
در این رابطه عنوان شده است: با توجه به حاشیههای موجود درباره قاچاق فیلمها، احتمال سازمان یافته بودن انتشار غیرقانونی فیلمهای مذکور وجود دارد به گونهای که نسخههای منتشر شده، دارای کیفیت اصلی، بدون تایتل و نشانهگذاری بازبینی هستند.
پس از قاچاق پیاپی چند فیلم سینمایی اکران نشده، دستور فوری از سوی رئیس سازمان سینمایی برای بررسی این موضوع صادر و این احتمال مطرح شده که انتشار غیرقانونی فیلمها سازمان یافته باشد.
هر چند این سؤال مطرح است فیلمی که منتشر شده و حالا در تلویزیون تک تک خانهها در حال اکران است چه کمکی به تهیهکننده و کارگردان خواهد کرد؟
در این میان سکوت مسئولان سازمان سینمایی و ستاد صیانت و مبارزه با انتشار و عرضه غیرمجاز آثار سینمایی قابل تأمل بود، اما در نهایت طبق اعلام اداره کل روابط عمومی سازمان سینمایی، جعفر انصاریفر - دبیر این ستاد- با اشاره به انتشار قاچاق فیلمهای سینمایی «تفریق» و «بیرویا» گفت: بعد از وصول خبر انتشار غیرقانونی فیلمهای «تفریق» و «بیرویا» در فضای مجازی با دستور ریاست محترم سازمان موضوع در دستور کار ستاد صیانت قرار گرفت.
وی ادامه داد: با بررسیهای مقدماتی صورت گرفته، مشخص شد که با توجه به رعایت دقیق مراقبتهای حفاظتی از جمله استفاده از دی سی پی برای بازبینی فیلمها، انتشار آثار خارج از سازمانهای دولتی و احتمالاً از دفاتر فیلمها یا جشنوارههای خارجی صورت گرفته است.
به همین دلیل مراتب برای بررسی فنی به قوه قضائیه و پلیس فتای فراجا برای شناسایی منشأ نشر فیلم، منعکس شد.
اما در این رابطه چند احتمال را نباید نادیده گرفت:
۱- فیلمهایی که غالباً لو رفتند از جمله برادران لیلا، جنگ جهانی سوم، تفریق و ارادتمند؛ نازنین، بهاره، تینا فیلمهایی هستند که دستاندرکاران چندان میل به اکران آنها ندارند و همین عامل سبب شده تا سالیان سال پشت درهای اکران بمانند:
- انگیزه مسئولان: کشیدن ترمز فروش خوب این فیلمها، اگر به اکران درآیند. به عنوان نمونه فیلم جنگ جهانی سوم نماینده ایران در اسکار به دلیل اظهار نظرهای کارگردان و دیگر بازیگران درباره مسائل کشور مورد بیمهری مسئولان قرار گرفتند و با اکران محدود مواجه شد و از آنجا که فیلم لو رفته بود به فروش نه چندان جالب ۶.۸۷۶.۵۴۶.۰۰۰ تومان رسید!
۲- دومین نکته از جانب فیلمسازان است؛ فیلمهایی که غالباً باید قید اکران آنها را زد!
به عنوان نمونه فیلم ارادتمند؛ نازنین، بهاره، تینا مربوط به سال ۱۳۹۵ میباشد با حضور بازیگر آنور آبیاش یعنی مهناز افشار. بیشک فیلمی که ۷ سال اکران نشده دیگر نمیتوان به انعکاسش روی پرده نقرهای امید بست.
از طرفی اعمال ممیزیها و لطمه به پیکره فیلمنامهای از هم گسیخته شده امیدی برای کسب درآمد از گیشه را نمیگذارد.
۳- سومین عامل جشنوارههای خارجی است که گویا مسئولان کشوری زیاد بر آن تأکید دارند.
نمیتوان این احتمال را رد کرد، اما باید دقت نمود که فیلمهای بسیاری در جشنوارههای مختلف دنیا به اکران در میآیند و بعید به نظر میرسد که جشنوارهای اعتبار خود را زیر سؤال ببرد و فیلم را با کیفیتهای مختلف ارائه کند که چه بسا اگر این مسئله اثبات شود آن جشنواره رو به دره سقوط میرود...
باید دید در روزهای آتی کدام گزینه از مابقی سبقت میگیرد.