اگه انتظار داری لباس و آرایش همسرت همواره مورد تأیید تو باشه،
اگه وقتی پشت خط تلفناش در حال انتظار هستی، فکر میکنی نکنه با یکی دیگه رابطه داره،
اگه باید هر لحظه جواب تماسهای تو رو بده که با کی هست و کجاست،
اگه مدام باید از خودش و کاراش گزارش بده،
اگه اس ام اس میدی و دیر جوابتو میده، و زمینه شک کردن و دعوا رو فراهم میکنی،
اگه مدام نگران از دست دادنش هستی،
اگه تا آنلاین میشه انتظار داری بهت پیام بده،
اگه هر اس ام اسی میاد انتظار داری اون باشه،
اگه مدام بحث میکنید و بعدش دوباره آشتی میکنید و مشکل هنوز سر جاشه،
اگه اشتباهاتشو به دوستان یا خانواده میگی،
اگه مدام نقاط ضعفشو به رخش میکشی،
اگه مدام با طلاق تهدیدش میکنی،
گه تو جمع بهش بی احترامی میکنی،
اگه میترسه حرفشو به تو بگه و...
همه اینا یعنی تو به سن ازدواج نرسیدی،
تو نمیدونی که طرفت رو باید آزاد بذاری، تو نمیدونی که طرفت رو باید همون جوری که هست بپذیری، تو نمیدونی که همه وقت طرفت مال تو نیست، تو نمیدونی که اگه یکی قصد خیانت داشته باشه راهشو پیدا میکنه، تو نمیدونی که بحثهای تکراری و بی نتیجه یعنی به درد هم نمیخورید ... پس اگه به سن ازدواج نرسیدی، ازدواج نکن و اسیر احساسات نشو...