بی‌بی که از در آمد تو، سگرمه‌هایش در هم بود.
- چیزی شده بی‌بی؟
اخم‌هایش بیشتر رفت توی هم.
- عروسی پسر طلعته.
- عه؟ کی؟ خب به سلامتی.
- جُمه.
- چقد خوب.
خوشبخت شن ایشالا.
حالا شما چرا اخماتون تو همه بی‌بی؟
- چرا؟ زنیکه چش سفیدِ ندیدبدید، منه دَوَت نکرده.
- خب نکنه بی‌بی جون، این ناراحتی نداره که.
- ناراحتی ندره؟
- نه بی‌بی.
چه ناراحتی داره؟
- بیخود کرده منه دَوت نکرده. فقط وَختی پیاز و زرچوبه و لَواس بری عروسی ماخا، منه ماخا؟
-ای بابا، الان که با این خرج و مخارج گرون مث قدیم نیس همه رو دَوَت کنن بی‌بی.
- بیخود کرده.
من با همه فرق درم. با‌ای کارُش شأن منه اورده پویین. آبرو بری من نذاشته تو کوچه. حالا می‌فمی چیکار می‌کنم...
*****
گوشی را گذاشتم و رو کردم به بی‌بی.
- بی‌بی این چه استوریه گذاشتی؟
- چشه؟
- چیه آخه این بی‌بی نوشتی «بعضیا اینقد بیشعورن که تا وقتی کار درن، آدمه میخوان، بری عروسی و عشق و حالاشون بقیه رِ» این چیه آخه بی‌بی؟
- چشه مگه؟
- زشته بی‌بی، برش دارین. طلعت خانم می‌خونه ناراحت میشه.
- نوشتم که بوخونه ناراحت بشه تا بفمه چقد کارُش زشت بوده.
-ای بابا. بی‌بی بنده خدا هیشکی رو دعوت نکرده. عروسیشون خونوادگی بوده.
برش دارین استوری رو بی‌بی.
- ور نیدَرم. تازه چن تا جمله‌ی دیَم آماده کردم بری روزه‌ی بعد.
- «تا پول دری، رفیقُتم، عاشق بندِ کیفُتم. مردم تا وقتی سیب‌زمینی و پیاز ماخان یاد بقیه میفتَن، نه موقع عروسی».
استوری را خواندم و رو کردم به بی‌بی.
- بی بی این چیه؟ برش دارین.
- من بویه هیطو بینیوسم تا طلعت آتشی بشه یَی چی بگه، منم بتکونَمُش.
- زشته بی‌بی به خدا.
- زشت تویی، حرف زیادی‌ام نزن.
- «این جماعت که می‌بینی، مگسانند، گرد شیرینی.»
- بی‌بی نمی‌خوای تمومش کنی؟ می‌بینی که طلعت خانم می‌بینه و هیچ واکنشی نشون نمیده.
- حرفی ندره بزنه. چی‌چی بگه؟
- والا به نظر من که خیلی زن خوبیه هیچی نمی‌گه بی‌بی و اصلاً به روتون نمیاره.
******
- گلاب.
- بله بی‌بی؟
- جمله جدید ندری من استوری کنم؟
- نه بی‌بی جان.
- اصن می‌فمی چی‌چیه گلاب؟
- چیه بی‌بی؟
- جیگرِ من با‌ای چیا خُنک نیشه. بویه یَی کاری مث خودُش سرُش بییَرم تا بفمه.
نگاهش را به من دوخت.
- خَوَر مرگُت بری چه تو عروسی نیکنی تا من دَوَتُش نکنم پوزُش بیا زمین!
