در نی‌ریز:
کم کم به جشن دو سالگی کرونا نزدیک می‌شویم و حالا این ویروس میکرونی همانند دیگر نقاط دنیا در ایران جا خوش کرده است!
به رغم اینکه واکسیناسیون با سرعت خوبی در حال انجام است اما وقتی خبر از سویه‌های مختلف می‌آید کمی دلسرد می شویم.
در این دوران جامعه هنری به خصوص «تئاتر» و «موسیقی» آسیبی جدی دیده‌اند.
در ابتدای همه‌گیری اهالی هنر تلاش کردند تا به فضای مجازی بیایند و با آن خود را زنده نگه دارند. در همین بین و به پیروی از خوانندگان کشوری که کنسرت‌های رایگان را در فضای مجازی منتشر کردند، در نی‌ریز هم کارهایی انجام گرفت.
چند کنسرت موسیقی آنلاین برگزار شد و برخی با دعوت از هنرمندان نی‌ریزی و شیرازی به صورت زنده در کنار آرامگاه میرزا احمد نی‌ریزی نواختند و برخی دیگر هم در قالب نمایش و طنز با همکاری برخی ادارات و سازمان‌ها سبکی جدید را به مردم نشان دادند.
به عنوان مثال انجمن حمایت از زندانیان با همکاری شهرداری پخش مستقیم این مراسم را از سرای جاوید به نمایش در آورد و از چند پیج خبری مراسم به صورت آنلاین پخش شد.
سید اشرف طباطبایی که خود در تئاتر صاحب عنوان است و تهیه‌کننده، فیلمبردار و به نوعی از خانواده سیمای جمهوری اسلامی به شمار می‌رود در طرحی جذاب در ایام کرونا «دور نمایش» را در فضای اینترنت به راه انداخت و هنرمندانی از شهرهای دور و نزدیک ایران و حتی از کشورهای اروپایی، آمریکای شمالی و خاورمیانه به استقبال این برنامه آمدند و کار خود را در صفحه اینترنت به نمایش گذاشتند اما اینکه چه شد که پس از آن تئاتر به خاموشی رفت جای سؤال دارد؟
کرونا هر چه قدیمی‌تر شد دیگر خبری از موسیقی و طرح‌های ابداعی آن نبود. غالباً ترس از کرونا علت اصلی آن عنوان می‌شود. حتی از آبان‌ماه که در کشور اعلام شد برگزاری کنسرت بلامانع است گویا در نی‌ریز دیگر کسی رمقی برای این کار نداشت. به‌رغم اینکه این شهرستان چندین و چند آموزشگاه موسیقی فعال دارد، تا امروز حتی کنسرت‌های محدود هنرجویی نیز در نی‌ریز برگزار نمی‌‌شود؛ از جنگ شادی و خنده‌ریز، و رادیو اینترنتی نی‌ریز هم که روزی پر سر و صدا بودند خبری به گوش نمی‌رسد و این شاید نشان دهنده آن است که هنرمندان هنوز در کمای کرونا قرار دارند.
تئاتری‌ها به رغم اینکه با محدودیت‌های سفت و سخت‌تری روبرو بودند و می‌توان گفت که در این دو سال در تعطیلی کامل به سر می‌بردند اما به محض این که فضا را مهیا دیدند خود را به روی سن کشاندند و اجراهای خصوصی و عمومی با ظرفیت محدود در سالن فرهنگ و ارشاد اسلامی برگزار شد.
البته از آن تئاترهای جور واجور دیگر خبری نیست و آخرینش همین تئاترهای خیابانی بود که هفته گذشته در نی‌ریز برگزار شد و خیلی‌ها را به تماشا کشانید.
متأسفانه تئاتر نی‌ریز در اوج با کرونا روبرو شد. آن زمان هنرمندانی از استان و کشور از جمله سید اشرف طباطبایی، محمود پاک‌نیت و احمد سپاسدار برای دیدن نمایش‌ها به نی‌ریز می‌آمدند اما به ناگهان کرونا کاسه و کوزه‌اشان را به هم ریخت...
اما حالا باید در بدبینانه‌ترین حالت همه چیز را از صفر شروع کرد که البته اینگونه نیست و نخواهد بود!
به یاد داشته باشیم وقتی یک سرمایه‌گذار تمام هستی‌اش را از دست می‌دهد شروعی به نام «نقطه صفر» دارد و حالا هم باید بچه‌های هنرمند به همان نقطه نگاه کرده و کاری کنند تا با درس گرفتن از گذشته برای آینده‌ای روشن تلاش نمایند.
از طرفی دست هنرمندانی را که هنوز نتوانسته‌اند زیر بار مسائل سنگین اقتصادی کمر راست کنند، باید گرفت... در این بین وظیفه نهادهای فرهنگی و پایگاه‌های مهم اقتصادی شهرستان آن است که با حمایت از این هنرمندان کاری کنند تا آنها حال و روز بهتری را برای خود رقم بزنند و از طرفی مردم نیز فضای شاد و مفرح را تجربه کنند.
پسا کرونا و عوارض اجتماعی و آسیب‌های روحی- روانی آن را باید جدی گرفت و بی‌تردید غذای روح مردم در دست هنرمندان است...
برگرفته از نی‌تاک شماره 15
نظر شما
