نیشم تا بناگوش باز بود که از در آمدم تو.
بی‌بی نگاهم کرد...
- چته؟
- هیچی بی‌بی.
- هیچی و مرگ. خو میگم چته؟
- وا! بی‌بی؟
- وا و مرض. برم جوی تعجبه تو که همیشه دره اِزبار اَ چک و چیلُت می‌ریزه، دری الان میخنی.
دوباره خندیدم.
- یه چیزی کشف کردم بی‌بی.
- چی‌چی؟
شمسی خانوم هس ...
- خو...
- فمیدم قبلاً اسمش شکر بوده.
بی‌بی سگرمه‌هایش رفت توی هم...
- خجلت نی‌کشی تو گلابی؟
اصلاً منتظر این واکنش از بی‌بی نبودم.
- خنده‌دار نیس بی‌بی؟
- بیا برو گم بوشو. هر چی بوده. تو بویه اسم مردمه مسخره کنی؟
- نه خب بی‌بی ولی...
- هاااااا؟ ولی چی‌چی؟
- بعضی اسما واقعاً خنده‌دارن بی‌بی.
دوباره خندیدم.
- مث همین شکر.
- مررررررگ، دختره چیش سفید دیَم میخنه.
- وا! بی‌بی، چیه؟ شما که چش دیدن شمسی خانومو نداشتین، چی شده که الان اینطوری طروفشو گرفتین؟
- تا جون تو درشه.
- بی‌بی تورو خدا بگین چرا اینقد حساسین. چیزی شده؟
بی‌بی سکوت کرد...
- بی‌بی...
- مرض.
- بگین خب.
- خَنه ندره دختر خو. اسم طوبی، دده منم قبلاً شکر بود.
- وا رفتم.
- شوخی می‌کنی بی‌بی.
- شوخی درم من با تو؟
به سختی جلوی خودم را گرفتم که ادامه داد...
- اسم، اسمه دیه، تازَشم‌ای خو چی نیس. اسم بتول او ددَم قند بوده! اسم معصومه‌ام نبات!
هاج و واج نگاهش کردم که گفت:
-اسم گوهرم...
- خب...
- اسم گوهرم چایی...
- چی بی‌بی؟
- چایی!
نتوانستم جلوی خودم را بگیرم و ریسه رفتم از خنده.
- چایی بی‌بی؟
- مرضضضض... چرا میخنی دراز؟
- آخه اینا چه اسمایی بوده شما چار تا خواهر داشتین بی‌بی؟ قند و شکر و نبات و چایی...
- پرصدا خندیدم.
- حتماً اسم خاله زری‌ام فلاسک بوده...
- مررررگ. نه، او همو زری بوده.
همانطور داشتم می‌خندیدم که چپ چپ نگاهم کرد.
- گلابی وای به حالُت اگه اَ‌ای موضوع به کسی حرفی بزنی... اصن می‌فمی چی‌چیه؟
- چی بی‌بی؟
- حرف زدی، اَ همه میگم آقاجون خدابیامرزُت ماخاسه اسم ننه‌شه زِنه کنه، بری هی ماخاسه اسم تورِ بذره شفتالو!
اسامی بر اساس واقعیت نوشته شده و نام چهار خواهر در زمان قدیم بوده است.
