به علت عبور دود قلیان ازآب، سموم آن گرفته می‌شود!
آن آبی که توی شیشه قلیان هست، نه تنها این کار را نمی‌کند، بلکه باعث
می‌شود چسبندگی و رسوب مواد زاید در دستگاه تنفسی بیشتر شود و عوامل
بیماری‌زا راحت‌تر در ریه‌هایمان رسوب کند. در واقع، عبور دود از آب درون
ظرف قلیان و مرطوب شدن ترکیبات سمی (CO) اثرات به مراتب مخرب‌تری نسبت به
خشک بودن آن مواد بر ریه مصرف‌کننده و نهایتاً تمام اندامهای بدن دارد.
خطر یک وعده قلیان از خطر یک پاکت سیگار بیشتر است!
این موضوع اصلاً اغراق نیست؛ معمولاً سیگاریها بین ١٢ - ٨ پک به یک نخ
سیگار می زنند که هر پک حجمی معادل ٧٥ - ٤٠ میلی‌لیتر دارد و در بین ٧ - ٥
دقیقه استعمال یک نخ سیگار حدود ٥٠٠ تا ٦٠٠ میلی لیتر دود را وارد ریه‌ها
می‌کند. این در حالی است که مصرف یک وعده قلیان بین ٨٠ - ٢٠ دقیقه طول
می‌کشد و بین ٢٠٠ - ٥٠ پک به قلیان زده می‌شود که در هر پک بین ١٥٠ تا ١٠٠٠
میلی لیتر دود وارد ریه‌ها می‌شود.
این دود علاوه بر عوامل بیماری‌زای دود سیگار، مونوکسیدکربن و عوامل
شیمیایی و خطرناک ناشی از سوخت زغال هم به آن اضافه می‌شود. اینکه می‌گویند
خطر یک ساعت قلیان از خطر یک پاکت سیگار بیشتر است، نه شوخی است، نه
مبالغه. به خصوص قلیانهای میوه‌ای و جوان پسند. توتونهای این قلیانهای مد
روز، علاوه بر همه بدی‌های تنباکوی معمولی، چندین بدی دیگر هم دارند.
مواد افزودنی که کارشان تأمین طعم و بوی میوه است و در ترکیب این تنباکوها
استفاده می‌شود، یکی از این عوارض است. آنها به دلیل وجود صدها ماده
شیمیایی و ده‌ها عامل سرطان‌زا، از جمله بنزن، ترکیبات معطر حلقوی، فلزات
سنگین و سموم حشره کش آلی می‌تواند زمینه را برای تشدید بروز سرطان، خصوصاً
سرطان خون، انواع بیماریهای کشنده و حساسیتهای تنفسی و پوستی مهیا کند.
در بسیاری از موارد، قلیان باعث نمایان شدن علائم آسم خفته در بیماران شده و
بیماری خاموش آنها را شعله‌ور کرده است.
اگر کنار قلیانی‌ها بنشینید، اما خودتان قلیان نکشید، خطری تهدیدتان نمی‌کند!
این باور نیز نادرست است. چرا که شما هم در خطرید. دود دست‌دوم تولیدشده
از قلیان، مخلوطی از تنباکو و دود مواد سوختنی است و بنابراین خطر جدی برای
اطرافیانی که در مواجهه با دود ناشی از مصرف قلیان دیگران هستند، محسوب
می‌شود. یک وعده یک‌ساعته قلیان باعث استنشاق دودی معادل ١٠٠ تا ٢٠٠ نخ
سیگار برای فرد مصرف کننده و بین ٥ تا ١٠ نخ (نیم پاکت) برای اطرافیان
می‌شود. منابع حرارتی برای سوزاندن تنباکو، مثل چوب نیم‌سوز یا زغال‌چوب،
نیز سلامت را به خطر می‌اندازد؛ چون این سوختها هنگام اشتعال، سموم خاص
خودشان را تولید می‌کنند که شامل مقادیر بالینی از مونواکسید کربن، فلزات
سنگین و مواد شیمیایی سرطان‌زا است. ضمناً اشتراک قطعه دهانی قلیانها هم
خطری جدی برای انتقال بیماریهای واگیردار مانند سل، هپاتیت، زگیل و تبخال
است.
چرا بعضی از کسانی که قلیان می‌کشند دچار این عوارض نمی‌شوند؟
چون عوارض ناشی از مصرف قلیان دیر ظهور می‌کند. سموم داخل توتون و تنباکو
حالتی تجمعی پیدا می‌کنند و وقتی سطح آن از یک حد معینی بالاتر رفت، باعث
بروز اختلال در شیوه تنفس، تعداد تنفس و مشکلات تنفسی می‌شوند؛ در نتیجه،
فرد علاوه برانسداد مزمن ریوی و مدت سرطان ریه، دچار آسم نیز می‌شود و برای
کنترل بیماری‌اش نیاز به اقدامات درمانی جدی پیدا می‌کند.
تا شما به نقطه پایان این سطر برسید، دخانیات جان یک نفر را گرفته است. در
هر شش ثانیه یک نفر در گوشه‌ای از جهان بر اثر استعمال دخانیات می‌میرد.
بسیاری دخانیات را مهمترین عامل قابل پیشگیری مرگ و میر می‌دانند، این در
حالی است که میزان مصرف سیگار در نوجوانان و جوانان کشور نگران‌کننده است.
