بیماری دیابت یا قند، اختلال در تنظیم خودکار قند خون توسط متابولیسم بدن است. در واقع میزان تولید انسولین در بیماران مبتلا به دیابت، منجر به کاهش یا افزایش مفرط گلوکز در خون میشود. در صورت افزایش غیرمعمول میزان گلوکز در خون، ممکن است بیمار به کما رفته و یا فوت کند.
تا به امروز علت مشخصی برای بروز بیماری دیابت شناخته نشده است. اما محققان عوامل ژنتیک و محیطی را در بروز این بیماری دخیل میدانند.
اگر شما مبتلا به دیابت هستید، باید بدانید بدنتان احتمالاً در تولید یا به کار گرفتن انسولین مشکل دارد. انسولین در لوزالمعده تولید میشود. غذاهایی که میخورید، در بدن به قندی به نام گلوکز تبدیل میشوند. کار انسولین، تبدیل این قند، به انرژی مورد نیاز بدن است که برای رُشد و انجام فعالیتهای روزانه نیاز دارید.
دیابت نوع یک:
در این نوع از دیابت، گلبولهای سفید که کارشان محافظت از بدن در برابر ویروسها و باکتریهای بیماریزاست، به اشتباه لوزالمعده را هدف حملات خود قرار میدهند؛ جایی که کارش تولید انسولین مورد نیاز بدن است. در چنین شرایطی، لوزالمعده مجبور به کاهش یا توقف تولید انسولین شده و میزان گلوکز در خون افزایش مییابد.
علائم این نوع دیابت عبارتند از:
تشنگی مفرط، افزایش دفعات ادرار، کاهش غیرمعمول وزن، خستگی مفرط، تار بینی.
افراد مبتلا به دیابت نوع یک، باید رژیم غذایی مخصوص داشته باشند و تمرینات منظم ورزشی و همچنین تزریق انسولین نیز از اعمال روزانه آنها خواهد بود.
دیابت نوع دو:
نزدیک به ۹۰ تا ۹۵ درصد مبتلایان به دیابت، دچار دیابت نوع دو هستند. بدن مبتلایان به دیابت نوع دو، نسبت به انسولین تولیدی خود مقاوم میشود و با این که انسولین مورد نیاز در بدن موجود است، کارایی نخواهد داشت. با افزایش سطح انسولین، بدن تولید این هورمون را به صورت خودکار کم کرده و این موضوع نیز افزایش میزان گلوکز در خون را تشدید میکند.
افراد کهنسال، چاق یا کمتحرک، بیشتر از سایرین در معرض خطر بروز این نوع از دیابت قرار دارند. نشانههای دیابت نوع دو، بسیار به نوع یک شبیه است. اما این نشانهها به تدریج و طی بازه زمانی طولانیتری ظاهر میشوند و عبارتند از: خستگی مفرط، افزایش دفعات ادرار، تشنگی مفرط، گرسنگی، کاهش وزن، تاربینی، افزایش زمان بهبود زخمها و عفونتهای سطحی.
برخی افراد با رژیم غذایی و تمرینهای منظم ورزشی، توانایی خود را در مقابله با این نوع از دیابت نشان دادهاند. در برخی موارد نیز، بیماران به طور کلی بهبود مییابند. البته برخی از مبتلایان به این نوع دیابت مجبور به مصرف انسولین میشوند و برای کنترل میزان گلوکز خون، باید تحت مراقبتهای پزشکی قرار گیرند.
دیابت حاملگی:
تقریباً ۳ تا ۸ درصد از زنان ممکن است در دوران حاملگی به این نوع دیابت مبتلا شوند. مشخص شده که تغییرات هورمونی و کمبود انسولین در زمان حاملگی، عامل بروز این نوع از دیابت است. نوزادان مادران مبتلا به دیابت حاملگی، ممکن است با عوارضی مانند افزایش غیرمعمول وزن متولد شده و یا پس از تولد به مشکلات تنفسی دچار شوند. در حالی که در اغلب موارد، دیابت حاملگی پس از تولد نوزاد در مادران کشف میشود، ۴۰ تا ۶۰ درصد مادران مبتلا به این نوع دیابت، پس از تولد نوزادشان، مستعد توسعه بیماری و ابتلا به دیابت نوع دو هستند. اما تمرینات ورزشی و وزن نرمال میتواند خطر تبدیل دیابت حاملگی به سایر انواع دیابت را کاهش دهد. درمان دیابت حاملگی نیز با رژیمهای خاص غذایی، تمرینات ورزشی و در بعضی موارد تزریق موقتی انسولین، عملی است.
*****
تمام انواع دیابت در صورت عدم توجه مستمر و مراقبتهای پزشکی و شخصی، میتوانند مشکلات جدی برای سلامت افراد مبتلا ایجاد کنند. در صورتی که بیمار نتواند دیابت خود را تحت کنترل در آورد، گسترش بیماری و خطرات بعدی، اجتنابناپذیر خواهد بود.
ادامه دارد