با وجود مشکلات و کمبود تجهیزات انجام گرفت
به مناسبت روز ایمنی و آتش‌نشانی، به سراغ ابراهیم خیراندیش مسئول واحد آتش‌نشانی و خدمات ایمنی شهرداری نی‌ریز رفتیم و با وی گفتگو کردیم که در زیر می‌خوانید:
امید برای خرید تجهیزات
خیراندیش ابتدا به مشکلات حوزه تجهیزات مخصوص آتش‌نشانی اشاره می‌کند و می‌گوید: «تقریباً همه تجهیزات مخصوص آتش‌نشانی وارداتی است و برای آن ارز پرداخت می‌شود؛ به همین دلیل همه آتش‌نشانی‌ها در همه شهرهای کشور با مشکل مواجه هستند و این مشکلات، شهر کوچک و بزرگ نمی‌شناسد. هر چند که در شهرهای کوچک و کم‌درآمد بیشتر است. ما برای خاموش کردن آتش یا خدمت‌رسانی سایر حوادث احتمالی در ساختمانهای بلند مرتبه مسکن مهر یا سایر تعاونی‌های واقع در شمال شرق شهر، نیاز به ماشین تلسکوپی (ماشین نردبان‌دار که برای مهار آتش و امداد و نجات ساختمانهای بلندمرتبه به کار می‌رود.) و تشک نجات داریم. قیمت ماشین تلسکوپی بسیار گران و از توان خرید شهرداری نی‌ریز خارج است.»
وی اضافه می‌کند: «وسایلی مانند دستگاه هیدرولیک و وسایل امداد و نجات ما مانند، طناب، هارنس و کارابین، یومار و... مستهلک شده و تاریخ مصرف آنها گذشته است. طبق استاندارد اینها باید 10 سال یکبار کنار گذاشته شوند؛ ولی متأسفانه ما هنوز از آن استفاده می‌کنیم. چون هزینه‌ها بالا است و نمی‌توانیم خریداری کنیم. البته با تلاش شهرداری و شورای شهر، قرار بود چند قطعه زمین را تفکیک و درآمد حاصل از فروش آن را برای خرید تجهیزات آتش‌نشانی اختصاص دهند. اما مشکلاتی باعث شد تا این کار به تأخیر بیفتد و امیدواریم در ماه‌های پیش رو عملی شود.
نیرو نداریم
مسئول واحد آتش‌نشانی و خدمات ایمنی شهرداری نی‌ریز ادامه می‌دهد: «به جز ایستگاه فعلی، یک ایستگاه هم در بولوار نصر ساخته شده که به دلیل کمبود نیروی انسانی و تجهیزات، هنوز به بهره‌برداری نرسیده و راه‌اندازی آن نیازمند حمایت مقامات استانی است. هم‌اکنون ما با 16 نیرو، در سه شیفت 5 نفره (یک راننده، یک نگهبان و سه آتش‌نشان) فعالیت می‌کنیم.»
همراه با خاطرات
خیراندیش تلخ‌ترین حادثه یک سال گذشته نی‌ریز را سقوط و گازگرفتگی سه نفر در چاهی در شهر مشکان عنوان کرد.
او در این باره می‌گوید: «این حادثه واقعاً دردآور بود. هر کسی اقوامش را داخل ساختمان برده بود تا بی‌تابی نکنند و مانع عملیات نشوند. همه آشنایان و اقوام دو طایفه و حتی مردم کوچه و بازار از در و دیوار و پشت بام هجوم می‌آوردند و صدای شیون یک لحظه قطع نمی‌شد. چاهی که این سه نفر در آن سقوط کرده بودند، دهانه‌اش تنگ بود و سِت تنفسی به کنار دیواره آن برخورد می‌کرد. از طرفی فشار روانی بود و از طرفی ترس جان نیروی خودمان را داشتیم؛ چون گاز فاضلاب بسیار خطرناک است.»
وی ادامه می‌دهد: «در کنار خاطره‌های تلخ، خاطرات شیرین هم کم نیستند؛ مثل زمانی که افراد سقوط کرده در چاه را زنده بیرون می‌آوریم یا با مهار کردن آتش‌سوزی خانه‌ای، از ادامه آن یا سرایت به منزل دیگر جلوگیری می‌کنیم یا کودکی را که از خانه در حال سوختن، زنده و سالم بیرون آوردیم و با لطف خدا جانش را نجات دادیم.»
او عنوان می‌کند: «چند ماه پیش یک تریلر با بار هندوانه واژگون شده بود. اول فکر نمی‌کردیم کسی در کابین فشرده شده آن باشد. اما وقتی چند پتو و بالشت را کنار زدیم، یک سر را مشاهده کردیم که چشمانش را به هم می‌زند و به ما نگاه می‌کند. بعد از سه تا چهار ساعت تلاش موفق شدیم او را نجات دهیم و از ما تشکر کرد. زمانی هم که یک زن و مرد افغانی را از چاهی در اطراف قطرویه نجات دادیم و بالا آوردیم، زن می‌گفت از دست طالبان که می‌خواستند دختر 17 ساله‌ام را به زور ببرند، شبانه فرار کرده و به ایران پناه آوردیم. با وجودی که کمرش به شدت آسیب دیده بود، نگران بود و می‌گفت حالا چه می‌شود؟ یعنی دوباره ما را به افغانستان و نزد طالبان برمی‌گردانند؟ ما هم به او امید می‌دادیم که نگران نباش؛ چنین نمی‌شود.»
معضلات شهری
وی مشکلات آتش‌نشانی در حوزه شهرسازی را نیز عنوان می‌کند: «خیابانهای مرکزی شهر بسیار تنگ و باریک است؛ بخصوص برای ماشینهای سنگین آتش‌نشانی که در هنگام حادثه باعث می‌شود ترافیک ایجاد شود. متأسفانه بعضی افراد هم رعایت نمی‌کنند و ماشین آتش‌نشانی را که می‌بینند، به جای این که کنار بروند، می‌خواهند گاز بدهند و کورس ببندند. همچنین کوچه‌های تنگ یکی دیگر از معضلات ما است. چون خودرو ما بزرگ است و داخل کوچه نمی‌رود، در بعضی کوچه‌ها باید 7 یا 8 حلقه شیلنگ را به هم وصل کنیم تا به صحنه حادثه برسیم. به همین دلیل هم وقت تلف می‌شود و هم فشار آب کاهش می‌یابد. ما نیاز به یک ماشین پیشرو داریم تا بشود در این مناطق امدادرسانی سریع و راحت انجام شود.»
خیراندیش می‌گوید: «از مردم خواهش می‌کنیم هنگامی که ماشینهای امدادی را می‌بینند، سریع کنار بکشند تا بتوانیم به موقع خودمان را به محل حادثه برسانیم. چون راننده تحت استرس زیادی است و ممکن است حوادث بعدی نیز رخ دهد.»
خیراندیش بار دیگر بر استاندارد نبودن مسکنهای مهر تأکید می‌کند و می‌گوید: «اگر اتفاقی در مسکنهای مهر بیفتد، ممکن است پلاسکویی دیگر رخ دهد. آسانسورها همه مشکل دارند و غیر استانداردند. اگر مثل خیلی از شهرهای دیگر مسکنهای مهر را دو طبقه ساخته بودند، معضلات اجتماعی و ایمنی آن کمتر بود و به راحتی می‌شد در صورت وقوع حادثه امدادرسانی کرد.»
فقط نی‌ریز نیست
وی در مورد حوادث حوزه منابع طبیعی و روستایی هم اظهار می‌کند: «محدوده ما محدوده شهری است؛ اما تا جایی که بشود در آتش‌سوزی‌های منابع طبیعی با نیروهای منابع طبیعی همکاری می‌کنیم. البته چون تنها یک ایستگاه هستیم و وقتی آتش‌سوزی بیرون شهر یا در روستاها اتفاق می‌افتد باید به خارج از شهر برویم، چند ساعت در شهر حضور نداریم و اگر اتفاقی رخ دهد، کسی نیست که آن را پوشش دهد. اگر هم نرویم، بُعد انسانی دارد. در روستاها به دلیل بُعد مسافت، زمان زیادی طول می‌کشد که به محل حادثه برسیم و عملاً هر اتفاقی می‌خواسته بیفتد، رخ داده است. راه حلش این است که یک روستای شاخص را مشخص کنند، ایستگاه آتش‌نشانی در آن ایجاد شود و به آن تجهیزات و نیرو بدهند یا این که سازمان هلال‌احمر تجهیز شود.»
پیام رئیس شورای شهر نی‌ریز
به مناسبت روز ایمنی و آتش‌نشانی، سیدعلاءالدین فقیه رئیس شورای شهر نی‌ریز پیامی صادر کرد:
پیامبرصلی الله علیه وآله :
مَن رَدَّ عَن قَومٍ مِنَ المُسلِمینَ عادِیَهَ ماءٍ أونارٍ وَجَبَت لَهُ الجَنَّهُ
کسی که دستهای از مسلمانان را از خطر سیل یا آتش‌سوزی نجات دهد، بهشت بر او واجب می‌شود.
تشکر و سپاس از انسان‌هایی که ایثارگرانه جان خود را به مخاطره می‌اندازند تا صحت و سلامت را برای هموطنان خود به ارمغان آورند. کاری بس صعب و سخت است؛ زبان قاصر و واژه‌ها ناقصند در توصیف شکوه ایثار و فداکاری شما. فداکاری شما بهانه‌ای است به منظور یادآوری تلاش قهرمانانی که بی ادعا جان خود را در طبق اخلاص می‌گذارند تا به دیگران زندگی دوباره ببخشند. آتش‌نشانان دریا‌دلانی هستند که هنگام بروز حوادث، جان به کف و بی‌محابا دل به آتش می‌زنند و دل دریایی داشتن یعنی همین. آتش‌نشانان با حماسه آفرینی‌های خود در نبرد با شعله‌های خانمان‌سوز، جوانه‌های امید را از بستر خاکسترها می‌رویانند. روز آتش‌نشان بهانه‌ای است برای تجلیل از کسانی که در بین شعله‌های آتش پیام‌آور ایستادن و سرخ‌زیستن هستند.
سیدعلاءالدین فقیه، رئیس شورای شهر نی ریز - ۷ مهرماه ۱۴۰۰
پیام شهردار نی‌ریز
به مناسبت روز ایمنی و آتش‌نشانی، حامد فرغت شهردار نی‌ریز، پیامی به شرح زیر صادر کرد:
به نام خداوندی که بهترین قضاوت کنندگان است
همدم یار شدن دیده تر می خواهد
پیر میخانه شدن اشک سحر می خواهد
عاشقی کار دل مصلحت اندیشان نیست
قدم اول این راه، جگر می خواهد
هر که عاشق شده خاکستر او بر باد است
عاشق از خویش کجا رد و اثر می خواهد؟
هنر آن نیست نسوزی به میان آتش
پر زدن در وسط شعله هنر می خواهد
آتش‌نشانی قبل از حرفه و شغل بودن، شهره به عاشقی و ایثار است؛ خصیصه‌ای که بدون آن تصور حتی لحظه‌ای رؤیارویی با آتش سرکش و شعله‌ور خیالی باطل و دست نیافتنی است و عینیت بخشیدن به آن بر عهده مردانی است که از ردای خدمت سخت‌ترین و جانفشان ترینش را انتخاب کرده‌اند. آنان ارزش متعالی دگرخواهی را در عمل و در بالاترین سطح خود که همانا گذشت از جان است، معنی بخشیده‌اند.
اینجانب با تبریک هفتم مهر ماه روز آتش نشانی و ایمنی، ضمن قدردانی از زحمات، ایثارگری ها و از جان گذشتن‌های کارکنان عزیز و زحمتکش واحد ایمنی و آتش‌نشانی شهرداری نی‌ریز که همواره با کمترین امکانات پاسخگوی بیشترین توقعات بوده و هستند، آرزوی خدمتی همراه با صحت و سلامتی و توانی مضاعف برای ایشان جهت فائق آمدن بر این مسئولیت حیاتی را از درگاه لایزال الهی مسئلت دارم و رجا واثق دارم با توجهات پروردگار، بی انصافی‌های برخی معاندین کم خرد کوچکترین تأثیری در طی مسیر اعتلای این کهن دیار نخواهد داشت . امیدوارم با همراهی مسئولان محترم بالاخص اعضای محترم شورای اسلامی شهر، خواهیم توانست بیش از گذشته در اجرای پروژه‌های عمرانی و خدماتی و به ویژه فراهم نمودن امکانات و تجهیزات ایمنی و آتش‌نشانی در جهت تسهیل اقدامات آتش‌نشانان و البته ایمن‌سازی هرچه بیشتر شهرمان نی‌ریز قدم برداریم. ان شاءالله
حامد فرغت، شهردار نی ریز - ۷ مهرماه ۱۴۰۰
ایستاده از راست: مهدی بیات، محمدجواد کوچکی، ابراهیم خیراندیش، حمیدرضا شاهسونی، سجاد شهامت، مجید علیمردانی، کاظم پویا، محمدجواد یگانه‌فرد، قهرمان مظفری، محمدکاظم موسایی‌پور
نشسته از راست: ابوالفتح بیات، محسن زردشت، حسن شایگان، حسین تواضع، کمال جهانی
نظر شما
