احمد ارهان
شاعر ترک، زاده ۸ فوریه ۱۹۵۸ در آنکارا.
تحصیل‌کرده‌ی زبان و ادبیات ترکی بود و سالها به تدریس آن پرداخت.
ارهان پس از انتشار دو کتاب در ۲۲ سالگی، برنده جایزه شعر بهجت نجاتیگیل شد. وی در سال ۲۰۰۸ نیز جایزه شعر ملیح جودت آندای را به دست آورد.
وی آثار زیادی دارد که ترانه‌های مدیترانه، سرزمین در لکه سیاهی، خط افق زندگی، شعرهای عشق، درخت زیتون، بگذار بماند نان روی میز و... از آن دسته است.
*****
آینه کدر و پنجره کثیف
بگذار بماند موهایت پریشان
و به هم ریخته
چشم هایت خواب آلود
گل، تشنه در گلدان
و
گربه نزار، در گوشه ای منتظر
بگذار بماند میوه بر روی درخت
گرد وغبار در هوا
چکیدن قطرات باران
در تابستان...
خسته شدی دیگر درتمام روز
زحمت کشیدی مدام و آخرمتوقف شدی
خاک اینگونه است،
آسمان اینگونه است و دریا نیز
در جایی، خسته می‌شوند.
بگذار بماند جارو روی دیوار
صابون، در سطل
مادر بیا کنارم بنشین...
******
این درخت پیر
برای شعر شدن
سال ها منتظر ماند
هیچ‌کس او را نفهمید
حتی وقتی
رهگذری را می‌دید
با تکانی ملایم
خود را خسته نکرد
ای درختِ بی‌برگِ غبارگرفته
ایستاده بر کرانه‌ی جاده
حالا دیگر یک شعری
تنها یک درخت نیستی!
