بی‌بی بلیط‌ها را گذاشت جلویم...
- اینا چیه بی‌بی؟
- - بیلیط. نی‌بینی؟
- می‌بینم بی‌بی. منظورم اینه برا کیه؟ برا کجاس؟
- بری خودُم و خودُت!
- عه؟ برا عیده بی‌بی؟ تعطیلات نوروز...
- هااااا! گفتم ای چی گیرون، در شیم تو خونه، یی چن روزی نواشیم بیتره...
- ولی بی‌بی مسافرت خودشم هزینه‌ها‌ی خودشو داره، تازه با پول اجاره سوئیت و اتاق و بقیه چیزا، گرونترم درمیاد.
- هااااا، ولی ما خو قرار نیس اجاره خونه بیدیم، به اُمید خدا میریم خونی بتول...
- بتول خانوم؟
- ها نپه کی؟
- ولی بی‌بی ما که با اونا خیلی صمیمی نیستیم. بعد بچه‌هاشم احتمالاً برن اونجا، تو اون شلوغ پلوغی سختمون میشه...
- میه مِخیم پا بذریم رو پاشون که سختومون بشه؟ دو سه روز میریم و ورمی‌گردیم خو.
- چی بگم والا، حالا برا کی بیلیط گرفتین؟
- اول نوروز.
- اول نوروز؟ ینی اولین روز عید؟
- ها دیه...
*****
چمدان‌ها را گذاشتم جلوی در و رو کردم به بی‌بی.
- خب بی‌بی. من آماده‌ام.
- ایشالا که به سلامتی، ایشالا که اَزوت خوش بگذره ننه. خیر پیش...
- چی بی‌بی؟ به من؟ من تنها؟ مگه نمیاین شما؟
- من؟ ننه میه من پا درم بیام؟ خرد میشم تو اتومبوس!
- ینی چی بی‌بی؟ سه چار ساعت راه که بیشتر نیس. بعدم اگه شما نیاین من نمیرم دیگه...
- تو بیخود می‌کنی. مِخی بیشینی ور دل من که چیطو بشه؟
- آخه بی‌بی، اگه شما نمی‌خواستین برین چرا برا من بیلیط گرفتین آخه؟ من همون اول گفتم راحت نیستم که...
- خو ماخاسم اولُش بیام ننه، اینجا که شنُفتم مش موسی تَنا هه، بچاش نیسن که بره دِه پَلوشون، پشیمون شدم...
- عه؟ خو پس منم می‌مونم...
- گلاب هی حالا درم ازُت میگم، خواسی نی‌ریز بومونی میری خونِی بواتِ...
چمدانم را گذاشت جلویم...
- یا خونی بتول یا خونِی بوات... به سلامت. تعطیلات عید خوش بگذره ازُت.
