تورگوت اویار
شاعر ترک، زاده ۴ آگوست ۱۹۲۷ میلادی.
دوره ابتدایی را در شهر‌های مختلف ترکیه تحصیل کرد. سپس به دبیرستان نظامی در بورسا رفت. مدتی بعد به عنوان افسر پرسنل خدمت کرد و در سال ۱۹۵۸ از سمت خود استعفا داد.
اشعار تورگوت اویار در ابتدا موزون و مقفی بود و در سیر تکامل مضمونی و ساختاری خود، به شعر سپید و آزاد از قید و بند قافیه و وزن تبدیل شد. او از تأثیرگذارترین شاعران ادبیات ترک است و مستحق این بزرگی‌ست. از او شعر‌های پراکنده‌ای به فارسی ترجمه شده، اما تاکنون کتاب مستقلی به ترجمه اشعار او نپرداخته است. وی در سال ۱۹۸۵ میلادی چشم از جهان فروبست.
*****
ای ظریف‌ترین درد!
که بر سمت چپ سینه‌ام نشسته‌ای.
اینچنین بی‌تفاوت نباش ...
چیزی که این‌جا می‌سوزد، فانوس نیست.
قلب من است...
***
اینکه به تو پشت کرده و می‌روم
برای دیدن روزهای بهتر نیست
برای ندیدن روز‌هایی است
که شاید از این هم بدتر باشند
***
منم آن‌که پشت تمام پنجره‌ها
به انتظار ایستاده است
و آن که در تمام تلفن‌های زنگ‌نخورده
ماه‌هاست با تو سخن می‌گوید
قبول اما-...
کاشکی
یک بار در میان راه
با تو رو‌به‌رو شوم و با این دیدار آرام بگیرم
من دیگر
- بی‌خیال شنیدن نامم در طنین صدای تو شدم...
صدایت را که بشنوم
تنها سکوت می‌کنم.
باد می‌وزد،
اما آسیاب نمی‌چرخد
این است خشکسالی - عزیز من-
نامت به نان بدل نمی‌شود
***
یک دست در جیب چپ
دست دیگر
در جیب راست
این اندوه برای شما نیز آشناست
بخواهید هم نمی‌توانم شرحش دهم
خوب و بد زندگی‌اش می‌کنم
***
درد‌های یک زن
خیلى بیشتر
از آنی‌ست که
به زبان می‌آورد
***
و یک زن
در ظریف‌ترین نقطه‌ی شب
هنوز هم دوست داشته شدن را
انتظار می‌کشد
