سریال «سووشون» که با هزینه‌های سرسام‌آور بنا بر برخی گزارش‌ها، چیزی حدود ۸ میلیارد تومان برای هر قسمت ساخته شده، نه‌تن‌ها نتوانست آن‌طور که باید مخاطب را جذب کند، بلکه اکنون با توقیف ناگهانی و بسته شدن نماوا پلتفرم پخش‌کننده‌اش سرنوشت نامعلومی دارد. 
فارغ از حواشی حقوقی و مدیریتی، آن‌چه بیش از هر چیز در ذهن مخاطب باقی می‌ماند، این است که آیا اصلاً این اثر ارزش تماشا دارد؟ با وجود طراحی صحنه و لباس پرخرج و ادعای تولید فاخر، سریال از کشش داستانی کافی برخوردار نبود و در همان قسمت اول هم نتوانست مخاطب را به ادامه دیدن ترغیب کند.
مواردی جدی از ضعف در قسمت نخست
◻سریال سووشون بیشتر یک کتاب صوتی و اقتباس مو به مو از رمان است و گویا کارگردان یادش رفته که باید برخی جزئیات را با تصاویر بیان نمود نه با مونولوگ (تک گویی). دیدن چشم رنگی یوسف با یک کلوزآپ قابل بیان بود و نیاز به تک گویی نداشت.
کلاً اگر کسی رمان سووشون را نخوانده باشد گیج و مبهوت وسط قسمت اول رها می‌شود و این یک ضعف ساختاری است.
◻عدم هم‌خوانی صدا با تصویر واقعاً آزاردهنده بود و چرا باید یک سریال با زبان فارسی دوباره دوبله شود و تدوین‌گر چرا صدا و تصویر را همخوان نکرده است؟
◻لهجه شیرازی بازیگران واقعاً چیزی شبیه شوخی بود و در جایی هم کلاً از آن لهجه «و» آخر کلمات باقی می‌ماند.
◻صحنه‌ای که نقاش ایرلندی مست، با انگلیسی شکسته ۱۲ دقیقه از تایم سریال را می‌گیرد، نه‌تن‌ها کمکی به پیشبرد روایت نمی‌کند، بلکه خسته‌کننده و حتی آزاردهنده است؛ و سؤال اینجاست انگلیسی شبیه به فارسی او کجا لهجه ایرلندی دارد که زری کاراکتر نقش اصلی بدان تأکید می‌کند؟
◻در سکانس زنانی که با وجود عدم رضایت مردان با سربازان شروع به رقصیدن می‌کنند هیچ حسی از اضطراب و خشم دیده نمی‌شود و شاید ساخته شده بود تا فقط سریال را توقیف و پلتفرم را فیلتر کند و حتی گرفتن دست زنان هم می‌توانست نباشد تا سریال برای بقا بماند...
◻فیلم‌برداری به سبک دوربین روی دست هم که شاید برای القای حس زنده بودن انتخاب شده بود، در عمل باعث سردرد و آشفتگی دید مخاطب شد. همه اینها دست‌به‌دست هم داد تا تجربه‌ی تماشای «سووشون» به جای آنکه لذت‌بخش و غرق‌کننده باشد، فرساینده و مبهم جلوه کند.
شاید اگر این سریال توقیف نمی‌شد، میزان کم‌توجهی به آن و کاهش تدریجی بیننده‌ها بیشتر خود را نشان می‌داد. اما حالا که نمایش آن متوقف شده، حتی قضاوت نهایی درباره موفقیت یا شکست آن هم نیمه‌تمام مانده است.
در نهایت، هر محتوایی، صرف‌نظر از میزان سرمایه‌گذاری، اگر کیفیت نداشته باشد، نمی‌تواند دل مخاطب را به‌دست بیاورد. امیدواریم اگر امکان بازگشت سریال به چرخه پخش وجود دارد، این فرصت فراهم شود تا یا سازندگان شایستگی واقعی اثر را به نمایش بگذارند یا مردم خود آزادانه انتخاب کنند و شاخص‌هایشان را برای دیدن یک سریال خوب مشخص کنند.
برای کسانی که سریال را ندیده‌اند باید عنوان کنیم این سریال توسط نرگس آبیار با بودجه ۲۰۰ میلیارد تومانی ساخته شده است.
در این سریال بازیگرانی همچون بهنوش طباطبایی، میلاد کی‌مرام، هوتن شکیبا، سام درخشانی، ترلان پروانه و آزاده صمدی نقش آفرینی می‌کنند.
این سریال با سرمایه‌گذاری نماوا تولید شده و پس از گذراندن تولید و فیلم‌برداری چهار ساله، از ۹ خرداد ۱۴۰۴ از همین پلتفرم پخش شد.
چند ساعت بعد خبرگزاری قوه قضائیه اعلام کرد سووشون به‌دلیل «عدم دریافت مجوز‌های قانونی» توقیف و ️نماوا هم به‌دلیل «امتناع از انجام تعهدات قانونی» مسدود شده است.
