند و بتوانند موفق باشند.

ما در این زمینه، نقاط اشتراک زیادی با تیم فسا داشتیم، به طوری که اکثر تمرینات‌مان را با این تیم انجام می‌دادیم. ۱۲ بازیکن داریم و حداقل دو هفته‌ای یک بار با هزینه خودمان بچه‌ها را برای تمرین به فسا می‌بردیم. تمرینات خوبی داشتیم به‌طوری که دو تا از بچه‌هایمان به نام‌های خانم‌ها حکایتی و عابدی توانستند به تیم منتخب استان راه یابند، اما متأسفانه در هیئت کبدی استان مشکلاتی پیش آمد که بسیاری از شهرستان‌ها کار نکردند و اکثر تیم‌ها تعطیل شدند، همانطور که تیم کبدی آقایان نی‌ریز نیز تعطیل شد، اما خدا را شکر با برگشتن آقای شجاعی به هیئت کبدی فارس، تیم‌ها دوباره در حال جمع و جور شدن هستند و قرار است تیم کبدی آقایان نی‌ریز هم به زودی با مربیگری آقای موسوی که از مربیان خوب هستند، راه‌اندازی شود.

در این زمینه باید تشکر ویژه‌ای از آقای فرج‌زاده داشته باشم که برایمان سالن جور کردند.  

ما حتی در مشکان نیز کار می‌کردیم و حقیقتاً تیم مشکان یک تیم بسیار خوب بود. برای تمرینات بازیکنان مشکان، من باید مدام به آنجا می‌رفتم و برمی‌گشتم، اما متأسفانه به دلیل مشکل سرویس نتوانستم ادامه دهم. دوست نداشتم این تیم تعطیل شود، به گونه‌ای که با هزینه شخصی خودم با آژانس به مشکان می‌رفتم، اما زمان برگشت هیچ وسیله‌ای نبود که من را به نی‌ریز برساند و از این جهت باوجود همه تلاش‌ها حدود دو سال پیش تیم مشکان منحل شدکه این یکی از کمبود امکاناتمان بود.

- آیا مقامی هم در سطح کشوری کسب کرده‌اید؟

در زمان ریاست قبلی هیئت کبدی استان، بسیاری از اعزام‌ها انجام نمی‌شد. به عنوان مثال بچه‌های ما دو سه ماه به اردو رفتند و نزدیک مسابقات کشوری بچه‌ها را اعزام نکردند. قرار بر این بود تیم نی‌ریز و فسا مشترکاً با هم تیم بدهند و ما در مسابقات کشوری شرکت کنیم. در این مورد حتی تیم نی‌ریز نامه‌ای به استان ارسال کرد که ما می‌خواهیم برای مسابقات کشوری تیم بدهیم ولی الان بعد از گذشت چند سال ما هنوز جواب نامه را دریافت نکرده‌ایم! شرایط سختی بود و هیئت پیشین کبدی استان واقعاً کم‌کاری می‌کرد. بچه‌ها هزینه می‌کردند و از جیب خودشان می‌گذاشتند تا به مسابقات کشوری بروند، اما زمانی که دیدند خبری از مسابقات و اعزام نیست، دیگر کلاً قید مسابقات را زدند، اما الان خدا را شکر دوباره مسابقات از سر گرفته شده و حتی بنده و خانم عابدی در بازی‌ها کار داوری مسابقات را انجام می‌دهیم.

بزرگترین چالش ما رساندن بچه‌ها به تیم ملی است. امیدوارم بچه‌ها برای تیم ملی انتخاب شوند. یکی از بازیکنان ما خانم حکایتی بودند که در اردو‌هایی که به لارستان داشتند، قرار بود به تیم کشوری اعزام شوند، اما متأسفانه دست ایشان آسیب دید. حتی رئیس هیئت لارستان و مربی آنها به من زنگ زدند و بسیار ناراحت بودند و به من گفتند حقیقتاً ما برای این بازیکن خواب تیم ملی را دیده بودیم و می‌دانستیم که صد در صد برای تیم ملی انتخاب می‌شود.
ابراهیمی از کمبود امکانات گلایه‌مند است و می‌گوید:حقیقتاً اصلاًَ امکانات نیست. ما نه سالن آنچنانی برای تمرین داریم و نه خوابگاهی. حتی چندی پیش به ما پیشنهاد شد که اردو‌های تیم منتخب استان در نی‌ریز برگزار شود ولی خب متأسفانه ما به خاطر نبود خوابگاه، نتوانستیم میزبانی را بگیریم و در حال حاضر مهمترین مشکل ما خوابگاه است.  

متأسفانه ورزش دختران آن طور که باید و شاید دیده نمی‌شود، به‌طوری که دختران ما حتی اجازه ندارند برای تمرین با حجاب از سالن بیرون بیایند و به هر ترتیبی که هست ایرادی از آنها می‌گیرند. البته آقای فرج‌زاده در این مورد بسیار حمایت می‌کند ولی متأسفانه نهاد‌های دیگر بسیار ما را اذیت می‌کنند.

به عنوان مثال ما می‌توانیم حتی روی چمن و در فضای باز بدنسازی انجام بدهیم، اما به ما اجازه این کار را نمی‌دهند. خب مسلماً ورزش در فضای باز به مرتب بهتر است و تأثیرات خیلی خوبی دارد، همانطور که زمانی که بچه‌ها در گوراب کار می‌کردند، بسیار مشتاق‌تر بودند و با انرژی بیشتری تمرین می‌کردند.

- خاطرات؟

ما، چون با تیم‌مان زیاد در رفت و آمد بودیم، خاطره‌های زیادی داریم. زمان‌هایی که به فسا می‌رفتیم، چون خوابگاه نبود، در حسینیه می‌ماندیم و حتی آشپز می‌آوردیم و آشپزی می‌کردیم. خلاصه بهترین خاطرات ما در تمریناتی که با بچه‌های فسا داشتیم، رقم خورد.

ما از همه علاقه‌مندان به این رشته دعوت می‌کنیم در روز‌های شنبه و پنجشنبه از ساعت ۴:۳۰ تا ۶ در سالن رزمی استادیوم حاضر شده و در تمرینات ما شرکت کنند.
*****
مریم رهنما مربی تیم فسا است. ۱۸ سال است که ورزش کبدی را کار می‌کند و بازیکن لیگ دسته یک، لیگ برتر، سرمربی تیم فارس و همچنین اولین بانوی مقام‌آور استان در رده سنی نوجوانان کشوری بوده. وی که در این گفتگو خانم ابراهیمی را همراهی می‌کند در تکمیل حرف‌های او می‌گوید: مدت‌هاست خانم ابراهیمی و تیم کبدی نی‌ریز را می‌شناسم و حقیقتاً خانم ابراهیمی و بچه‌هایشان از موفق‌ترین کبدی کاران فارس هستند. اوایل ما در استان تیم آنچنانی در رشته کبدی نداشتیم و تنها تیم‌های فسا و شیراز بسیار فعال بودند، اما رفته‌رفته اوضاع بهتر شد و شهرستان‌های دیگر هم دیده شدند.

او ادامه می‌دهد: کبدی، برای کسانی که می‌خواهند مقام بیاورند و صاحب عنوان شوند، گزینه بسیار خوبی است. این رشته در استان نوپا است و، چون زیاد شناخته شده نیست، راه پیشرفت زیادی دارد و پیشرفت در آن از همه رشته‌ها آسان‌تر است، چه برای مربی، چه داور، و چه بازیکن. کسانی که می‌خواهند کسب مقام قهرمانی داشته باشند و به تیم ملی راه پیدا کنند، می‌توانند بسیار راحت در رشته کبدی به این مهم دست پیدا کنند.

رهنما ادامه می‌دهد: بچه‌ها می‌توانند کبدی را از ۸ سالگی شروع کنند. این رشته، به خاطر نوع بازی آن، هم نیازمند بازیکن سرعتی و هم قدرتی است. از این رو هم بازیکنان ریزجثه و هم بازیکنان بزرگ جثه را می‌طلبد.

اگر کسی به دنبال هیجان و مقام‌آوری است تا در رده‌های ملی دیده شود، توصیه می‌کنم حتماً ورزش کبدی را انتخاب کند.