می‌توان او را جزو اولین زنان نی ریز دانست که رشته شنا را به صورت حرفه‌ای دنبال کرده‌اند. از زمان تأسیس استخر کوه‌سرخ نی‌ریز تا به امروز در این رشته فعالیت دارد و تا مربیگری و غریق نجات هم پیش رفته.
همه او را به نام شعله می‌شناسند. شعله اعتباری. نام شناسنامه‌ای او شهلاست. شعله نام خواهرش بوده که نزدیک به ۵۰ سال پیش از دنیا رفته. او در منزل زنده‌یاد سیدنظام‌الدین اعتباری متولد شده و پدرش که می‌خواست نام شعله زنده بماند بعد از به دنیا آمدن شهلا او را شعله خطاب کرد.
متولد ۱۳۵۸ است و علاوه بر تحصیلات حوزوی، کارشناسی تربیت بدنی را هم از دانشگاه آزاد نی‌ریز گرفته.
می‌گوید: از بچگی عاشق والیبال بودم و دوران راهنمایی آن را بازی می‌کردم و در بسیاری از مسابقات شهرستانی و استانی شرکت داشتم و مقام آوردم. تا اینکه در سال ۱۳۸۰ استارت استخر نی‌ریز زده شد. من و فاطمه امین‌پور از همان ابتدا به استخر می‌رفتیم و حدود ۶ ماه بدون گذران هیچ دوره آموزشی برای خودمان در سانس آزاد شنا می‌کردیم تا اینکه زنده‌یاد علی فیض‌آبادی رئیس فقید اداره تربیت بدنی وقت، دو مربی و غریق نجات از شیراز برای آموزش به نی‌ریز آورد. ما تا آن‌روز برای دل خودمان و بدون هیچ‌گونه آموزشی شنا می‌کردیم و خودمان را به سطح آب می‌رساندیم؛ از آن زمان به بعد به صورت حرفه‌ای شروع به یادگیری کردیم تا به گفته مرحوم فیض‌آبادی مربی و غریق نجات شهر خودمان باشیم و نخواهیم از جا‌های دیگر مربی به شهرستان بیاوریم. این گفته مرحوم باعث شد به صورت جدی و تکنیکی آموزش‌های لازم را ببینیم و شش ماه بعد کارت نجات و مربیگری را بگیریم.
- چه شد که شنا را انتخاب کردید؟
وقتی برای اولین بار روی سطح آب آمدم اولویت اولم شنا شد، انگاری در آب برقی بود که تمام جرقه‌های آن وجودم را گرفت. اما از آنجایی که علاقه زیادی به ورزش داشتم رشته‌های دیگری همچون ایروبیک، دومیدانی و کوهنوردی را امتحان کردم. با این وجود آرامش و هیجانی که از آب می‌گرفتم کاملاً متفاوت بود. شنا ورزشی است که همزمان هم تیمی است و هم انفرادی؛ و این باعث شادابی و نشاط من است که هم در جمع دوستانی، چون خانم شجاعیان و شاهسونی باشم و هم از این ورزش لذت ببرم.
- مربی‌های شما چه کسانی بودند؟
سمیرا معمار که در حال حاضر مدرس نجات غریق هستند، محبوبه نوروزی دومین مربی من بودند که ایشان علاوه بر اینکه کارمند اداره ورزش و جوانان استان هستند به عنوان مربی استخر‌های شیراز نیز فعالیت دارند، هما داوری اهل اراک که آن زمان دانشجوی استهبان بودند.
- امکانات ورزشی آن زمان چگونه بود؟
آن زمان نه مربی داشتیم و نه ناجی؛ خودمان تقریباً بدون هیچ قانون و قوانینی شنا را یاد گرفتیم و تازه بعد هم که آموزش دیدیم وکارت نجات‌غریق گرفتیم تعداد فراگیران این ورزش زیاد و تعداد مربیان غریق نجات کم بود و ما زمان زیادی را صرف آموزش می‌کردیم. مثل الان نبود که مربیان ساعتی کار کنند.
-چه مقام‌هایی به دست آورده‌اید؟
تقریباً در تمامی مسابقات شنا استانی و شهرستانی که شرکت کردم جزو نفرات اول تا سوم بودم.
- برای موفقیت در شنا چه ملاک‌هایی لازم است؟
به جرئت می‌گویم مهمترین ملاک در شنا داشتن اعتماد به نفس و مقابله با ترس از آب است، چرا که اگر ترس کنترل نشود حتی اگر شناگر شروع هم بکند در میانه راه از آب خسته و دلزده می‌شود.
- چند فرزند دارید؟ آیا آنها هم اهل ورزش هستند؟
دو دختر و دو پسر دارم که همگی آنها از دو سالگی شنا را شروع کردند و اهل شنا هستند. الان نیز منتظرم دخترم به سن قانونی ۱۸ سالگی برسد تا بتواند کارت نجات غریق بگیرد. پسرم نیز شنا را در کنار مربی خوب شهرستان آقای قلمداد گذراندند و در مسابقات نیز شرکت کرده و مقام آور است.
- اگر رئیس اداره ورزش و جوانان بودید، برای بهبود ورزش شهر چه می‌کردید؟
به ورزشکاران و مربیان ورزشی بیشتر بها می‌دادم. اول از هر چیزی سوابق بیمه برای آنها درنظر می‌گرفتم تا یک مربی مثل من که ۲۳ سال فعالیت آبی داشتم بتواند پشتوانه‌ای داشته باشد و سعی می‌کردم امکانات بیشتری در اختیار شناگران قرار د‌هم.
-به نظر شما پتانسیل جوانان نی‌ریز در ورزش و خصوصاً شنا چگونه است؟
جوانان ما پتانسیل خوبی در ورزش دارند به شرطی که همه جوره هوای آنها را داشته باشیم. در ورزش شنا وقتی دامنه سنی شرکت‌کنندگان از ۳ تا ۶۰ سال و حتی بیشتر است نشان دهنده علاقه دختران نی‌ریزی به این رشته است و وقتی علاقه باشد مطمئناً پتانسیل خوب و بزرگی در این رشته بین بانوان برقرار می‌شود.
-خاطرات تلخ و شیرین دوران ورزشی؟
خاطره من خوشحالی دخترانی است که روی سطح آب خودشان را از دغدغه‌های روزمره رها می‌کنند و آن یک ساعت خوشحالند. من به افراد زیادی شنا آموختم. آن زمان که پرستار و یا یک متخصص در اتاق عمل با من روبرو شد و گفت شما به من شنا یاد دادی و از غرق شدن نجاتم دادی برایم قشنگترین خاطره بود در آن لحظه پراسترس.
من خودم شنا را به افراد زیادی آموزش دادم و درحال حاضر واقعاً خوشحالم که شاگردانم همکارانم هستند و الان موفقند.
- برای پیشرفت رشته شنا چه پیشنهاداتی دارید؟
اگر برای پیشرفت شنای نی‌ریز می‌توانستم کاری کنم به عنوان نایب هیئت نجات غریق، دوست داشتم مدرسه نجات غریق داشتیم تا ناجی‌های بیشتری تربیت شوند.
به عنوان یک مادر ورزشکار و مربی که برای رسیدن به موفقیت، سختی‌های زیادی را پشت سر گذاشتم، از مسؤلان انتظار دارم به ورزش بانوان و ورزشکاران خانم بیشتر بها دهند و با حمایت جدی، خستگی را از تن آنها دور کنند تا انگیزه بیشتری برای ادامه مسیر داشته باشند.
ازهمه مادران و بانوان شهرم می‌خواهم که به سلامت خود اهمیت ویژه‌ای بدهند و بدانند که بزرگ‌ترین سرمایه هر انسان، سلامت اوست. استعداد‌های خود را پیدا کنند و برای به دست آوردن آرزوهایشان تلاش کنند.
منِ مربی بعد از ۲۴ سال فعالیت آبی‌ام نمی‌خواهم از کسی گِله کنم، اما واقعاً کوتاهی‌هایی شامل حال من بوده. نه حقوق زیادی داشتم و نه بیمه ای. این حرف من تنها نیست بلکه مشکل دوستان و همکارانی نیز که پا به پای من کار کرده‌اند نیز هست.
امیدمان به استخر فولاد است که برای مربیان و ناجیان جوان ما سودمند واقع شود. در این ۲۴ سال هیچ‌کدام از سرپرستان طبق اِشل حقوقی با ما حساب نکردند. نجات غریق با این مسئولیت سنگین و خطرناکش باید از حقوق و بیمه برخوردار باشد.
