بی‌بی نگاهی به من انداخت...
- خوووو، قلم قاغذه اُوردی دختر؟
- بله بی‌بی.. فقط نگفتین میخواین چکار کنین. چکار دارین با قلم کاغذ؟
زیرچشمی نگاهی به مش موسی که گوشه‌ی اتاق نشسته بود انداخت و گفت:
- والا ای دو سه سال کرونایی خو نه یَی مِیمونی، نه یَی دورهمی، نه یَی جشنی، هیچی! گفتم شو یلدا امسال با همسایا پَلو هم باشیم، یَی شامی مامی‌ام بخوریم خوش باشیم.
- خب بی‌بی، حالا قلم کاغذ برا چیه؟
- اگه زبون به دَهَن بیگیری میگم. والا من با همسایا حرف زدم که شو یلدا هر که یَی کاری کنه، همه گفتن بی‌بی هر چی تو بیگی ما قبول دریم، گفتم قلم قاغذی بییَری تا من بگم تو یکی یکی بینویسی کی چه کار کنه من صُب ازشون بگم.
- خو پس چرا گفتین مش موسی بیاد؟
- تا چَشم تو کورشه! خو یَی بزرگتری نبویه نظر بده تو تقسیم وظایف؟!
-آهان. بله بی‌بی جون، بله.
- حالا من میگم تو یکی یکی بینیویس.
- چشم بی‌بی جون، بفرمایین.
- شام خو یَی نفر باخا دُرَُس کنه فشار ازُش میا، بینیویس شوکت و شمسی باهم.
- چشم.
آجیل و تنقلات با مش قربون.
- بله.
- هندونه با سوری.
- اهوم.
- میوه با سوسن، رنگینک با کلثوم.
نگاهش کردم.
- میخوای بی‌بی مام یه فلاسک چایی دُرس کنیم دس خالی نریم، ها؟
- نه، راسی چوی رِ بینیویس با اَقدس، یاداشت کن با زعفرونم دُرس کنه. نوشتی؟
- بله بی‌بی جون نوشتم.
- فقط بی‌بی جسارته، معذرت میخوام فضولی می‌کنم، وظیفه‌ی ما چیه این وسط؟
- بری اووَم فک کردم. به هر حال مجلس شو یلدا خو بی‌دس و کِل و واسونک نیشه، مسئولیت ای با من. تواَم آخر کار همِی ظرفارِ میشوری که نگن کاری نکرده.
- همه ظرفارو بی‌بی؟
- هااااااا... کو خو نیخِی بکَنی. چار تا بشقابه دیه!
- بعد وظیفه‌ی مش موسی چیه این وسط؟
نگاهش را چرخاند سمت مش موسی و لبخند زد.
- هااااااااااا... داش یادُم میرف! مش موسام دیجیه!
مش موسی دهان وامانده‌اش را جنباند.
- چی‌چی‌ام؟
بی‌بی نگاهش کرد...
- وا مش موسی؟ دیجی، دیجی! بویه آهنگ بذری.
خندید.
- یَی طوری همکار خودُمی. بلدی خو؟
مش موسی سرش را خاراند.
- نه والا بی‌بی.
- عیبی ندره یادُت میدم. فقط...
- بله بی‌بی؟
- بویه هو آهنگ پارسالیه بذریه. آهنگ شو یلدا...
- کدوم؟
- تو شب یلدای منی، دیوونه‌ی دوسداشتنی...
گلابتون
