این متخصصان با هدایت دانشگاهیان دانشگاه «آکسفورد»، دادههای افراد ۵۰ تا ۷۳ ساله را که در دو مطالعه بلندمدت انگلیس شرکت کردند- مطالعه بانکزیستی انگلیس (Biobank UK) و مطالعه وایتهال۲ (Whitehall II) - بررسی کردند.
آنها فهرستی از ۲۸ عامل شناختهشده مرتبط با خطر زوال عقل را تهیه کردند و سپس آن را به قویترین عوامل پیشبینیکننده تقلیل دادند.
۱۱ عامل مذکور عبارت از سن، تحصیلات، سابقه دیابت، سابقه افسردگی، سابقه سکته مغزی، سابقه زوال عقل والدین، سطح محرومیت، فشار خون بالا، کلسترول بالا، تنها زندگی کردن و جنسیت هستند.
آنها این عوامل خطر را در کنار اینکه آیا فرد حامل ژن خاص- ژن APOE، عامل خطر شناختهشده برای زوال عقل – است یا خیر را نیز بررسی کردند.
دکتر «ریهان پیتل»، نویسنده اصلی این مطالعه از دانشگاه آکسفورد، گفت: از یوکیبیدیآراس میتوان بهمثابه ابزار غربالگری اولیه برای طبقهبندی افراد در گروههای خطر استفاده کرد و برای آنهایی که پرخطر شناسایی میشوند از ارزیابیهای تکمیلی در زمان فشرده که در بالا توضیح داده شد برای توصیف دقیقتر بهره گرفت.
پیش از آنکه بتوانیم از این امتیاز خطر در تجربه بالینی استفاده کنیم، باید مراحل زیادی را طی کنیم.
وی افزود: پرواضح است که خطر، شروع و شیوع زوال عقل براساس نژاد، قومیت و وضعیت اجتماعی- اقتصادی متفاوت است. بنابراین، با اینکه کارکرد منسجم یوکیبیدیآراس بین این دو گروه مستقل، اعتماد ما را به کارکرد موفق آن در کار افزایش میدهد، باید آن را روی گروههای متنوعتری از مردم در داخل و خارج انگلیس امتحان کنیم.